Εργαζόμενες, εργαζόμενοι, νέες και νέοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, συνάδελφοι οικονομικοί μετανάστες,
H φετινή Πρωτομαγιά μπορεί να αποτελέσει αφετηρία νέων αγώνων για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, σημαντικό βήμα στη συσπείρωση, στην οργάνωση των εργαζομένων στα Σωματεία σε κάθε χώρο δουλειάς.

Είμαστε οι παραγωγοί όλου του πλούτου. Χωρίς εμάς γρανάζι δε γυρνά, δεν μπορεί να υπάρξει πλούτος. Δίχως, όμως, τους καπιταλιστές, τους ιδιοκτήτες του πλούτου, μπορεί. Με τη δουλειά μας και με το αίμα μας, όλα τα προηγούμενα χρόνια δημιουργήσαμε τεράστιο πλούτο. Ότι έχει παραχθεί και ότι νέο προϊόν θα παραχθεί στο μέλλον, είναι δημιούργημα του εργαζόμενου ανθρώπου που εργάζεται σε συνθήκες σκληρής ταξικής εκμετάλλευσης.

Ενώ η χώρα μας διαθέτει έμπειρο και πολυάριθμο εργατικό δυναμικό, σημαντικές πλουτοπαραγωγικές πηγές, αποθέματα ορυκτού πλούτου και μπορεί να εξασφαλίζει δουλειά για όλους και αξιοπρεπή ζωή, ευημερία για το λαό, επάρκεια στα είδη διατροφής για τις λαϊκές ανάγκες, μεγάλο τμήμα της εργατικής τάξης και ιδιαίτερα η νέα βάρδια της καταδικάζεται στην εξαθλίωση και την ανεργία, μικροί έμποροι βάζουν λουκέτα, αγρότες και εργάτες γης αφανίζονται.

Σήμερα, μπορούμε να δουλεύουμε λιγότερο, να έχουμε ελεύθερο χρόνο, να αισθανόμαστε ασφάλεια, να μην έχουμε άγχος για το μέλλον, να απολαμβάνουμε ένα ευρύ σύστημα κοινωνικής φροντίδας. Γιατί, όμως, ζούμε χειρότερα και λεηλατείται η ζωή μας; Γιατί αυξάνεται η ανεργία, η φτώχεια και ενισχύεται η απόγνωση; Γιατί τσακίζονται εργατικά δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αγώνες και αίμα; Γιατί γίνεται ακόμη χειρότερη η ζωή των νέων, των παιδιών, των γυναικών, των συνταξιούχων; Γιατί κατακερματίζονται κράτη και απειλούνται λαοί με νέους πολέμους;

H απάντηση βρίσκεται στο ερώτημα «ποιος κάνει κουμάντο;», στο γεγονός ότι ο παραγόμενος από την κοινωνία πλούτος δεν επιστρέφει σ’ αυτούς που τον παράγουν, ότι κριτήριο της παραγωγής δεν είναι η κάλυψη των λαϊκών αναγκών, αλλά η αύξηση της κερδοφορίας. Γιατί τα μέσα παραγωγής και ο πλούτος συγκεντρώνονται σε όλο και λιγότερα χέρια, στα μονοπώλια. Γι’ αυτό έχουμε συνεχείς οικονομικές κρίσεις.

Η πολιτική τους για τη κρίση σημαίνει καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, απαξίωση της εργατικής τάξης, της τιμής της εργατικής δύναμης, χρεοκοπία του λαού για να σωθούν τα κέρδη του κεφαλαίου. Γι’ αυτό δεν μπορεί να κερδίζουν οι εργαζόμενοι μαζί με τους βιομηχάνους, τους τραπεζίτες και τους εφοπλιστές. Aπό το δικό σου ιδρώτα τρώνε όλοι αυτοί.

Πόλεμος στον πόλεμο που μας έχουν κηρύξει. Aνατροπές παντού!

Χρειάζεται να αναπτυχθούν ταξικοί αγώνες για την ανατροπή αυτής της πολιτικής που χτυπάει δικαιώματα, που καταδικάζει την εργατική οικογένεια στην ανεργία, τους οδηγεί ομήρους στη φτώχεια και την εξαθλίωση. Ενωτικά για ανατροπές παντού. Στους χώρους δουλειάς, τις γειτονιές, όπου ζει, εργάζεται και μορφώνεται η εργατική οικογένεια.

Απέναντί μας έχει συγκροτηθεί ένα αντιλαϊκό, αντεργατικό μπλοκ δυνάμεων που αποτελείται από κυβέρνηση, κεφάλαιο, EE, κόμματα του ευρωμονόδρομου και διαλαλεί με όλους τους τρόπους ότι σήμερα θα πρέπει να μη διεκδικούμε, να μην αμφισβητούμε τις επιλογές της πλουτοκρατίας, αλλά να σκύβουμε συνεχώς το κεφάλι στις εργοδοτικές απαιτήσεις, να συμβιβαζόμαστε με όλο και λιγότερα.

