Παρά την προσπάθεια που καταβάλλεται από την πλειοψηφία των μέσων ενημέρωσης των τηλεοπτικών δελτίων των 8:00, μερίδα του ηλεκτρονικού τύπου στο διαδίκτυο και διάφορων  “φερέφωνων”  της εξουσίας  να περάσουν αντιλαϊκά μέτρα εν μέσω κλίματος ευφορίας και δημιουργίας ψευδαισθήσεων για το επόμενο διάστημα, η αγορά έχει στην κυριολεξία «παγώσει» σε Λευκάδα και Μεγανήσι.

Έτσι, εύκολα κανείς διαπιστώνει ότι ενώ υπάρχει κόσμος που λόγω των αργιών και των εορτών κυκλοφορεί στους δρόμους, δύσκολα μπαίνει στα μαγαζιά κι ακόμα πιο δύσκολα, εάν θα μπει, ξοδεύει, με αποτέλεσμα πολλοί καταστηματάρχες να βρίσκονται στα όρια της απελπισίας.

Οι συζητήσεις στα πηγαδάκια μεταξύ των γνωστών έχουν κύριο θέμα την οικονομική κρίση και σπάνια κανείς θα πετύχει ανθρώπους πια που οι ίδιοι ή κάποιος οικείος τους ή φίλος δεν αντιμετωπίζει σοβαρό οικονομικό πρόβλημα.

Το σίγουρο είναι ότι η κρίση με γοργούς ρυθμούς χτυπάει την πόρτα του μέσου Λευκαδίτη-Μεγανησιώτη κι ήδη έχει δημιουργήσει σοβαρότατο πρόβλημα στον κοινωνικό ιστό της περιοχής μας, αφού έχει πλήξει καίρια την ψυχολογία των κατοίκων που τους έχουν βάλει στη μέση και τους χτυπάνε από όλες τις μεριές, εφορία , δήμοι, κράτος, Ευρωπαϊκή Ένωση με ένα πλήθος νόμων και κανονιστικών αποφάσεων, με κύριο στόχο την εξαθλίωσή τους και την εκποίηση των “υπαρχόντων” τους σε εξευτελιστικές τιμές.

Ενδεικτικό της ανέχειας του ντόπιου πληθυσμού είναι το περιστατικό που φίλος μας εξιστορούσε πως παραμονές Χριστουγέννων στην πόλη της Λευκάδας, δεν έβρισκε κανείς κοτόπουλο ν’ αγοράσει εξαιτίας της μαζικής κατανάλωσης του και της εξάντλησης των αποθεμάτων.

Η πραγματική εικόνα είναι περισσότερο τραγική απ΄ αυτή που σας περιγράφουμε και τούτο γιατί Έλληνες είμαστε κι όλοι μας γνωρίζουμε το πόσο δύσκολα γνωστοποιούμε την αληθινή εικόνα των προβλημάτων μας στο κοινωνικό μας περίγυρο, εξαιτίας μιας τραγικά εγωιστικής νοοτροπίας που μας συντροφεύει ανά τους αιώνες και που μας απαγορεύει να παραδεχτούμε πως αποτύχαμε. Πόσο πιο πολύ όταν η κοινωνία των νησιών μας είναι μικρή κι όλοι είμαστε γνωστοί μεταξύ μας.

Θ’ αρκούσε μόνο μια μικρή βόλτα η στην εφορία, όπου απελπισμένοι Λευκαδίτες αλλά και άλλοι που η μοίρα τους τους συνέδεσε με το νησί , απεγνωσμένα ζητούν διακανονισμούς  για τα  χρέη τους, ή στις τράπεζες, τους δικηγόρους, τους λογιστές. Θα έφτανε ίσως και μία ερώτηση  στα εμπορικά καταστήματα, στα εστιατόρια, στις καφετέριες ακόμα και στο βενζινάδικο της γειτονιάς σας. Ας περπατήσει κανείς  ως το Νοσοκομείο Λευκάδας κι ας περιπλανηθεί στους διαδρόμους του. Παντού προβληματισμός κι απελπισία πριν  την επιδρομή στις τσέπες μας του 2013, παντού φοβισμένοι υπάλληλοι μήπως και χάσουν τον εξευτελιστικό μισθό των 600 ευρώ,  παντού φοβισμένοι μικροεπιχειρηματίες  μήπως και είμαστε εφοριακοί.

Δεν αμφιβάλλουμε μπορεί να ήταν η μεγαλύτερη έξοδος για Χριστούγεννα, δεν αμφιβάλλουμε μπορεί να γέμισαν κάποια σαλέ σε  χειμερινούς τουριστικούς προορισμούς. Για κείνο όμως που είμαστε βέβαιοι ήταν ότι δεν ήταν η πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Για κείνο που είμαστε βέβαιοι είναι ότι η βαλίτσα δεν μπορεί να πάει μακριά. Ναι, ο ελληνικός λαός έφυγε από την Αθήνα σε μια μεγαλειώδη έξοδο, όχι όμως για να διασκεδάσει, αλλά σε μια απέλπιδα προσπάθεια να ξαναβρεί τον δρόμο του.

Χρόνια σας πολλά και καλώς να έρθει  το σωτήριο έτος 2013.