Με δυσάρεστο τρόπο έρχεται στην επικαιρότητα πάλι το πρόβλημα της μαρίνας στο Βαθύ.
Εκτός από το θέμα της δικαστικής διερεύνησης , που από ότι φαίνεται θα εξελιχθεί, το πραγματικό ερώτημα επανέρχεται με πιεστικό τρόπο.
Από την αρχή της συζήτησης για τη μαρίνα αντιπαρατέθηκαν δύο απόψεις .
Η πρώτη , που κύριος εκφραστής της ήταν ο δήμαρχος Μεγανησίου είναι μία παρωχημένη νεοπασοκική αντίληψη που είναι υπέρ του ξεπουλήματος οτιδήποτε αποτελεί δημόσια περιουσία.
Η δεύτερη , υποστήριζε ότι για το συμφέρον των επαγγελματιών του νησιού , για το μέλλον του νησιού , στο τουριστικό καταφύγιο έπρεπε να διατηρηθεί ο έλεγχος από το δημόσιο και βέβαια να αναθέσει με διαφανείς διαδικασίες και μετά από συζήτηση με την κοινωνία όσες Χρήσεις έκρινε σε επαγγελματίες του νησιού.
Βέβαια όταν λέμε δημόσιο έλεγχο δεν εννοούμε το δημόσιο που μας δίδαξε τόσα χρόνια το κόμμα του δημάρχου ,το δημόσιο της διαφθοράς , της διαπλοκής και των κομματικών «δικών μας» παιδιών.
Σήμερα , φαντάζουν ανόητα τα επιχειρήματα που χρησιμοποίησε τότε ο δήμαρχος. Θυμηθείτε τι έγραφε. Αναφερόμενος στην ανικανότητα του δήμου να διοικήσει το τουριστικό καταφύγιο έγραφε : «αν προχωρούσαμε στη πρόσληψη ενός ξένου τεχνοκράτη μάνατζερ, ποιος από μας διαθέτει την τεχνογνωσία και την εμπειρία διαχείρισης μιας τέτοιας επιχείρησης, ώστε να αναλαμβάνει το επιχειρηματικό ρίσκο και την απόφαση ιεράρχησης των στόχων» υπονοώντας βέβαια ότι ο επιχειρηματίας που ανέλαβε τη μαρίνα θα προχωρούσε με τις αρχές του σύγχρονου μάνατζμεντ.
Ελπίζω η σπουδή τότε του δημάρχου και οι μέθοδοι που χρησιμοποίησε για να κλείσει το θέμα , να μην συνδέονται με αυτά που είδαν τελευταία το φως της δημοσιότητας.
Σ ε κάθε περίπτωση όμως , το Μεγανήσι στερήθηκε τον πιο σημαντικό ίσως πλουτοπαραγωγικό πόρο για να διευθύνει και να συντονίσει ο δήμος την αναπτυξιακή προοπτική του νησιού μας σε μια δύσκολη εποχή.
Όσο για τους θιασώτες της ιδιωτικοποίησης των πάντων, γιατί αυτό είναι πρόοδος , ας πάρουν ένα παράδειγμα από την κεντρική πολιτική σκηνή .
Ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ: Εκτός από την νόμιμη (άρα και ηθική;) προμήθεια που πήρε γνωστός μεγαλοεπιχειρηματίας την επιχείρηση αγόρασε κρατική γερμανική εταιρεία.
Βασικό τότε επιχείρημα που χρησιμοποιούσαν οι υποστηριχτές της ιδιωτικοποίησης ήταν η επένδυση στις οπτικές ίνες που δεν μπορούσε υποτίθεται να την κάνει το ελληνικό δημόσιο, θα την έκανε η ιδιωτική πρωτοβουλία. Λίγους μήνες μετά η νέα διοίκηση ακύρωνε την επένδυση στις οπτικές ίνες .Ο σκοπός όμως είχε επιτευχθεί .Ξεπουλήθηκε η κορυφαίας σημασίας ακόμα και για την εθνική άμυνα κρατική επιχείρηση τηλεπικοινωνιών, η οποία σημειωτέον ήταν από τις πλέον κερδοφόρες ελληνικές επιχειρήσεις. Σήμερα ακόμα και αυτοί που ακολούθησαν τότε το δήμαρχο στις επιλογές του δεν έχουν καμία δικαιολογία .
Πρέπει να συντονιστούν όλες οι δυνάμεις του νησιού , να επανακτηθεί υπό δημόσιο έλεγχο το τουριστικό καταφύγιο. Υπάρχουν τρόποι . Ας βγάλει η δημοτική αρχή από πάνω της τη σκουριά. Ότι και να κατορθώσουν στη διάρκεια της θητείας τους αν δεν αποκαταστήσουν αυτή την ντροπή θα πάρουν τη κατακραυγή του κόσμου .
Χάρισαν την πρόσοψη του χωριού και μια σημαντική οικονομική υποδομή , σε εποχές που οι πόροι που κατευθύνονται προς την τοπική αυτοδιοίκηση ελέω μνημονίων περιορίζονται στο ελάχιστο.
Και τη χάρισαν γιατί τη μίσθωσαν όσο νοικιάζεται σήμερα στο Μεγανήσι μια ταβέρνα.
Δεν είμαι σίγουρος ότι πρέπει να μας εκπλήσσει η στάση που κράτησε ο δήμαρχος. Απλά χειρίστηκε το δημόσιο συμφέρον στο Μεγανήσι , όπως το κόμμα του το ΠΑΣΟΚ χειρίστηκε το δημόσιο συμφέρον στη κεντρική πολιτική σκηνή.
Το θέμα είναι τι θα κάνει η Μεγανησιώτικη κοινωνία. Οι ζωντανές δυνάμεις του νησιού όπου και αν βρίσκονται ,στην δημοτική αρχή , στην αντιπολίτευση ,στους φορείς που έχουν δημιουργηθεί πρέπει να βάλουν πάνω από όλα το συμφέρον της κοινωνίας.
Τέρμα οι αποφάσεις στα κλειστά λόμπυ.
Η μαρίνα του Μεγανησίου πρέπει να υπηρετήσει το μέλλον του νησιού . Κατασκευάστηκε με λεφτά του ελληνικού δημοσίου και δεν μπορεί να γίνει λάφυρο κανενός.