Να μη δεχτείς να σε «γδάρουν» για να διασωθεί η κερδοφορία του κεφαλαίου. Κανένας εργάτης δεν πρέπει να δεχτεί το μέλλον που μας ετοιμάζουν, να μη δεχτεί ότι αυτά τα μέτρα είναι προσωρινά -ιδιαίτερα η νεολαία δεν πρέπει να έχει ψευδαισθήσεις- ότι ο καπιταλισμός μπορεί να δεχτεί διορθώσεις, ότι με διαφορετική διαχείριση το σύστημα μπορεί να εξανθρωπιστεί. Πρέπει να απομονώσει τις φωνές, που με επαναστατικές κορόνες, στηρίζουν τις διαχειριστικές προσπάθειες διάσωσης του καπιταλιστικού συστήματος. Nα προβληματιστεί για τις φωνές που σταθερά μιλούν ενάντια στο ΠAME και συκοφαντούν το ταξικό κίνημα και τους εργατικούς αγώνες.

Απαιτείται μέτωπο με τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες, αυτούς, δηλαδή, που προσπαθούν να αφοπλίσουν την εργατική τάξη, τους δουλοπρεπείς στην κάθε κυβέρνηση και την εργοδοσία, που υπονομεύουν τους ταξικούς αγώνες και βάζουν πλάτη για την κατάργηση Συλλογικών Συμβάσεων και δικαιωμάτων, για να υλοποιούνται οι φιλομονοπωλιακές πολιτικές χωρίς λαϊκές αντιδράσεις.

Δυναμώνουμε την κοινωνική συμμαχία.

Yπάρχει άλλος δρόμος ανάπτυξης. Αλλαγή τάξης στην εξουσία.

Απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση, η εργατική τάξη, οι αγρότες και οι επαγγελματίες, που υποφέρουν, οφείλουν να οργανωθούν, να συνενώσουν τις δυνάμεις τους μαζί με τους εργάτες στον κοινό αγώνα ενάντια στα μονοπώλια. Χωρίς καθυστέρηση. Κάθε λεπτό, κάθε στιγμή πρέπει να μπει στην υπηρεσία της λαϊκής συσπείρωσης, της κινητοποίησης πλατύτερων εργατικών και λαϊκών δυνάμεων. O δρόμος δεν είναι εύκολος. Χρειάζονται συλλογικές και ατομικές θυσίες. Αυτές οι θυσίες έχουν σπουδαιότητα, σε σύγκριση με τη θηλιά στο λαιμό που επιβάλλει σήμερα το σύστημα.

Το σύνθημα «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» τους ενοχλεί. Θίγει την κυριαρχία των μονοπωλίων στη ζωή μας. H εργατική τάξη και οι λαϊκές δυνάμεις μπορούν και πρέπει να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Καμία θυσία για την πλουτοκρατία. ΟΧΙ στην κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων. Να εμποδίσουμε τα νέα εγκλήματα σε βάρος των ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων, στη μείωση των συντάξεων, να εμποδίσουμε να καταργηθεί ότι έχει απομείνει στη δωρεάν Υγεία, Παιδεία, στις κοινωνικές παροχές, στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Να πληρώσει η πλουτοκρατία, να σπρώξουμε τους εκμεταλλευτές στο περιθώριο.

