Οι δυο «τορπίλες», μια της ΔΗΜΑΡ και η πρόσφατη του Μάκη Βορίδη, μάλλον είχαν αφλογιστία. Υπάρχουν διάφορες ερμηνείες για το πώς και το γιατί, μέχρι του σημείου που κάποιοι, σε ό,τι αφορά τον Μάκη Βορίδη, προσέδωσαν στη δήλωσή του για τον Ανδρέα Παπανδρέου («φταίει ο Ανδρέας Παπανδρέου για όσα περνάμε σήμερα») χαρακτηριστικά πικρίας λόγω της μη υπουργοποίησής του, με σκοπό να προξενήσει φθορά στο νεοσύστατο κυβερνητικό σχήμα και ειδικότερα στη ΝΔ.
Η απόφαση της ΔΗΜΑΡ να αποχωρήσει από την κυβέρνηση και να πορευθεί σε α λα καρτ στήριξη της δικομματικής, ερμηνεύτηκε ως κίνηση σωτηρίας της για τις επερχόμενες εκλογές στο φόντο των δημοσκοπήσεων. Το ΠΑΣΟΚ έτσι κι αλλιώς «χαροπαλεύει», ενώ πλανώνται από πάνω του φαντάσματα. Όχι αυτό της φημολογούμενης επαναδραστηριοποίησης του ΓΑΠ, ούτε αυτό της αποχώρησης της Αριστερής Πρωτοβουλίας του Παναγιωτακόπουλου και άλλων στελεχών που δεν συμμερίζονται την πολιτική συμπόρευση του κόμματος και την ιδεολογική του απορρόφηση από τη ΝΔ, αν και δεν χρειάστηκε πολύ προσπάθεια από τη δεύτερη γι’ αυτό,αφού σε λίγο δεν αποκλείεται να δούμε και μεγάλα στελέχη του να προσδένονται στο άρμα της ΝΔ, όσο μείνει ΝΔ. Για το ΠΑΣΟΚ διακυβεύεται η είσοδός του στη Βουλή.
Ο Μάκης Βορίδης, μπαρουτοκαπνισμένος και ξέρει να παίζει και σε “ξερό”, μόνο τυχαία δεν αμόλησε την τορπίλη. Ο στόχος (του) ήταν διπλός. Ήταν ρόλος «σκούπα». Να συσπειρώσει τα πιο συντηρητικά στοιχεία της ΝΔ από εκείνα που κινούνται από το εναπομείναν ΛΑΟΣ μέχρι τις παρυφές της Χρυσής Αυγής, να συγκρατήσει ακόμα και εκείνους που δεν βλέπουν με καλό μάτι τη μετάλλαξη της παραδοσιακής ΝΔ σε μοντέρνα «Πολιτική Άνοιξη» υπό τον Σαμαρά, αναχαιτίζοντας ταυτόχρονα διαρροέςπρος τους ΑΝΕΛ του Πάνου Καμμένου. Σε αυτή την περίπτωση ο Μάκης Βορίδης αποκτά και ρόλο με προοπτική για αργότερα. Από την άλλη, δίνει την ευκαιρία στο ΠΑΣΟΚ να αντιδράσει σε μια προσπάθεια συσπείρωσής του με αφορμή την επίθεση του κυβερνητικού εταίρου στον ιστορικό του ηγέτη (άλλο θέμα αν τον σεβάστηκαν με τις επιλογές τους), τη στιγμή που η επιλογή του για συγκυβέρνηση κριτικάρεται έντονα και εσωκομματικά. Σημείωση: Πέρασαν δύο 24ωρα μέχρι να απαντήσει ο Βενιζέλος. Συμπέρασμα. Η Ελλάδα και η συγκυβέρνηση χορεύουν στον προεκλογικό ρυθμό της Μέρκελ που δεν θέλει με τίποτα εκλογές στην Ελλάδα και είναι διατεθειμένη να δωρίζει η ίδια τα σωληνάκια της εντατικής λόγω των σημαντικών ελλείψεων στα ελληνικά νοσοκομεία…
