Ειδήσεις από και για το Μεγανήσι
29 Μαρτίου 2024

Πάμε κι όπου βγεί…

Δυστυχώς αυτή είναι η Ελλάδα του 2023

Όλη η αλήθεια σε τέσσερες λέξεις,  η ανοργανωσιά, η προχειρότητα, ο ωχαδερφισμός, ο τυχοδιωκτισμός, όλη η φιλοσοφία  και η στάση ζωής μιας χώρας   που δεν βλέπει μακρύτερα  από την μύτη της!

Συμφώνησαν όλοι, να βρεθούν οι υπεύθυνοι , όχι μόνο σήμερα, αλλά διαχρονικά και από το παρελθόν. Ποιός φταίει; Μάλλον ο Χαρίλαος Τρικούπης που αποφάσισε να φτιάξει το σιδηρόδρομοτο 1882, ο Χαρίλαος Τρικούπης αντεκατέστησε τον Κουμουνδούρο στη θέση του πρωθυπουργού, και ακύρωσε τις συμβάσεις, αντικαθιστώντας τις με τέσσερις δικές του. Είχε ένα διαφορετικό πολιτικό όραμα για τους σιδηροδρόμους, τους θεωρούσε ως μέσο για την τόνωση της εσωτερικής ανάπτυξης στην Ελλάδα και πρότεινε 417 χιλιόμετρα δικτύου μετρικού εύρους (1.000 χιλιοστά) που θα περιέβαλε την Πελοπόννησο, με ξεχωριστό δίκτυο στη Θεσσαλία, που θα συνέδεε το λιμάνι του Βόλου με την πόλη της Καλαμπάκας, στην άλλη πλευρά του Θεσσαλικού κάμπου.

Το 1909, 1.606 χιλιόμετρα γραμμής είχαν τοποθετηθεί, συμπεριλαμβανομένου της κύριας γραμμής κανονικού εύρους προς τα τότε ελληνοτουρκικά σύνορα στο Παπαπούλι, λίγο μετά την κοιλάδα των Τεμπών (400 χλμ βόρεια της Αθήνας). Τα πρώτα τρένα που πραγματοποίησαν την πλήρη διαδρομή από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη μήκους 507 χιλιομέτρων με κανονικό εύρος σηματοδότησαν την ολοκλήρωση της γραμμής το 1918, η οποία από τότε συνεχίζει να λειτουργεί σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια.

Δυστυχώς το όραμα του Χαριλάου Τρικούπη δεν βρήκε απήχηση σε νεώτερους  πολιτικούς ηγέτες, είμαστε η μόνη Ευρωπαϊκή Χώρα που δεν έχει σιδηροδρομικό δίκτυο που ενώνει μεγάλες πόλεις. Ο αρχικός σχεδιασμός ήταν η γέφυρα του Ρίου – Αντιρρίου  να περνάνε γραμμές τρένου από πάνω κι από κάτω να διέρχονται αυτοκίνητα, ώστε να συνδεθεί το λιμάνι της Ηγουμενίτσας με τον Πειραιά και την Θεσσαλονίκη αντίστοιχα.

Από τα 1606 χιλιόμετρα του Τρικούπη, μόλις με τα βίας είναι λειτουργικά τα μισά!

Ο ΟΣΕ  ακολούθησε την τύχη όλων των ΔΕΚΟ με τους κομματικούς διορισμούς , τις  ανεξέλεγκτες δαπάνες, τα συσσωρευμένα χρέη. Το κερδοφόρο κομμάτι πωλήθηκε σε μια αμφίβολα οικονομικά επιτυχημένη ιταλική εταιρεία και το ζημιογόνο και δαπανηρό κομμάτι της συντήρησης του δικτύου παρέμεινε στο χρεωκοπημένο δημόσιο.

Το τρένο από μέσο μεταφοράς κι ανάπτυξης,  μετατράπηκε σε υποβαθμισμένο μέσο μεταφοράς εκατοντάδων ανθρώπων  κυρίως εργατών και φοιτητών.

Φοιτητές στην πλειοψηφία τους ήταν τα θύματα, φτωχών οικογενειών  σαν την δικιά μου , σαν την δικιά σας , που έπαιρναν το φθηνό  βραδινό δρομολόγιο για να γλυτώσουν λίγα χρήματα για τους  μεροκαματιάρηδες, βιοπαλαιστές γονείς τους, συνηθισμένα παιδιά  δηλαδή , της διπλανής πόρτας.

Δεν ήταν παιδιά  πλουσίων, αυτά σιγά μην περιμέναν τα τρένα, ταξιδεύουν με τις κουρσάρες τους και με τα τζιπ τους, γι αυτό και το δίκτυο και τα τρένα  βρίσκονται σε αυτό το χάλι!

‘Εψαξα στο διαδίκτυο, στην εποχή της Χούντας , έβγαλε η μηχανή αναζήτησης, ένα ανάλογο ατύχημα, εκεί μας γύρισαν στο μακρινό 1971!!! Το πρώτο σε όλη την Ευρώπη από αριθμό θυμάτων.

Είμαι θυμωμένος, πολύ θυμωμένος, ελπίζω η  χθεσινή “σφαγή” των νέων μας , ν΄αφυπνίσει και να θυμώσει του υπόλοιπους, να μην πάει κι αυτή χαμένη. Κάποτε η νεολαία πρέπει να πάρει τα πράγματα στα χέρια της, μόνο τότε υπάρχει ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον και γι αυτούς και για την χώρα.

Γιώργος Γαβρίλης

 

0 Shares

Σχετικά άρθρα

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Verified by MonsterInsights