• Απλοποίηση των προϋποθέσεων για τη χορήγηση του επιδόματος ανεργίας, επέκτασή του σε όσους έκλεισαν τα μαγαζιά τους, ή εργάζονται περιστασιακά. Δε θα επιτρέψουμε τη μείωση και αυτών ακόμη των πενιχρών επιδομάτων.
• Πλήρη, δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, με ανανέωση των βιβλιαρίων του ΙΚΑ και των άλλων Ταμείων, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα τους συνάδελφους οικοδόμους, που λόγω της παρατεταμένης κρίσης στην οικοδομή δεν έχουν τα απαιτούμενα ένσημα και στερούνται περίθαλψης και θα κινηθούμε άμεσα προς όλες τις κατευθύνσεις. Η κάλυψη να είναι από το κράτος με χρηματοδότηση 100%, συμπεριλαμβανομένων και των οικογενειών τους. Το θέμα της υγείας, με το νέο Νοσοκομείο και τα ιατρεία του ΙΚΑ είναι σε προτεραιότητα για την Λευκάδα.
• Μείωση 30% των τιμολογίων ΔΕΚΟ με παράλληλη απαγόρευση της διακοπής παροχής νερού, ρεύματος και σταθερού τηλεφώνου. Χορήγηση δωρεάν κάρτας απεριόριστων διαδρομών σε ανέργους, συνταξιούχους και μαθητές στις συγκοινωνίες.
• Ο χρόνος ανεργίας να υπολογίζεται ως συντάξιμος χρόνος ασφάλισης.
• Διαγραφή χρεών από τόκους και πάγωμα αποπληρωμής δανείων για όσο καιρό κάποιος είναι άνεργος, για φτωχούς αγρότες, με παράλληλη κατάργηση κατασχέσεων κάθε μορφής ιδιοκτησίας (σπίτι, αγροτική εκμετάλλευση, κλπ.).
• Επιδότηση ενοικίου στο 100% της αξίας του.
• Κρατική αγορά, συγκέντρωση και διάθεση τροφίμων σε ανέργους και χαμηλοσυνταξιούχους.
• Δημιουργία κρατικών πρατηρίων για ανάγκες ένδυσης, υπόδησης, ατομικής υγιεινής σε τιμές κόστους.
• Δωρεάν παροχή πακέτου απαραίτητων σχολικών ειδών για τα παιδιά των ανέργων.
• Πλήρη κάλυψη του κόστους των σπουδών για φοιτητές που οι γονείς τους είναι άνεργοι, φτωχοί αγρότες.
• Καμία απόλυση συμβασιούχων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
• Προσλήψεις στους τομείς Υγείας, Πρόνοιας, Εκπαίδευσης και σε άλλα έργα κοινωνικών υποδομών για μείωση της ανεργίας και κάλυψη των μεγάλων κενών που υπάρχουν.

Διέξοδος για την εργατική τάξη και τους συμμάχους της, υπάρχει. Eίναι η δική τους εξουσία, που θα σχεδιάσει την οικονομία των πραγματικών και σύγχρονων αναγκών τους, που σημαίνει ότι ο παραγόμενος πλούτος και τα μέσα που τον παράγουν, πρέπει να γίνουν λαϊκή περιουσία, που θα επιβάλει το νόμο εκείνων που παράγουν τον πλούτο κόντρα σ’ εκείνους που σήμερα τον καρπώνονται.

O πλούτος παράγεται απ’ το λαό, άρα ανήκει στο λαό.

ZHTΩ H 1η MAH, MEPA THΣ ΠAΓKOΣMIAΣ EPΓATIKHΣ TAΞHΣ – TIMH KAI ΔOΞA ΣTOYΣ NEKPOYΣ THΣ TAΞHΣ MAΣ

Ανανέωση 01-05-2011

Η ΟΜΙΛΙΑ

Συνάδελφοι εργάτες και εργάτριες, Έλληνες και μετανάστες, νέοι και νέες της εργατικής – λαϊκής οικογένειας

 

Τιμάμε την εργατική Πρωτομαγιά, τις θυσίες, τους αγώνες της παγκόσμιας εργατικής τάξης στέλνοντας αγωνιστικό μήνυμα αλληλεγγύης στους εργάτες και στις εργάτριες όλου του κόσμου.

 

Διαδηλώνουμε σε όλη τη χώρα, κατά της συμμετοχής της στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις σε βάρος των λαών της Αφρικής και της ευρύτερης περιοχής.

 

Υψώνουμε αποφασιστικά τη φωνή μας, ενάντια στις προσπάθειες κατάργησης βασικών δημοκρατικών δικαιωμάτων και παραχάραξης της Ιστορίας.

Καλούμε όλους τους εργάτες, τους νέους, τις γυναίκες, τους ριζοσπάστες, τους προοδευτικούς ανθρώπους να συστρατευτούν κατά του αντικομμουνισμού και των τρομοκρατικών μέτρων κατά κομμουνιστικών κομμάτων, από την ΕΕ και άλλες ιμπεριαλιστικές συμμαχίες.

 

Πέρασαν 125 χρόνια από την 1η ΜΑΗ του 1886, στο Σικάγο,

Σ΄ αυτά τα 125 χρόνια ότι κατακτήσαμε  για να βελτιώσουμε  τη ζωή μας ήταν αποτέλεσμα σκληρού ασυμβίβαστου και πολλές φορές αιματηρού ταξικού αγώνα.

Η δημιουργία συνδικάτων και η οργάνωση των εργατών ήταν κομβικό ζήτημα για να διεκδικεί η ε.τ οργανωμένα, συλλογικά, για να προσανατολίζεται σωστά ο αγώνας της.

