Ειδήσεις από και για το Μεγανήσι
29 Μαρτίου 2024

«Συναίνεση» στο Μεγανήσι και σύγχρονα παραμύθια για μεγάλα παιδιά…

Γράφει ο Γ. Γαβρίλης

Ο χρόνος μέχρι τον Μάιο του 2014 αν και φαντάζει μακρύς, είναι μάλλον σύντομος. Το χρονικό διάστημα που απομένει μέχρι τότε είναι, από πολιτική άποψη, σχεδόν οριακό.

Πιο είναι το σκηνικό μέχρι τώρα σε σχέση με τα αποτελέσματα της προηγούμενης αναμέτρησης είναι γνωστό, από ποσοτική πλευρά.

Το ίδιο πιστεύω και από την πολιτική πλευρά. Δεν αποτελεί –ούτε αποτελούσε- η σύμπνοια και η αγαστή συνεργασία της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ κάποιου είδους έκπληξη μέσα στο καλλικρατικό πλαίσιο, αλλά και στο μνημονιακό και την μονεταριστική του δομή. Ούτε αποτελεί έκπληξη, σε μικρές κοινωνίες όπως το Μεγανήσι, η συνεργασία του κεχρισμένου από το ΠΑΣΟΚ δημάρχου με «αριστερές» παρουσίες, με νέους «Δημητράτους», όλο το διάστημα.

Στο Μεγανήσι, ο δήμαρχος του ΠΑΣΟΚ, κ. Στάθης Ζαβιτσάνος, κέρδισε τις εκλογές σχεδόν οριακά, με μια πλειοψηφία μόλις μερικών  ψήφων. Δημοτικοί σύμβουλοι της δημοτικής παράταξης “Μαζί στο Μέλλον” που διοικεί το Μεγανήσι, λόγω απόστασης από την έδρα, το νησί μας δηλ.,  δεν μπορούσαν πάντα να είναι παρόντες σε δημοτικά συμβούλια στα οποία κρίνονταν μεγάλα θέματα για το νησί μας, την τοπική κοινωνία, την ανάπτυξη του τόπου μας. Η δημοτική αρχή δεν είχε πάντα την πλειοψηφία. Και η αντιπολίτευση δεν εκμεταλλεύτηκε ποτέ αυτό το καταπληκτικό πλεονέκτημα. Αντίθετα, σάλπισε, η επικεφαλής της κ. Κατερίνα Καββαδά, την «ισπανική υποχώρηση» με την παραίτησή της. Ουσιαστικά το Μεγανήσι δεν έχει αντιπολίτευση.

Η όποια αντιπολίτευση ασκείται, κρίνεται ανεπαρκής. Και παρόλα αυτά υπάρχουν δημοτικοί σύμβουλοι, οι οποίοι ευχαρίστως θα στήριζαν μια άλλη, νέα προσπάθεια, εφόσον υπήρχε το πολιτικό υποκείμενο.

Επίσης, η Κίνηση Ενεργών Πολιτών Μεγανησίου ξεκίνησε με διάθεση και με όραμα. Έκανε παρεμβάσεις, καταγγελίες, κάποιες συγκεντρώσεις στην Αθήνα και το Μεγανήσι, πρόβαλε θέματα και από κάποια στιγμή κι έπειτα άρχισε να ατονεί. Τα αίτια αν και σε μένα γνωστά, δεν χρήζουν μεγαλύτερης ανάλυσης εδώ σήμερα.

Το τοπίο

Στο Μεγανήσι σήμερα όλοι γνωρίζουν ότι η παρούσα δημοτική αρχή πρέπει να φύγει. Η κοινωνία είναι διχασμένη, την δίχασαν με στοχευμένες  «εξυπηρετήσεις», με αποκλεισμούς. Την φτωχοποιούν ακόμα περισσότερο.

Τα μεγάλα προβλήματα της διαχείρισης των απορριμμάτων και του βιολογικού του νησιού έχουν οδηγηθεί σε αδιέξοδο, προετοιμάζοντας την έλευση των ιδιωτών, οι  Περιφερειακοί Βαθέως και  Κατωμερίου έχουν μείνει στα χαρτιά. Το ίδιο και ο Πολεοδομικός Σχεδιασμός των οικισμών  του νησιού (ΣΧΟΑΠ). Τουναντίον με ιδιαίτερη σπουδή  δόθηκε προίκα σε ιδιώτη το κεντρικό λιμάνι  του Μεγανησίου (2010), ήρθε πρόταση ιδιωτικοποίησης του νερού στο δημοτικό συμβούλιο του Μεγανησίου (δεν πέρασε με οριακή ψηφοφορία 2011).  Σκόπιμα επίσης επιδιώχθηκε η σιωπηρή ανοχή στο ζήτημα των ιχθυοκαλλιεργειών με την δημοτική αρχή ν’ αρνείται να  εξουσιοδοτήσει τους δικηγόρους της Πανελλήνιας Συντονιστικής Επιτροπής στο ΣΤΕ (2012-13).  Όλο το διάστημα η νυν δημοτική αρχή είχε την ευθύνη της διοίκησης του δήμου και την μεγανησιώτικη κοινωνία απέναντί της  με υπογραφές, συγκεντρώσεις και δυναμικές συμμετοχές στα δημοτικά συμβούλια. Ούτε ένα έργο τόσα χρόνια του ΕΣΠΑ δεν ήρθε στο νησί, ακόμα και όταν οι κρουνοί ήταν ορθάνοιχτοι. Αλλά δίνουν και παίρνουν οι απευθείας αναθέσεις.

