Δεν είναι κάτι που γράφεται, ακούγεται, λέγεται ή επισημαίνεται πρώτη φορά. Η έλλειψη διαχειριστικής επάρκειας του δήμου Μεγανησίου επιβεβαιώθηκε στη συνεδρίαση του Δ.Σ. Λευκάδας (17-12-2012) κατά την οποία συζητήθηκαν (τυπικά) και αποφασίστηκαν ομόφωνα οι προγραμματικές συμβάσεις που  αφορούν διάφορα έργα και δράσεις των μικρών νησιών μέσω του Ολοκληρωμένου Σχεδίου Ανάπτυξης των Μικρών Νησιών (Ο.Σ.Α.Μ.Ν.). Τον δήμο Μεγανησίου αφορούν πέντε τέτοια έργα (δείτε εδώ) και εφόσον δεν διαθέτει  διαχειριστική επάρκεια απαιτούνται προγραμματικές συμβάσεις με τον Φορέα Υλοποίησης, που στην προκειμένη περίπτωση είναι ο Δήμος Λευκάδας.

Με την Προγραμματική Σύμβαση μεταβιβάζεται η αρμοδιότητα υλοποίησης ενός έργου από τον κύριο του έργου (τον φορέα που έχει αρμοδιότητα εκτέλεσης ενός έργου για το οποίο υποβάλλεται πρόταση για ένταξη σε συγχρηματοδοτούμενο επιχειρησιακό πρόγραμμα του ΕΣΠΑ) σε άλλον φορέα, που έχει κριθεί διαχειριστικά επαρκής, ο οποίος αποτελεί τον «δικαιούχο» του έργου (τον φορέα εκτέλεσης).

Απλά το επισημαίνουμε , διότι από πολλούς ακούμε πολλά ακούμε για κονδύλια, χρηματοδότηση, ΕΣΠΑ και τα τοιαύτα. Όμως η έλλειψη διαχειριστικής επάρκειας σημαίνει ότι ο δήμος είναι αποκλεισμένος από την απορρόφηση χρηματοδοτήσεων, ο δήμος δεν μπορεί ο ίδιος να διαχειριστεί ευρωπαϊκά κονδύλια-χρηματοδοτήσεις  και φυσικά θα εξαρτάται συνεχώς από εκείνον τον φορέα που την διαθέτει.

Βέβαια  ο ενδιάμεσος φορέας, ο οποίος δεν έχει στην ουσία κανένα όφελος ή ενδιαφέρον από την ένταξη σε ένα πρόγραμμα, δεν αποκλείεται να μην δείχνει το ίδιο ενδιαφέρον και να μην ενεργεί με τους ίδιους ρυθμούς, που θα ενεργούσε αν το έργο ήταν δικό του, κάτι που μέχρι τώρα δεν έχει διαφανεί από τον δήμο Λευκάδας και που πάρα ταύτα μπορεί να δημιουργεί σκέψεις. Όχι σκέψεις απαραίτητα αρνητικές, αλλά σε πολλά ζητήματα η στενή σχέση αυτή «δένει» τα μέρη σε προσεγγίσεις και πολιτικές, στο σημείο μάλιστα που να μην διακρίνεται ουσιαστικά η αυτοτέλεια της μιας ή της άλλης δημοτικής πολιτικής δύο ξέχωρων καλλικρατικών δήμων όπως π.χ. συμβαίνει με το θέμα των ιχθυοκαλλιεργειών, ασχέτως αν οι επικεφαλής των δήμων Λευκάδας και Μεγανησίου προέρχονται από την ίδια κομματική μήτρα. Δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να λειτουργούν λες και είναι μία σάρκα, “γυμνάζοντας” από νωρίς τις τοπικές κοινωνίες σε πιθανά “γυμνάσματα”. Γιατί άλλο πράμα η συνεργασία, η στήριξη, η βοήθεια και άλλο ο ορατός κίνδυνος της άκησης …μιας “σιαμαίας πολιτικής”.