Η ΔΗΜΑΡ είχε όλο τον καιρό να διαπιστώσει ότι το «ακολουθώντας, αλλάζουμε» σε ό,τι αφορά το Μνημόνιο κ.λπ. που έλεγαν τόσο προεκλογικά όσο και ως εταίροι της τρικομματικής, ήταν κενό περιεχομένου, και το πίστωνε με την πρακτική της. Ποια Aριστερά θα υπέγραφε π.χ. την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας; Η ΔΗΜΑΡ βίωσε και την αποχώρηση σημαντικών στελεχών της, ενώ οι διαφωνίες μέσα στο κόμμα για το ορθό η μη της αποχώρησης από τη συγκυβέρνηση δεν έχουν κοπάσει. Οι διαρροές της είναι προς τον ΣΥΡΙΖΑ και ακριβώς αυτό είναι που φοβίζει, όχι μόνο τη ΔΗΜΑΡ, αλλά αυτό που αρεσκόμαστε να αποκαλούμε «σύστημα» και που ακόμα έχει εκφραστές του. Η α λα καρτ στήριξη του κόμματος του Φώτη Κουβέλη δεν είναι παρά το σύνθημα για την αντιπολίτευσή της όχι τόσο προς τις μνημονιακές επιλογές, αλλά αντίθετα προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποκτά και άλλον έναν, αδύναμο λόγω επιλογών και πρακτικής, αντιπολιτευόμενο. Το γεγονός αποκωδικοποιείται πιο εύκολα από δημοσιεύματα που θέλουν να γεννιέται ένας μεγάλος «έρωτας». Πρόκειται για σενάριο με στόχο να πυροδοτήσει αντιδράσεις, να καθοριστούν τα όρια και να σχηματοποιηθεί η εναπομείνασα δυναμική ελιγμών και φθοράς του «αντιπάλου» που πορεύεται προς την εξουσία.
Όλα αυτά μέσα σε ένα επικοινωνιακό σύννεφο περί ΝΔ που τη θέλουν να γίνεται «ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ», κόμμα που θα επιδιώξει να κατακτήσει την ιδεολογική και πολιτική ηγεμονία μέσα σε ένα μαρτυρικό τοπίο και να επιβάλλει ανάλγητες πολιτικές πάνω στους πολίτες αυτής της χώρας, επικαλούμενο τον πατριωτισμό, ανακηρύσσοντας εαυτόν ως μοναδικό και πούρο εκφραστή του, τοποθετώντας τους διαφωνούντες με την νεοθατσερική, μονεταριστική πολιτική στο “άκρο” (αριστερά), όπως συνέβαινε παλιά στην πολύπαθη χώρα μας, κάποια πέτρινα χρόνια. Από δω και πέρα ίσως να δούμε στο συντηρητικό τόξο και άλλα ταιριαστά που είναι αταίριαστα, προκειμένου να οριοθετηθεί και να περιχαρακωθεί ο χώρος. Οι “λαγοί” δεν θα λείψουν από το παιχνίδι.
Όσο για την αντίδραση εκ των έσω; Πολύ απλά, ήδη τους έχουν τοποθετήσει επικοινωνιακά στο “χθες”, αν θελήσουν να φύγουν από το μαντρί, αν και κάποιοι θα σπρώχνονται από νωρίς να ξαναμπούν. Είναι άραγε τυχαίο ότι η καραμανλική πτέρυγα δεν εκτέθηκε στις εκλογές για την Πολιτική Επιτροπή στο συνέδριο του κόμματος;
Εννοείται ότι η συσπείρωση και ο “επαναπατρισμός” θα προωθηθούν (προπαγανδιστούν) από τη ΝΔ έντονα στα ΜΜΕ για να δημιουργήσουν κλίμα, κάτι σύνηθες σε τέτοιες περιπτώσεις.
