Στην εκπομπή του Παναγιώτη Κουνιάκη στον Prisma 91,6 φιλοξενήθηκε ο διαχειριστής του Meganisinews, Γιώργος Γαβρίλης, ο οποίος τοποθετήθηκε για τις σχέσεις των δήμων Μεγανησίου και Λευκάδας, τη γεώτρηση στη Βαυκερή και το κρίσιμο ζήτημα της ύδρευσης που έχει αναδειχθεί τις τελευταίες ημέρες.
Η συζήτηση ξεκίνησε με αφορμή την αιχμηρή ανακοίνωση του δημάρχου Μεγανησίου, Γεράσιμου Κατωπόδη, ως απάντηση σε αναφορές του δημάρχου Λευκάδας κατά τη διάρκεια της λογοδοσίας του.
«Προφανώς ο δήμαρχος αισθάνεται θυγμένος, θυγόμενος για κάποιο λόγο», είπε χαρακτηριστικά ο Γιώργος Γαβρίλης. «Θεωρεί ότι τον αγνοεί, ότι δεν του δίνει λόγο, δεν του δίνει το βήμα. Τι είναι αυτοί οι επιφανείς Μεγανησιώτες που θα συνοδεύσουν τον δήμαρχο Λευκάδας στην Αθήνα; Δεν θα μπορούσε να πάρει τον δήμαρχο Μεγανησίου; Να καλέσει τον θεσμικά κατοχυρωμένο και εκλεγμένο από την κοινωνία; Θεωρώ ότι έχει ένα δίκιο ο κ. Κατωπόδης. Προφανώς υπάρχουν προβλήματα στη σχέση των δύο δήμων.»
Η συζήτηση επικεντρώθηκε στη γεώτρηση της Βαυκερής και στο αν τηρείται ή όχι η συμφωνία για τον όγκο νερού που προορίζεται για το Μεγανήσι.
«Το Μεγανήσι χρειάζεται αυτό το νερό – ειδικά για τον Αύγουστο και τους μήνες τουριστικής αιχμής», υπογράμμισε. «Έπρεπε να παίρνει τα κυβικά που λένε στη συμφωνία της Βαυκερής, αλλά παράλληλα θα έπρεπε να υπάρχει αγωγός που να το τροφοδοτεί από τον Σύνδεσμο, όπου είναι και μέλος. Το νερό που παίρνει περισσότερο, υποτίθεται, από τη Βαυκερή θα έπρεπε να το παίρνει από τον Σύνδεσμο.»
Ο κ. Γαβρίλης επεσήμανε ότι είναι λάθος να θεωρεί κανείς ότι το νερό καταναλώνεται αποκλειστικά από τους κατοίκους του Μεγανησίου:
«Είναι στενόμυαλο να πιστεύουμε ότι το νερό το καταναλώνει ο Μεγανησιώτης. Το καταναλώνουν οι επενδύσεις – που μπορεί να είναι από την Αγγλία, την Ελλάδα ή από αλλού. Δεν είναι τοπικό το θέμα, είναι ζήτημα ανάπτυξης. Αν δεν επενδύσει εδώ και επενδύσει στη Λευκάδα, το ίδιο είναι. Αν δεν έχει νερό το Μεγανήσι και δεν έχει και η Λευκάδα, είναι το ίδιο. Δεν μιλάμε για ζήτημα δήμων αλλά για τις Ιόνιες Νήσους και για την κυβέρνηση. Αν θέλει επενδύσεις, πρέπει να φέρει νερό.»
Αναφερόμενος σε πρόσφατη επένδυση που δημοσιεύτηκε, τόνισε:
«Οι μεγάλες επενδύσεις δεν είναι “μεγανησιώτικες”. Έρχονται απ’ έξω. Όπως στο Μεγανήσι με την επένδυση για το οικολογικό ξενοδοχείο – αυτά είναι επενδύσεις που φέρνουν όφελος και στη Λευκάδα. Πολλές εταιρείες είναι λευκαδίτικες. Οι επενδυτές δεν έχουν τοπική ταυτότητα, αλλά φέρνουν ανάπτυξη στον τόπο γενικά.»