 

Γι΄ αυτό και πολεμήθηκε από το κεφάλαιο και το πολιτικό του προσωπικό με κάθε τρόπο, τρομοκρατία, ξύλο, δίκες, φυλακίσεις, εξορίες, εκτελέσεις και κάθε άλλη μέθοδο που λειτουργούσε αποτρεπτικά στην οργάνωση των εργατών και την αμφισβήτηση της εξουσίας τους.

Καμιά δύναμη όμως δε στάθηκε ικανή να σταματήσει τους αγώνες, τη ταξική πάλη.

Αυτή την κρίσιμη Πρωτομαγιά υπάρχει το ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ  της ΣΚΛΗΡΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ, από την οικονομική καπιταλιστική κρίση και τη διαχείριση της.

Η στρατηγική που υπηρετεί την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα των μεγάλων καπιταλιστών έχει αποδειχθεί ότι μας φέρνουν διαρκώς νέα μεγαλύτερα βάσανα.

Όσες θυσίες και αν κάνουμε θα μας ζητούν ακόμα περισσότερες και όταν έχει κρίση και όταν έχει άνοδο των κερδών.

Είναι φαύλος κύκλος που οδηγεί το λαό από το κακό στο χειρότερο.

 

Είναι απάτη ότι υπάρχει προς όφελος του λαού «άλλο μείγμα πολιτικής», όπως ισχυρίζεται η ΝΔ, «σωστός τρόπος εφαρμογής του μνημονίου» που λέει το ΛΑΟΣ, ή «μορφή αναδιάρθρωσης του χρέους» που προτείνουν κάποιοι άλλοι.

 

Την χρονιά του μνημονίου παλέψαμε κατά των μέτρων με συνέπεια και υπευθυνότητα, με όλες τις μορφές πάλης, για την επαναπρόσληψη των απολυμένων, για την καταβολή καθυστερημένων μισθών, ενάντια στην καθιέρωση εισιτηρίου στα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων, στην αύξηση των νοσηλίων και του κόστους των ιατρικών εξετάσεων. Πήραμε πρωτοβουλίες κατά της επιβολής διοδίων στους εθνικούς δρόμους,

Για να υπάρξουν αποτελεσματικοί αγώνες, βασική προϋπόθεση είναι να συνειδητοποιηθεί η πραγματική αιτία της κρίσης που βρίσκεται στο γεγονός ότι κινητήρια δύναμη της παραγωγής και οικονομίας είναι το κίνητρο του καπιταλιστικού κέρδους, από την όλο και μεγαλύτερη ένταση του βαθμού εκμετάλλευσης των εργαζομένων.

 

Η αιτία της ελληνικής καπιταλιστικής κρίσης είναι ίδια με την αιτία που οδήγησε στην κρίση στα 29-33, στις αρχές της 10ετίας του 70, το 1997 στις λεγόμενες ασιατικές τίγρεις, στη Ρωσία το 1998, στην Αργεντινή και τις άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής, πριν λίγα χρόνια στις ΗΠΑ.

 

Η κυβερνητική πολιτική των αντιδραστικών μέτρων των μνημονίων δεν είναι αποτελεσματική, δε φέρνει ανάπτυξη.

Γι’ αυτό και  ξανάρχισαν ( κυβέρνηση και ΜΜΕ)  την  κινδυνολογία περί χρεοκοπίας, αναζήτησης λύσεων για τη σωτηρία της οικονομίας, εξευμενισμού των αγορών για δανεισμό, δηλαδή λύσεων αποκλειστικά για το κεφάλαιο.

Μόνο που αυτήν την προπαγάνδα την απευθύνουν στο λαό καλλιεργώντας του ψυχολογία φόβου για τα χειρότερα, ενώ τον πτωχεύουν.

Τον προετοιμάζουν να αποδεχτεί τα έτοιμα, ακόμη πιο άγρια αντιλαϊκά μέτρα για το 2012-2015.

 

Η τρομοκρατία εναλλάσσεται με τη δημαγωγία για να προχωρήσουν οι ανατροπές που έχει ανάγκη το κεφάλαιο

Στις πλάτες των εργαζομένων θα φορτωθούν ακόμα 4 δισ. ευρώ μετά και την επίσημη δημοσιοποίηση των στοιχείων του δημόσιου ελλείμματος για το 2010.

Μέσα στη βδομάδα, κατά πάσα πιθανότητα, θα συνεδριάσει το υπουργικό συμβούλιο για να καθορίσει επακριβώς και «ποσοτικά» τα μέτρα του μεσοπρόθεσμου προγράμματος, το οποίο θα κατατεθεί στη Βουλή στις 15 Μάη και θα ψηφιστεί στις αρχές Ιούνη.

