Θυμάμαι πάντα την γιαγιά μου, ίσως γιατί οι παλιοί φρόντιζαν να είναι αυθεντικοί και μοναδικοί σαν χαρακτήρες. Θέλω να πω εμείς σήμερα δεχόμαστε επιρροές μέσω των media, του σχολείου, του τουρισμού και του κοινωνικού περίγυρου. Έτσι ομογενοποιηθήκαμε και γίναμε προβλέψιμοι. Θυμάμαι λοιπόν μες τις πολλές δοξασίες, προκαταλήψεις που την βασάνιζαν μία είχε εξέχουσα σημασία: να μην πέσουν Σάββατο τα Χριστούγεννα. Ήταν δε τόσος μεγάλος ο φόβος της που απ’ την επομένη του νέου χρόνου έψαχνε κάποιο γραπτό ντοκουμέντο μια πού καταλάβαινε πως δεν τη συμμεριζόμουν να της βεβαιώσει ότι το τρέχον έτος αυτό δεν θα συμβεί .
Από περιέργεια μια φορά τη ρώτησα, γιατί καλέ γιαγιά; Αναστατώθηκε με την ιδέα πως έπρεπε ν’ απαντήσει, έφτυσε τον κόρφο της τρις φορές ,διότι θα χαθεί πολύς κόσμος…ψέλλισε. Δεν ξέρω αν είναι σημαδιακό, όμως αυτά τα Χριστούγεννα αισθάνθηκα αυτό το σύγκρυο ανάμεσα στους ανθρώπους. Χωρίς δώρο εορτών και μια τηλεόραση που φοβάται κανείς ν’ ανοίξει μην τυχόν και γίνει κανείς αυτός πού θα δώσει το “κακό μαντάτο ” στους άλλους για κάτι νέο πού μαγειρεύεται στις πλάτες μας. Τι μέλλει γενέσθαι; Λυπάμαι ειλικρινά αδέρφια αλλά θα σας σοκάρω μήπως και γλυτώσει κανείς. Άλλωστε η συγχωρεμένη η γιαγιά έλεγε και το άλλο: “Εκείνος γιε μου που σε κάνει και κλαις, εκείνος θέλει το καλό σου.”
Τα νούμερα δυστυχώς δεν βγαίνουν και το ξέρουν. Για να μπούμε στο ευρώ μας βοηθήσανε Αμερικανικές τράπεζες οι οποίες την ίδια στιγμή στοιχημάτιζαν στη χρεοκοπία μας γιατί γνώριζαν μόνο αυτές την έκταση του χρέους μας και μιλάμε για λεφτά, πολλά λεφτά. Από τη μια τα ξένα κερδοσκοπικά κεφάλαια από την άλλη οι Γερμανοί που θέλουνε να πέσει το ευρώ για να τονωθούν ακόμα περισσότερο οι εξαγωγές τους μας σπρώχνουν στη έξοδο και τη χρεοκοπία. Δε δίνουν δεκάρα για τους ανθρώπους, διψάνε για αίμα στην κυριολεξία, γιατί μόνο τότε αυτοί θησαυρίζουν. Σ’ αυτό το κόσμο ζούμε. Δυστυχώς ,όπως κάθε κατακτητής, έχουν στην Ελλάδα συνεργάτες πού τους βοηθούν στο έργο τους και θα αναλάβουν να εισπράξουν τα λάφυρα της νίκης τους. Βάζοντας φόρους, κλείνοντας σχολειά, ιατρεία και δημεύοντας περιουσίες και το σοβαρότερο όλων κάνοντας μικτά κλιμάκια ελεγκτών από Έλληνες και ΔΝΤ κάτι σαν φοροαστυνομία (Δελτίο ειδήσεων ΝΕΤ 29/12/2010 9:00μμ).
Σιγά-σιγά λοιπόν θα μας εξαθλιώνουν. Κι επειδή ο Έλληνας έχει και κουλτούρα και περηφάνια και ανάλογη ιστορία θα την κάνει την επανάσταση, εκείνο που φοβάμαι είναι μήπως αν ξεφύγει ο έλεγχος μας βάλουνε σε σύρραξη με την Τουρκία γιατί τότε όχι μόνο η γιαγιά μου θα βγει αληθινή αλλά κι όλοι οι προφήτες της εκκλησίας. Έχετε αυτό το σενάριο κατά νου και γεμίστε τον τόπο παραγωγικά δέντρα, βάλτε κήπους, φτιάξτε στάβλους πάρτε εργαλεία χρήσιμα για αυτονομία Άν έχετε τίποτε οικονομίες βγάλτε τις από την τράπεζα. Ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει σε μια νύχτα. Οι πρώτοι έξι μήνες μετά τη χρεοκοπία θα είναι πολύ σκληροί. Ξεχάστε πως ζούσαμε, δανεικό όνειρο ήτανε. Μην σας τρομάζει η χρεοκοπία, άλλωστε ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται, στην αρχή ομολογουμένως είναι δύσκολα, μετά από ένα περίπου χρόνο ανοίγουνε ξανά δουλειές, γίνονται εξαγωγές, έρχεται περισσότερος τουρισμός και γενικά αφού βρήκες πάτο, φυσικό είναι σαν το Σίσυφο, να σπρώχνεις ξανά στην ανηφόρα. Γιατί μόνο με το μύθο του Σίσυφου μοιάζει η ελληνική οικονομία, αφού κάθε εκατό περίπου χρόνια οι δυνατοί της γης μας επιβάλλουν μία πτώχευση.
Μόνο ένα πράγμα θα μας έσωνε απ’ αυτό το σενάριο, ξαφνικά όλοι οι λαοί του κόσμου να ξεσηκωθούν ενάντια στο υπάρχον σύστημα, πράγμα πού σήμερα φαντάζει δύσκολο. Οπότε αδέρφια εμείς φαίνεται να βγάζουμε τα κάστανα απ’ τη φωτιά. Έχουμε αποδείξει στο παρελθόν ότι τα καταφέρνουμε και ξέρετε κάτι έχουμε στο πλευρό μας το “ΦΩΣ” που διαλαμπαδεύουμε ανά τούς αιώνες στην ανθρωπότητα. Εκείνο το φως που ο Πλάτωνας περιέγραψε στο μύθο του ,ότι τύφλωσε τον δεσμώτη την στιγμή που βγήκε από το σπήλαιο, εκείνο το φως που ακόμα και σήμερα ανταλλάσσουμε μεταξύ μας στην ανάσταση. Γιατί για το ίδιο ακριβώς φως πρόκειται για το φως της δικαιοσύνης και της αλήθειας. Καλή χρονιά σε όλους σας .
Γιώργος Γαβρίλης