Η συζήτηση επεκτάθηκε και στο ζήτημα της αφαλάτωσης, με τον κ. Γαβρίλη να σημειώνει:
«Δεν μπορείς να χτίζεις ένα πεντάστερο ξενοδοχείο και να λες “μέχρι τις 12 έχεις νερό, μετά κόψε το λαιμό σου”. Αν κάνεις επένδυση 100 εκατομμυρίων, έπρεπε ήδη να σε υποχρεώνει ο νόμος να φτιάξεις αφαλάτωση. Αυτά πρέπει να επιβάλλονται από την κεντρική διοίκηση, όχι να περιμένουμε από τον Δήμο.»
Τέλος, ο Γιώργος Γαβρίλης στάθηκε στην ανάγκη καλύτερης συνεννόησης μεταξύ των δύο δήμων:
«Πιστεύω ότι έπρεπε να έχει γίνει καλύτερη συνεννόηση. Όλοι κερδισμένοι είμαστε από το τουριστικό προϊόν. Και μου κάνει εντύπωση που δεν αναζητούνται εναλλακτικές. Αν μια γεώτρηση σταματήσει – είτε γιατί τραβάει το Μεγανήσι είτε γιατί χάνεται το νερό – δεν θα ’πρεπε να υπάρχει άλλος αγωγός ή μία αφαλάτωση; Δεν μπορείς να βασίζεσαι στο “μην παίρνεις εσύ, να περισσέψει για μένα.”»
Και κατέληξε με μια απαισιόδοξη αλλά ρεαλιστική εκτίμηση για την πρόοδο των έργων:
«Με τον ρυθμό που γίνονται τα έργα και με τις μπαλώματα από ’δω και από ’κει, δεν βλέπω να έχουμε αγωγό ως το 2027. Κάποια παράταση πάλι θα γίνει.»
Αναφερόμενος στην ανάγκη ύπαρξης εναλλακτικής λύσης στην υδροδότηση, σημείωσε:
«Αυτό θα συνεχίσει όπως φαίνεται. Άρα λοιπόν, αντί να κοιτάνε μια εναλλακτική λύση, να μην περισσεύει νερό… Ε, ρε παιδιά, εντάξει, τι να σας πω κι εγώ. Δηλαδή δεν γίνεται μια κουβέντα να ’ρθει ένας αγωγός από τη Λευκάδα προς νότια. Κάτι που το καταλάβανε, και είδες είπε ο Βεργίνης ότι “εγώ θα πάω και θα πω μέχρι το Γένι”. Όχι ρε φίλε, μέχρι το Γένι; Γιατί μέχρι το Γένι; Θα πάει μέχρι τον Πόρο, θα καλύψει περισσότερο.»
Και συνέχισε:
«Να έχει ο κόσμος μια εναλλακτική. Σε κάθε περίπτωση, νομίζω ότι με το θέμα με το νερό το έχουμε εξαντλήσει. Δεν βλέπω άμεσα να γίνεται η γεώτρηση του Μεγανησίου. Ε, θα ησυχάσουν τα πνεύματα, αλλά για λίγο, είπαμε τώρα: το πρόβλημα είναι εκεί. Δεν λύνεται αν δεν την κάνει. Το Μεγανήσι θέλει αυτή την ποσότητα νερού τους μήνες αιχμής. Τη θέλει. Δεν υπάρχει περίπτωση. Άμα την περιορίσεις , κάποιος δεν θα έχει νερό. Κάποια επιχείρηση, εννοώ – όχι οι Μεγανησιώτες.»
Ο κ. Γαβρίλης υπενθύμισε και τον ρόλο του Μεγανησίου ως σταθμού ανεφοδιασμού:
«Και στα λιμάνια του Μεγανησίου έρχονται και παίρνουνε νερό και πλοία, ημερόπλοια από το Νυδρί. Το ξέρουν αυτό πολύ καλά εκεί στο Νυδρί. Εξυπηρετούνται αυτοί. Αν υπάρχει νερό. Θέλουνε νερό. Το νερό είναι – πώς να το πω – είναι κοινό σημείο αναφοράς και ανάπτυξης για την περιοχή μας. Δεν είναι ούτε Μεγανησιώτικο, ούτε Βαυκερίτικο.»