 

Στο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα συμπεριλαμβάνονται μεταξύ άλλων:

• Δραστικές μειώσεις μισθών στους εργαζομένους στο δημόσιο τομέα, στις ΔΕΚΟ και τους ΟΤΑ με το νέο μισθολόγιο  που  αναμένεται να γίνει νόμος του κράτους στις αρχές του καλοκαιριού  και με το οποίο θα επιχειρηθεί μια συμπίεση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων προς τα κάτω καθώς και οι αναγκαστικές μετατάξεις σε όλο το μήκος και το πλάτος του δημόσιου τομέα.
• Τσεκούρωμα των επικουρικών συντάξεων.
• Καταιγισμός νέων φόρων.
• Κατάργηση πλήθους κοινωνικών επιδομάτων και φοροαπαλλαγών.

• Δραματικές περικοπές – μέσω της περιστολής των λειτουργικών δαπανών – στους τομείς της Υγείας, της ιατροφαρμακευτικής δαπάνης, της Παιδείας και της Πρόνοιας.
• Κλείσιμο δημόσιων οργανισμών και μαζικές απολύσεις συμβασιούχων υπαλλήλων.

 

Το μεσοπρόθεσμο σχέδιο περιλαμβάνει την παραπέρα ιδιωτικοποίηση των πρώην ΔΕΚΟ. Από τις πρώτες επιχειρήσεις είναι και η ΕΥΔΑΠ που ο Δήμαρχος της Λευκάδας έτρεξε πρώτος και καλλίτερος να την προικίσει με τον οβολό των Λευκαδιτών, πριν την δώσουν στις πολυεθνικές μαζί με άλλες κερδοφόρες επιχειρήσεις όπου σήμερα το κράτος διατηρεί μερίδιο.

Προβλέπεται επίσης η εκχώρηση δημόσιας γης και φυσικού πλούτου σε ξένους και ελληνικούς επιχειρηματικούς ομίλους.

Η κυβέρνηση μέσα στις επόμενες βδομάδες αναμένεται να συγκεκριμενοποιήσει τα μέτρα που προβλέπονται στο «μεσοπρόθεσμο πλαίσιο δημοσιονομικής στρατηγικής», ενώ από τώρα θεωρείται βέβαιο ότι ρυθμίσεις που ίσχυαν εδώ και δεκαετίες για δαπάνες που εκπίπτουν από το φορολογητέο εισόδημα, είτε θα καταργηθούν εντελώς, είτε θα ισχύουν ανάλογα με το εισόδημα των φορολογουμένων.

 

Στο στόχαστρο των κυβερνώντων ήδη έχουν μπει:

• Η έκπτωση των τόκων στεγαστικών δανείων για πρώτη κατοικία.
• Οι ιατρικές δαπάνες.
• Τα ασφάλιστρα ζωής.
• Τα δίδακτρα για φροντιστήρια ή ιδιαίτερα μαθήματα.
• Το ενοίκιο πρώτης κατοικίας.
• Το ενοίκιο για παιδιά που σπουδάζουν.
• Το πετρέλαιο θέρμανσης.
• Το αφορολόγητο για αγορά, κληρονομιά, γονική παροχή
• Η διατροφή μεταξύ πρώην συζύγων.

Φίλοι και φίλες

Όλα τα μέτρα που πάρθηκαν πριν και κατά τη διάρκεια της κρίσης αποσκοπούν στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων, στην παραπέρα συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου, ώστε κάποιοι επιχειρηματικοί όμιλοι να ενισχύσουν τη θέση τους και άλλοι να υποσκελιστούν.

Μεγάλα θύματα αυτών των ανταγωνισμών είναι οι εργαζόμενοι, οι οποίοι για χάρη αυτών των ανταγωνισμών γίνονται όλο και πιο φθηνοί.

 

Το παράδειγμα της ανταγωνιστικής και ευημερούσας Γερμανίας, που προβάλλει ως «πρότυπο» οικονομικής και εξαγωγικής δύναμης που συνάμα έχει κράτος πρόνοιας και δήθεν οι …εργαζόμενοι αμείβονται ικανοποιητικά, αποκαλύπτεται σταδιακά:

 

Μετά τα στοιχεία για τις συνεχείς μειώσεις των εισοδημάτων των εργαζομένων, νέα στοιχεία της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Εργασίας αναφέρουν ότι 7,3 εκατομμύρια εργαζόμενοι απασχολούνται με λιγότερα από 400 ευρώ το μήνα.

 

Στο «νοικοκυρεμένο», στο «σοβαρό», στο «πλεονασματικό», στο «αναπτυγμένο» γερμανικό κράτος, ένας πληθυσμός, που αριθμητικά ισοδυναμεί με μια Ελλάδα σχεδόν, λιμοκτονεί!

Και να σκεφτεί κανείς ότι εκεί δεν έχουν ούτε μνημόνιο, ούτε τρόικα.