Οι κάτοικοι του μικρού μας νησιού στην πλειοψηφία τους (γύρω στο 70%) είναι συνταξιούχοι. Λίγοι ψαράδες, κτηνοτρόφοι κι οι υπόλοιποι ελεύθεροι επαγγελματίες που χρόνο με τον χρόνο βλέπουν τα κέρδη των μικρών επιχειρήσεών τους να εξανεμίζονται σε ασφάλιση, ενοίκια, φόρους και χαράτσια . Άλλωστε δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι στο πιο τουριστικό μέρος του νησιού μπορεί κανείς άνετα να ενοικιάσει ένα από τα έξι πλέον καταστήματα που παραμένουν ξενοίκιαστα.

Η Υγεία και η Παιδεία υποβαθμίζονται, αφού κάθε χρόνο γίνεται «μάχη» για να καλυφθούν οι προβλεπόμενες θέσεις.

Η θαλάσσια  συγκοινωνία περικόπτεται και τα κόμιστρα αυξήθηκαν  αντιστρόφως ανάλογα με τα εισοδήματα. Το ίδιο και η δημοτική συγκοινωνία που κρίνεται επιεικώς ανεπαρκής, αφού σταματά μετά το μεσημέρι, ενώ και τους καλοκαιρινούς μήνες δεν εξυπηρετεί τις μεταφορές των επισκεπτών.

Οι καταργήσεις του αφορολογήτου των μονίμων κατοίκων του νησιού, η υπερφορολόγηση, η παράλογη αύξηση των αντικειμενικών αξιών, οι απαιτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης για προσαρμογές σε παράλογα  κανονιστικές αποφάσεις, σφίγγουν τη θηλιά γύρω από τον λαιμό των παραγωγικών τάξεων και βάζουν φραγμό σε εγκατάσταση νέων οικογενειών στο νησί, με αποτέλεσμα τη συρρίκνωση του ενεργού πληθυσμού του Μεγανησίου και τον μαρασμό των σχολείων του.

Οικογενειακές ιδιοκτησίες εκατονταετίας αλλάζουν χέρια, πολλές από αυτές  ξεπουλιούνται στην κυριολεξία για ν΄ αντιμετωπιστεί  η κρίση. Η κατάσταση κρίνεται μη αναστρέψιμη.

Η δημοτική αρχή παρότι έχει απολέσει στην πορεία της από τις εκλογές μέχρι σήμερα τρεις δημοτικούς της συμβούλους (ανεξαρτητοποιήθηκαν Θανάσης Κονιδάρης, Δάγλας Ανδρέας,  παραιτήθηκε ο Άλκιμος Κονιδάρης) κι έναν ακόμα τελευταία να εκφράζει την πρόθεσή του να εγκαταλείψει το πλοίο , αποτέλεσμα της μνημονιακής της πορείας, δεν πτοείται.  Ηδη από πριν το καλοκαίρι έχει  προσθέσει στον ισολογισμό της μία επικοινωνιακή αλλά και πολιτική ήττα: Στην είδηση, φήμη αν θέλετε, ότι υπάρχει υποψήφιος με ονοματεπώνυμο που θα κατέβει στις εκλογές (πρόσωπο που ενώνει και είναι αποδεκτό από την συντριπτική πλειοψηφία της μεγανησιώτικης κοινωνίας), το Μεγανήσι άρχισε να μιλά γι΄αυτόν που θα έρθει και όχι γι΄αυτόν που μένει και είναι τώρα. Συζητούσαν δηλ. ήδη για την επόμενη μέρα.