Ωστόσο, επεσήμανε ότι η οργή της τοπικής κοινωνίας, αν και δικαιολογημένη, χάνει τη σωστή στόχευση:
«Δυστυχώς, έχουνε δίκιο που φωνάζουν, αλλά έχουνε λάθος στόχευση. Αυτή τη στιγμή εξαντλούμε πόρους από την τοπική κοινωνία. Τους εξαντλούμε και δεν δέχονται καθόλου τα οφέλη αυτής της εξάντλησης των φυσικών πόρων και αυτής της καταστροφής που γίνεται σε βάρος του περιβάλλοντος. Και έχουνε δίκιο οι άνθρωποι, αλλά έχουνε λάθος στόχευση. Η στόχευση είναι να ’χουνε οφέλη. Να βλέπουνε δηλαδή κάποιο όφελος στην τσέπη τους. Αυτό που λέμε, να πληρώνονται γι’ αυτό το νερό. Δεν το έχουμε. Να ’χουμε τα ανταποδοτικά. Αλλά…»
Στη συνέχεια, πέρασε στο ζήτημα των λιμανιών, της υπολειτουργίας του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου, αλλά και στις αποδόσεις των εισπράξεων:
«Το ίδιο πράγμα γίνεται και στα λιμάνια. Τα ’χουμε πει πολλές φορές. Έγινε και ομολογία – από τον ίδιο τον δήμαρχο – στο τελευταίο δημοτικό συμβούλιο, στη λογοδοσία, που ρωτήθηκε από τον Βαγγέλη Θερμό, νομίζω. Για την κατάσταση και τις εισπράξεις του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου. Και είναι απορίας άξιο πώς η κοινωνία τα δέχεται αυτά. Δηλαδή, ακούει κάτι νούμερα τώρα… 80.000, 60.000, 30.000 – τα τελευταία σου λέω, τα τελευταία 3-4 χρόνια – εισπράξεις από τα λιμάνια Μεγανησίου και Λευκάδας. Και δεν λένε: “Ρε παιδιά, δεν είναι δυνατόν, αυτά τα λεφτά σε πέντε βραδιές ένα Γιωτ τα πληρώνει σε μια μαρίνα!”»
Ο Γιώργος Γαβρίλης τόνισε επίσης ότι ακόμη και η ψηφιακή οργάνωση των λιμένων υστερεί:
«Υπάρχει ιστοσελίδα, επιδοτούμενη από την Ευρωπαϊκή Ένωση, για να ενταχθούν οι μαρίνες και τα λιμάνια ώστε να μπορεί ο κόσμος να κάνει online κράτηση. Και δεν έχουν καταφέρει να μπουν όλα τα υπόλοιπα λιμάνια. Μόνο το λιμάνι της Λευκάδας και του Νυδριού έχουν ενταχθεί πρόσφατα, νομίζω από τον κ. Καλό.»
Σχετικά με τη διαχείριση του προσωπικού, ανέφερε:
«Δεν είναι δυνατόν οι εισπράξεις τους να μη φτάνουν να πληρώσουν τους υπαλλήλους. Κάτι πάει λάθος. Έχουμε 8 υπαλλήλους για οκτάμηνο και 2-3 με απευθείας αναθέσεις των 10-12 χιλιάδων ο καθένας. Δεν φτάνουν τα λεφτά. Ο δήμαρχος Λευκάδας έχει πεδίο δόξης λαμπρό. Αλλά πρέπει να αφήσει τη θέση – δεν γίνεται να είσαι πρόεδρος του Λιμενικού Ταμείου, πρόεδρος του Συνδέσμου, να κρατάς τόσα καρπούζια σε μία μασχάλη. Αφού υπάρχουν χρήματα, ας πάρει έναν ειδικευμένο να οργανώσει τα λιμάνια, ειδικά τώρα που έχει και τη μαρίνα, και το καταφύγιο στο Νυδρί.»