Που σημαίνει ότι για να πίνουν οι πολυεθνικές το αίμα των εργαζόμενων, δεν χρειάζονται ντε και καλά μνημόνια.

Υπάρχουν πολλοί – καπιταλιστικοί – τρόποι…

 

Συνδικαλιστικά στηρίγματα του καπιταλισμού

Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των συνδικάτων πρέπει να ηγούνται του αγώνα της οργάνωσης της εργατικής τάξης και της αντεπίθεσης, αναδεικνύοντας τα πολιτικά και οικονομικά – ταξικά χαρακτηριστικά του πολέμου.

Αντίθετα, οι παρατάξεις ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και «Αυτόνομη Παρέμβαση» τόσο με τις αναλύσεις τους για τις αιτίες της κρίσης, για τα χρέη και τα ελλείμματα, όσο και με τις προτάσεις τους για διέξοδο από την κρίση, στηρίζουν τον καπιταλισμό και προσπαθούν να προβάλουν ένα υποτιθέμενο «ανθρώπινο» πρόσωπό του.

Οι παραπάνω παρατάξεις προσπαθούν αντίθετα να πείσουν τους εργαζόμενους, ότι μπορεί να γίνει δίκαιη αναδιανομή του εισοδήματος, ότι η ευημερία των εργαζομένων μπορεί να συμβαδίσει με την καπιταλιστική ανάπτυξη και κερδοφορία. Καλούν, δηλαδή, τους εργαζόμενους να πάρουν μέρος στη συζήτηση για το πώς τα μονοπώλια θα βγουν από την κρίση με τη μικρότερη ζημιά, έτοιμα για νέα επέλαση σε βάρος των λαϊκών δικαιωμάτων.

 

Ανεργία

Η ανεργία έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο και διαρκώς αυξάνεται, και αντί να θεσπιστούν μέτρα προστασίας των ανέργων, καταργούνται τα πενιχρά επιδόματα για όποιον άνεργο έχει ένα σπίτι για να μένει! Επιπλέον – κάτω και από την απειλή της ανεργίας – ολοένα και σε περισσότερους εργασιακούς χώρους οι εργαζόμενοι αναγκάζονται να υπογράψουν ατομικές συμβάσεις εργασίας για μείωση του μισθού τους.

Το δίδυμο της ανεργίας και των ευέλικτων μορφών απασχόλησης τσακίζουν την εργατική τάξη, στραγγίζουν το εισόδημα της εργατικής λαϊκής οικογένειας.

Τα επίσημα στοιχεία για την ανεργία φέρνουν πρώτα τα Ιόνια Νησιά με 23,1%

Στα τρία χρόνια (Γενάρης 2008-2011) οι άνεργοι αυξήθηκαν περίπου κατά 90% (ήταν 390.210).

Εξίσου σημαντικό είναι και το στοιχείο ότι οι απασχολούμενοι το Γενάρη του 2011 μειώθηκαν στα 4.267.584 άτομα και είναι λιγότεροι από τους οικονομικά μη ενεργούς (4.302.315).

Δηλαδή, αυτοί που εργάζονται στη χώρα μας είναι λιγότεροι από αυτούς που δεν εργάζονται στο σύνολο του πληθυσμού από 15 ετών και άνω.

«Θύματα» της άγριας επίθεσης του κεφαλαίου και της κυβέρνησης παραμένουν οι νέοι και οι γυναίκες.

Ταυτόχρονα και παράλληλα με την εκτίναξη της ανεργίας, θεαματική αύξηση καταγράφεται στην εκ περιτροπής εργασία, δηλαδή των τριήμερων και τετραήμερων που επιβάλλει η εργοδοσία, φορτώνοντας τα βάρη της κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΣΕΠΕ για το πρώτο δίμηνο του 2011.

Στην Λευκάδα χωρίς την συναίνεση των εργαζομένων επιβάλλεται η εκ περιτροπής εργασία και απολύονται, χωρίς προσχήματα ακόμα και συνδικαλιστές.

Πρόσφατο κρούσμα είχαμε στην «ΠΗΓΑΣΟΣ ΜΠΕΤΟΝ ΑΕ» που κάνει ότι θέλει όχι μόνο στον χώρο εργασίας αλλά ακόμα και μέσα στην Επιθεώρηση Εργασίας με την ανοχή του Επιθεωρητή.

Ταυτόχρονα, οι συμβάσεις που από πλήρη απασχόληση μετατράπηκαν σε εκ περιτροπής, με «συμφωνία» του εργαζόμενου, αυξήθηκαν κατά 1.121,5%, ενώ οι εκ περιτροπής συμβάσεις, από πλήρεις, που επιβλήθηκαν μονομερώς από τον εργοδότη, αυξήθηκαν κατά 2.725%!