Τι επιχειρούν

Γνωρίζουν το αδιέξοδο της πολιτικής που εφάρμοσαν και δίχασαν την κοινωνία. Τώρα επιχειρούν την επικοινωνιακή ζύμωση της τοπικής κοινωνίας στην προοπτική μιας κοινής ή «συναινετικής» λύσης. Λειτουργούν όμως για την ίδια υπονομευτικά, αποπροσανατολιστικά και διχαστικά. Υπονομευτικά διότι αποδυναμώνουν τον διεκδικητικό χαρακτήρα της προς την αναζήτηση, κατεύθυνση και υλοποίηση προοδευτικών λύσεων˙ αποπροσανατολιστικά διότι συσκοτίζουν τις πραγματικές αιτίες της κρίσης και της εφαρμοζόμενης απάνθρωπης πολιτικής της συγκυβέρνησης˙ μια πολιτική που θα διοχετευθεί ως φυσικός ρους στην αυτοδιοίκηση και τις δομές της, άρα στις ίδιες τις τοπικές κοινωνίες, στη Λευκάδα, το Μεγανήσι και τους ανθρώπους της˙ διχαστικά διότι μέσω της στοχευμένης αναζωπύρωσης ανιστόρητων θεωριών, αλλά κι επιλεκτικών “εξυπηρετήσεων” διαιρούν τους πολίτες και τις τοπικές κοινωνίες σε βαθμό επικίνδυνο. Το ίδιο συμβαίνει και στο Μεγανήσι που αναπαράγονται τα παραπάνω.

Σαφώς και η συγκυβέρνηση, περισσότερο το ΠΑΣΟΚ, βρίσκεται σε αδιέξοδο, πολιτικό και όχι μόνο. Τι το πιο φυσικό λοιπόν από την αναζήτηση διεξόδου. Αυτή προς το παρόν επιχειρείται με αιχμή του δόρατος την τμηματοποίηση και την χωρικότητα του βασικού πολιτικού νοήματος˙ επιχειρείται με την καλλιέργεια μιας κατ΄ επίφαση «συναινετικής κουλτούρας» που πρέπει να αποστερείται σαφούς ιδεολογικοπολιτικού περιεχομένου˙ μια «συναίνεση α λα καρτ» που μέσα στις μικρότερες κοινωνίες όπως το Μεγανήσι θα ερμηνεύεται και θα πολλαπλασιάζεται στη βάση των ιδιαίτερων γνωρισμάτων και  δεσμών που τις χαρακτηρίζουν, μέχρι αυτή να γίνει κτήμα της ίδιας της κοινωνίας.

Με αυτό τον τρόπο αρθρώνεται ο πολιτικός λόγος, ο σημερινός που τον ζούμε στο πετσί μας, αλλά και ο αυριανός (στις εθνικές εκλογές), που θα διεκδικήσει την συνέχιση αυτής της σκληρότατης πολιτικής, έχοντας μάλιστα ως τεκμήριο την «πιστοποίησή» του μέσω της ίδιας της κοινωνίας και της «συναινετικής κουλτούρας» που θα έχει οικοδομηθεί από την μνημονιακή συγκυβέρνηση!

Γι΄ αυτό και στο Μεγανήσι προωθείται από το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και «αριστερούς συμπράττοντες» της δημοτικής αρχής και των συμφερόντων, με την ευλογία ομόκεντρων «κύκλων της Λευκάδας» η ιδέα-λύση του «ανεξάρτητου» υποψήφιου, ενιαίου ψηφοδελτίου και τα συναφή˙ διότι οι δημοτικές εκλογές ήταν πάντα βαθιά πολιτικές και πάντα γινόταν προσπάθεια να αποδυναμωθεί το νόημά τους ˙και σήμερα περισσότερο από ποτέ. Είναι καθοριστικές για την επόμενη μέρα.

Οι δημοτικές και οι περιφερειακές εκλογές είναι πλήρεις πολιτικού νοήματος και μηνύματος και οι υποψήφιοι σε αυτές είναι οι διαμεσολαβητές του. Φορέας όμως του νέου λόγου που θα συναρθρώσει και θα ενώσει μια κοινωνία πολιτών απέναντι στη βαρβαρότητα είναι η ίδια η κοινωνία, είναι οι πολίτες Συνεπώς, η λύση που θα πρέπει να προκύψει, οφείλει και πρέπει να είναι πούρα πολιτική, χωρίς ψευτοδιλήμματα, χωρίς αυταπάτες και χωρίς ευκολοπιστία σε δήθεν «λύσεις».

0 Shares

Σχετικά άρθρα

Τ΄είχες Γιάννη, τ΄είχα πάντα: “Μεσούσης της κρίσης και προεκλογικά 7 νέες προσλήψεις μονίμων υπαλλήλων ζητά ο Δήμος Μεγανησίου”

Κι ενώ τον Σεπτέμβριο ο δήμαρχος μάς κάλεσε για να μας μιλήσει για την άσχημη οικονομική κατάσταση που βρίσκεται ο […]

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Verified by MonsterInsights