του Απ. Γατή

Ο πρώην πρωθυπουργός και πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κ. Γιώργος Α. Παπανδρέου βρίσκεται ήδη στο Μεγανήσι, αποδεχόμενος, λένε, τη πρόσκληση φιλικού του –και επιφανούς- προσώπου που έλκει τη καταγωγή του από το νησί να περάσει κάποιες μέρες σε αυτή την καταπράσινη γωνιά του Ιονίου.

Στο νου μου ήρθαν δύο συγκεκριμένες εικόνες. Η πρώτη αναφέρεται στο 2011, χρονολογία κατά την οποία πραγματοποιήθηκε στο Μεγανήσι το Συνέδριο των Μικρών Νησιών, το οποίο ο κ. Παπανδρέου τίμησε με την παρουσία και την παρέμβασή του, έχοντας προηγουμένως τύχει ενθουσιώδους υποδοχής από κατοίκους του νησιού, εξ΄ου και η αρχική φωτό της ανάρτησης από το τοπικό σάιτ meganisinews.gr. Η δεύτερη, 23 Απριλίου 2010, έχει να κάνει με ένα άλλο μικρό νησί, του Αιγαίου αυτή τη φορά, το ακριτικό Καστελόριζο, απ΄όπου ο κ. Παπανδρέου ανήγγειλε την προσφυγή της χώρας μας στο Δ.Ν.Τ. Ο φόντος παραήταν υπέροχος για να φιλοξενήσει το συγκεκριμένο δηλωτικό περιεχόμενο.

Δεν θα μείνω διόλου σε ερμηνείες σημειολογικές, ηθολογικές, ντετερμινιστικές για να εξηγήσω όσα φαίνονταν αλλά δεν ήταν περιοδολογικά ανεξήγητα• όσα η βάση τότε επιθυμούσε, απαιτούσε και δεν έφτασαν ποτέ στους «(απο)δέκτες» ως «εισερχόμενα». Τα φίλτρα επιλογής και διύλισης της πραγματικότητας αφέθηκαν να γίνουν ισχυρότερα, καθόριζαν επιλογές, δημιουργούσαν κανονιστικά οξύμωρα, φτάνοντας αισίως στην εποχή της «ηγεμονίας του spin».

Δεν χρειάζεται να φέρνω στο νου μου την οικειοθελή «αποχώρηση» τού τότε πρωθυπουργού και την έλευση της κυβέρνησης τού κ. Λουκά Παπαδήμου, τα όσα ακολούθησαν κ.λπ., διότι και να θέλω να τα αποφύγω δεν μπορώ• πρωτίστως δεν το επιτρέπω στον εαυτό μου. Δυστυχώς, όμως, πρόκειται για μια κρίσιμη στιγμή του παρελθόντος που παρά τη μικρή διάρκειά της, το αποτέλεσμά της είναι δυσανάλογα μακρύ, κομίζοντας πόνο και δυστυχία.

Ο κ. Παπανδρέου ήξερε από κάποιο χρονικό σημείο και μετά την ημερομηνία λήξης της θητείας του. Ο λαός, όμως, έχει αποκτήσει μια άλλη και μάλιστα τραγικότερη γνώση: η ημερομηνία λήξης τής δυστυχίας του δεν αναγράφεται πουθενά. Συνεπώς πρέπει να την δημιουργήσει και να την οριοθετήσει• δημοκρατικά, συμμετοχικά και αδιαίρετα. Και θα το κάνει, διότι δεν είναι απλά το επιθυμητό, αλλά το βέβαιο και μάλιστα με πολλαπλασιαστική ισχύ• και παρά τις όποιες προσπάθειες, τα στρατηγήματα και τους ελιγμούς, τα όνειρα και οι ελπίδες του κόσμου όχι μόνο δεν χωράνε στον ίσκιο μιας ελιάς, αλλά ούτε και αναβαπτίζονται σε ποτάμια, λίμνες και κολυμβήθρες.

Απλά αναρωτιέμαι: σήμερα, εδώ από αυτό το πανέμορφο νησάκι του Ιονίου, κάτι σαν το Καστελόριζο ας πούμε, ποιο μήνυμα θα αποτολμούσε ο κ. Παπανδρέου αν του δινόταν η ευκαιρία…;