Δηλαδή, οι θέσεις πλήρους απασχόλησης είναι μειωμένες κατά 36.032 και σε ποσοστό κατά 45,08%.

• Το ίδιο διάστημα, οι εργοδότες επέβαλαν τη μετατροπή συμβάσεων με πλήρη απασχόληση σε συμβάσεις μερικής και εκ περιτροπής εργασίας.

Στα παραπάνω πρέπει να προστεθεί η γάγγραινα της ανασφάλιστης εργασίας που, στο Νομό μας παραμένει σταθερά πάνω από το 50%, μέσω της οποίας οι εργοδότες επιβάλλουν το μεγαλύτερο βαθμό εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης, μην καταβάλλοντας τις ασφαλιστικές εισφορές τις οποίες ιδιοποιούνται.

Ασφυξία στα Ταμεία από την εισφοροδιαφυγή

Και βέβαια η αύξηση της ανεργίας και της υποαπασχόλησης, η μη καταπολέμηση της ανασφάλιστης εργασίας με κυβερνητική ευθύνη, οδηγούν το μεγαλύτερο ασφαλιστικό οργανισμό της χώρας, το ΙΚΑ, σε οικονομική ασφυξία, υποθηκεύοντας παραπέρα τις συντάξεις των εργαζομένων, αλλά και των σημερινών συνταξιούχων.

Από εδώ και η ανάγκη μαζί με τον αγώνα για την ανακούφιση των ανέργων, μαζί με την πάλη να μπει φρένο στην ευελιξία, στην κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων η εργατική τάξη να βάλει στην ημερήσια διάταξη το ζήτημα για την μια μεγάλη κοινωνική συμμαχία από την ίδια και τους συμμάχους της, για μια άλλη οργάνωση της οικονομίας και συνολικά της κοινωνίας, που θα υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες, βάζοντας τέλος και στις κρίσεις και στην ανεργία.

Πολλοί χρεώνουν στην κυβέρνηση «αναποτελεσματικότητα» με σκοπό να ασκήσουν πίεση, ώστε να προχωρήσει ταχύτερα και με μεγαλύτερη πυγμή το αντιλαϊκό έργο,

Άσφαιρη κριτική ασκεί στην κυβέρνηση και η ΝΔ, η οποία, κατά δήλωσή της, έχει ψηφίσει μαζί με το ΠΑΣΟΚ περισσότερους από τους μισούς νόμους που η κυβέρνηση έχει φέρει στη Βουλή.

Καμιά αναποτελεσματικότητα δε χαρακτηρίζει την κυβέρνηση και το έργο της.

Αντίθετα, είναι η πιο παραγωγική κυβέρνηση που είχε στη υπηρεσία της η ντόπια πλουτοκρατία τα τελευταία χρόνια.

Κυβέρνηση και ΜΜΕ καλλιεργούν τη μοιρολατρία και το συμβιβασμό, κρύβουν ότι οι όποιες δυσκολίες αντιμετωπίζει σήμερα το αστικό πολιτικό σύστημα στο να ξεδιπλώσει την επίθεση με τους ρυθμούς και το εύρος που απαιτούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου, οφείλονται ακριβώς στην πίεση του λαϊκού παράγοντα, που αν συνειδητοποιήσει τη δύναμή του και αντεπιτεθεί μέσα από το ταξικό κίνημα, μπορεί να σαρώσει τα πάντα.

Παράλληλα βουλευτές και στελέχη του ΠΑΣΟΚ, παρά τη γενική τους συμφωνία με τη στρατηγική που υλοποιείται μέσω του μνημονίου με την τρόικα, εκφράζουν κατά καιρούς επιμέρους «ενστάσεις» με πλευρές του κυβερνητικού έργου.

Είναι αποκαλυπτική η περίπτωση των αντιδράσεων που προκάλεσε η ρύθμιση για τα «φρουτάκια».

Βουλευτές, όπως η Β. Παπανδρέου, που έχουν ψηφίσει τους νόμους για μείωση μισθών και συντάξεων, για αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, εμφανίζονται να εγείρουν θέμα «ηθικής» (!) στη γενικευμένη χρήση του τζόγου σαν εισπρακτικό μέσο από την κυβέρνηση.

Πρόσφατα στις 14 Απρίλη 26 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ μεταξύ αυτών και ο βουλευτής Λευκάδας  του ΠΑΣΟΚ  Σπ. Μαργέλης,  συνυπέγραψαν πρόταση για την διοργάνωση ημερίδας με θέμα «Νέα Φτώχεια & καθιέρωση ενός ελαχίστου εγγυημένου εισοδήματος».