Τέλος, μίλησε για το θέμα της Μαρίνας στο Βαθύ, η οποία επέστρεψε στον Δήμο:
«Η μαρίνα δόθηκε πριν 15 χρόνια. Το συμφωνητικό προέβλεπε 15 χρόνια + 5ετή παράταση. Ο ιδιώτης θεωρεί ότι χρωστάει περίπου 115.000€. Ο Δήμος από την άλλη λέει πως είναι πολλά περισσότερα. Δεν πρόκειται για ιδιοκτησία, αλλά για παραχώρηση. Ο Δήμος ίσως μπορέσει να πετύχει μεγαλύτερο ενοίκιο ή και να τη διαχειριστεί ο ίδιος, μέσω κάποιας δημοτικής εταιρείας. Το πρόβλημα είναι ότι η συμφωνία έληγε Μάιο – δηλαδή στο ξεκίνημα της τουριστικής περιόδου. Έπρεπε να είχε λήξει Σεπτέμβριο.»
Και κατέληξε:
«Η σύμβαση έληξε 6 Μαΐου, αλλά ο ενοικιαστής αρνείται να αποχωρήσει. Έστειλε και εξώδικο στον Δήμο, δεν αναγνωρίζει την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου. Για μένα, αυτό είναι το πιο σοβαρό: όταν κάποιος ιδιώτης κατέχει δημόσια περιουσία και δεν αναγνωρίζει τις αποφάσεις των θεσμικών οργάνων.»
«Εγώ πιστεύω ότι η χρονιά θα κυλήσει ομαλά. Δηλαδή, επειδή είναι χρονοβόρες οι διαδικασίες της έξωσης, θα πάμε για διοικητική αποβολή. Θα μας πάρει ένα τρίμηνο, τετράμηνο, οπότε πάει αυτή η σεζόν. Δεν βγαίνει. Ο ιδιώτης προφανώς έχει μετρήσει τη ζημιά μέσω των δικαστηρίων σε σχέση με το όφελος και θεωρεί ότι το όφελος είναι περισσότερο. Περιμένει τις νόμιμες διαδικασίες. Το ίδιο θα ’κανα κι εγώ, το ίδιο θα ’κανες κι εσύ, και ο καθένας μας.»
Για την «επόμενη μέρα» της διαχείρισης της μαρίνας, ο κ. Γαβρίλης δηλώνει επιφυλακτικός:
«Μη με ρωτάς… Εγώ είπα ότι θα ήθελα – αυτό είναι προσωπική μου επιθυμία – να κάνουμε μια συμφωνία με το Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο, ο Δήμος Μεγανησίου, και σε μια διαχείριση των λιμανιών μαζί με του Νυδριού. Θα μπορούσαν να το διαχειριστούν και πιθανόν και το καταφύγιο της Βασιλικής. Αυτό όμως είμαστε πολύ μακριά όσο υπάρχουν αυτά τα μυαλά και μας διοικούνε. Δεν βλέπουμε μπροστά.»
Η ανησυχία του εστιάζει στον κίνδυνο απώλειας του δημόσιου ελέγχου:
«Το πιο πιθανό – λέω εγώ – είναι να καταλήξουμε σε καμιά offshore εταιρεία και εμείς θα ψάχνουμε να δούμε πού τα πήγε αυτός τα έσοδα και δεν τα βρίσκουμε εμείς να εισπράξουμε. Και θα μείνουμε εδώ με τη μιζέρια μας. Αυτό λέω εγώ για το συγκεκριμένο θέμα.»
Παραιτήσεις, φθορά και απουσία έργου
Η κουβέντα μετατοπίζεται στο εσωτερικό της δημοτικής αρχής και στις πρόσφατες παραιτήσεις:
.Συμβαίνουν όλα αυτά τα πράγματα. Είναι μέσα στη ζωή. Αλλά πρέπει να μας προβληματίζει ότι σε κάθε δημοτική αρχή, πριν ολοκληρώσει τη θητεία της, παραιτούνται δύο-τρεις. Το ίδιο έγινε και με τον Δρακονταειδή – είχαμε τον Ηλία τον Γεωργάκη, είχαμε τον Πάνο τον Γαζή. Μετά με τον Καλό είχαμε πάλι, με τον αντιδήμαρχο της ύδρευσης, τον κύριο Λιβιτσάνο. Δηλαδή έχει συνέχεια αυτό το θέμα, που σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά.»
Ο κ. Γαβρίλης συνδέει το φαινόμενο με την απουσία προόδου στα ουσιαστικά ζητήματα:
«Τα βασικά προβλήματα υποδομών είναι εκεί. Υπάρχουν και δεν λύνονται. Δεν έχουμε καμία πρόοδο στα σκουπίδια. Δεν έχουμε καμία πρόοδο στους βιολογικούς. Δεν έχουμε καμία πρόοδο στους δρόμους. Πρέπει τους τουρίστες στον Επίσκοπο να τους έχουμε μέσα στον δρόμο. Δεν έχουμε πεζοδρόμια να περάσουμε. Και θέλουμε τουρισμό. Το ανάθεμά μας και φωτιά να μας κάψει.»
Τουρισμός χωρίς υποδομή – μόνο με… φωτογραφία
Παρά την εικόνα εγκατάλειψης, ο τουρισμός συνεχίζει:
«Έχουμε τουρισμό όμως. Τουρισμό! Δεν ξέρω κι αυτοί πώς έρχονται. Αυτοί έρχονται γιατί – κοίταξε να δεις – τους φέρνουν τα τουριστικά γραφεία. Τους δίνουν μια φωτογραφία: θάλασσα και δωμάτιο. Και δεν ξέρουν ότι για να περάσουν από το δωμάτιο να πάνε στη θάλασσα διακινδυνεύουν τη ζωή τους. Όταν το μαθαίνουν είναι αργά.»
Ακρίβεια και επιβίωση των μικρών επιχειρηματιών
Ο κ. Γαβρίλης δεν κρύβει την αγωνία του για το πώς θα «βγει» η φετινή σεζόν για τους μικρομεσαίους:
«Με μια επαφή που έκανα με τους προμηθευτές, έχουμε πάλι αυξήσεις τάξεως 8 με 10% στα κρέατα. Έχουμε αύξηση του εργατικού κόστους λόγω του ότι έχουμε πενθήμερα, επιπλέον εργαζόμενοι, λιγότερες μέρες εργασίας. Πήρα κι έναν υπάλληλο παραπάνω μήπως για να καλύψω τις υπόλοιπες μέρες. Ένας υπάλληλος και μια μέρα κλείσιμο, να το υπολογίσεις, είναι 10.000€. Κλείσιμο 15 μέρες, βγαίνει 15.000€–20.000€. Πρέπει να το βάλω στις τιμές. Δεν γίνεται αλλιώς.»
«Εγώ πρέπει να πάρω αυτά τα χρήματα, γιατί χωρίς αυτά δεν μπορώ να ζήσω τη χρονιά. Και εγώ, και ο καθένας. Οι περισσότεροι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες να ξέρεις είναι με ρυθμίσεις σε εφορίες, σε ΕΦΚΑ και σ’ αυτά. Έτσι λειτουργούμε και προσπαθούμε να τη βγάλουμε.»
Σχόλια για την επικαιρότητα: υγεία, παιδικές χαρές και πλωτές εξέδρες
Η εκπομπή έκλεισε με σχολιασμό για τρέχουσες ειδήσεις:
«Έχουμε μια σύμβαση του νοσοκομείου Λευκάδας με χειρουργό για 6 μήνες, με μπλοκάκι, με 15.000€. Ελπίζω να καλυφτούν οι ανάγκες. Έχουμε παραλαβή του αστυνομικού τμήματος στο Βλυχό, έχουν τελειώσει οι εργασίες. Έχουμε και παράταση που δόθηκε σε πρόγραμμα με τις παιδικές χαρές στον Δήμο Λευκάδας. Άυτη η αμαρτωλή ιστορία με τις παιδικές χαρές! Από τότε που τις συζητάμε, τα παιδιά είναι φαντάροι τώρα. Ακόμα παιδικές χαρές δεν υπάρχουν.»
«Και έχουμε και μια πλωτή εξέδρα στη Νικιάνα. Αυτές τις εξέδρες τις παίρνουν κάποιοι και ζούνε από μια εξέδρα, όπως είπε και ο Βαγγέλης ο Θερμός. Κι εμείς δεν μπορούμε να εισπράξουμε από τα λιμάνια μας. Έχουμε μαρίνες και τις δίνουμε, για να μας χρωστάνε οι ιδιώτες. Πηγαίνουμε στα δικαστήρια για να πληρωθεί ο Δήμος… Τέλος πάντων, θα δούμε. Ελπίζουμε κάποτε να βγάλουμε άκρη σ’ αυτό τον τόπο.»
πηγή : lefkadatoday.gr