Στην πρότασή τους οι κ.κ. βουλευτές αναφέρουν ότι:

«Η ελληνική κοινωνία βιώνει τις ραγδαίες επιπτώσεις της κοινωνικής και οικονομικής κρίσης. Το Ελληνικό Κοινοβούλιο ως θεματοφύλακας του δημόσιου συμφέροντος και ως αποδέκτης της κοινωνικής αγωνίας μπορεί και πρέπει να ασχοληθεί με το ενδημικό φαινόμενο της νέας φτώχειας».

Με άλλα λόγια αφού φρόντισαν να φτωχύνουν και να «ψήσουν» το λαό με όλα τα νομοθετήματα που ψήφισαν στη Βουλή έρχονται τώρα να τον «αλείψουν λάδι».

Βέβαια ο κος Βουλευτής φροντίζει παράλληλα, για να απαλύνει το ενδημικό φαινόμενο της νέας φτώχειας στην Λευκάδα, να μπουν παντού διόδια στην ζεύξη και στον οδικό άξονα με την Ιόνια Οδό, να γίνει και δεύτερη ΜΑΡΙΝΑ για να την δώσουν κι’ αυτή σε κάποιο ΚΥΡΙΑΚΟΥΛΗ.  Άξιος ο μισθός του.

– δεν υπάρχουν στοιχεία για επαγγελματικές ασθένειες

Κάθε τρεισήμισι λεπτά ένας εργαζόμενος στην ΕΕ χάνει τη ζωή του εξαιτίας εργατικού δυστυχήματος, 94 θανατηφόρα δυστυχήματα το 2010 στην Ελλάδα

Λόγω επαγγελματικών ασθενειών 159.500 άνθρωποι πέθαναν πέρσι στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που σημαίνει ότι κατά μέσο όρο κάθε τρεισήμισι λεπτά, ένας εργαζόμενος σε χώρες της Ε.Ε. χάνει τη ζωή του από αίτια, που σχετίζονται με την εργασία.

Συνολικά 5.580 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους εν ώρα εργασίας στην Ευρώπη το 2010, σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat.

Συνάδελφοι

Με πολύτιμο σύμμαχο το σκιάχτρο με τα εμφανιζόμενα κρατικά ελλείμματα και χρέη, το μαύρο μέτωπο κυβέρνησης – τρόικας – πλουτοκρατίας, έχει καλά προετοιμάσει την επερχόμενη φάση σφοδρής αντιλαϊκής κλιμάκωσης.

Στρατηγικός στόχος τους είναι η έξοδος από την καπιταλιστική κρίση σε όφελος των μονοπωλίων, με φτηνότερους τους εργάτες, τη ζωντανή ανθρώπινη εργασία δεμένη στο άρμα της ανταγωνιστικότητάς τους.

Αυτό που κρίνει την αποτελεσματικότητα των αγώνων είναι η συμμαχία και το κοινό πλαίσιο δράσης ανάμεσα στο εργατικό κίνημα και το κίνημα των αυτοαπασχολούμενων επαγγελματιών, της φτωχής αγροτιάς, της νεολαίας που σπουδάζει και των γυναικείων οργανώσεων που αντιπαλεύουν την ανισότητα των δύο φύλων ως πρόβλημα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.

Εμείς δεν μιλάμε γενικά και αφηρημένα για τα λαό. Προσδιορίζουμε το λαό με βάση την κοινωνική-ταξικη διάρθρωση της ελληνικής κοινωνίας. Επικεντρώνουμε σ’ αυτούς που παράγουν όλο τον πλούτο, χωρίς αυτούς και αυτές γρανάζι δεν γυρνά.

Μοναδική απάντηση στη σαπίλα και τα αδιέξοδα των καπιταλιστών, είναι ο άλλος δρόμος ανάπτυξης, που αναγκαστικά περνά μέσα από την πλήρη ρήξη και την ανατροπή.

Είναι επιτακτική ανάγκη να βάλουμε τέλος στις αυταπάτες, στο φόβο και στη μοιρολατρία.

Η εργατική τάξη έχει τη δύναμη να αντιστρέψει τη σημερινή κατάσταση.

Από άκρη σε άκρη σε όλη τη χώρα πρέπει να ακουστεί μυριόστομο:

Καμιά θυσία για τους εκμεταλλευτές μας.

Ταξική αφύπνιση, ενότητα και οργάνωση παντού.

Πάλη για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, για την υπεράσπιση της ζωής της εργατικής οικογένειας από τη φτώχεια και την ανεργία.

Όλοι στον αγώνα για μια ζωή αντάξια της δουλειάς μας και των αναγκών μας.

Για να γίνει η εργατική τάξη δύναμη ανατροπής και εξουσίας.

Χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά.