Τoυ ΠΕΤΡΟΥ ΑΥΓΕΡΝΟΥ* –
«Με την παρούσα επιστολή θα ήθελα να σας επαναβεβαιώσω ότι η Ελλάδα είναι απόλυτα αποφασισμένη να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις που προκύπτουν από την πρόσφατη συμφωνία διάσωσης (sic). Η νέα κυβέρνηση της Ελλάδας αποδέχεται την ιδιοκτησία (!!!) του προγράμματος σταθεροποίησης και είναι πλήρως δεσμευμένη στους στόχους, στους αντικειμενικούς σκοπούς και σε όλες τις βασικές πολιτικές του Προγράμματος…» Από την επιστολή Σαμαρά (μέσω του Κάρολου Παπούλια) προς τους Ευρωπαίους ηγέτες (καθώς και προς Ρομπάι, Μπαρόζο) στην πρόσφατη σύνοδο κορυφής. (Προσέξτε εδώ το ρήμα «επαναβεβαιώσω», φαίνεται καθαρά ότι τους έχει διαβεβαιώσει και προηγούμενη φορά, οπότε αυτά τα περίφημα προεκλογικά περί «επαναδιαπραγμάτευσης μέσα στην Ευρώπη που αλλάζει» δεν ήτανε παρά ασύστολα και ξεδιάντροπα ψεύδη μόνο και μόνο για να υφαρπάξει την ψήφο σας.)
Ομολογουμένως, δεν θα περίμενε κανείς κάτι διαφορετικό από τον κ. Σαμαρά. Τόσο το πνεύμα υποτέλειας που διαπνέει την επιστολή του όσο και το γλοιώδες ύφος, δεν μαρτυρούν πρωθυπουργό κυρίαρχου κράτους αλλά νομάρχη επαρχιώτη διορισμένο εδώ σ’ αυτό τον τόπο από αποικιοκράτες επικυρίαρχους. Ούτε βεβαίως και περιμένουμε από τα κυβερνητικά συνεταιράκια του (σ.σ. τον κεντρο-αριστερίζοντα καρανεοφιλελεύθερο Μπενίτο Βενιζέλο των 8 (ας πούμε) σημείων και τον «σύντροφο Φώτη» της «σταδιακής απαγκίστρωσης»), μήπως και του τρίξουνε λιγουλάκι τα δόντια για λόγους έστω επικοινωνιακούς. Όλα δείχνουν ότι ο δρόμος των μνημονίων (ο δρόμος της ραγδαίας φτωχοποίησης των Ελλήνων, ο δρόμος της ύφεσης και της ανεργίας, ο δρόμος της πλήρους διάλυσης της ελληνικής κοινωνίας αλλά και του κράτους και της πραγματικής οικονομίας, ο δρόμος του ξεπουλήματος δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας) αναμένεται να συνεχιστεί απρόσκοπτα. Κι αυτό παρά την εκφρασμένη θέληση της συντριπτικής πλειοψηφίας του εκλογικού σώματος τόσο στις 6 Μαΐου όσο και στις 17 Ιουνίου, ότι δηλαδή η βίαιη επιβολή πολιτικών μονόπλευρης λιτότητας, φορομπηχτικής αφαίμαξης, εσωτερικής υποτίμησης, αλλεπάλληλων εξοντωτικών μνημονίων (το ένα χειρότερο από το άλλο), οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια την κοινωνία στο χάος και τη χώρα σε μετασιοβιετικού τύπου ολοκληρωτική κατάρρευση. Αλλά δε μασάνε αυτοί!
Μα ναι, πλάκα θα είχε και θα γινότανε μεγάλο καλαμπούρι όταν, επί παραδείγματι, κατά Σεπτέμβρη μήνα που θα «συζητάνε» το 3ο στη σειρά Μνημόνιο (ακόμη χειρότερο των προηγουμένων, καθότι οι «στόχοι» και τα νούμερά τους έχουν πέσει όλα έξω) κι η χώρα θα ‘ναι παραπεταμένη σ’ ένα «ειδικό καθεστώς» ημι-ευρώ, ημι-ευρωζώνης (ούτε και «μέσα» ούτε και «έξω») κι αυτή η κυβέρνηση-τσίρκο (αυτοί οι ίδιοι δηλαδή οι υπαίτιοι) με αρχηγέτη τώρα τον «υπουργό Οικονομικών»(!) Ιωάννη Στουρνάρα (ο λύκος να φυλάει τα πρόβατα, ένα πράμα) θα προσπαθεί να χαλιναγωγήσει την έξαρση της λαϊκής οργής, θυμού και αγανάκτησης που ίσως και να μην ελέγχεται. Αν δεν τους το χάλαγε βεβαίως ο Ιταλιάνος «τραπεζίτης» Μάριο Μόντι, παρέα με τον Ραχόι τον Ισπανό. Ο οποίος Μόντι, σ’ εκείνη την θυελώδη συνεύρεση (απ’ την οποία «απουσιάζαμε» βεβαίως-βεβαίως) της πρόσφατης συνόδου κορυφής το βράδυ της 28ης να ξημερώνει 29 Ιουνίου (Πέτρου και Παύλου των Πρωτοκορυφαίων, που με θυμήθηκε να φανταστείτε για να μου ευχηθεί μέχρι και η Άντζελα!) εχτύπησε το χέρι στο τραπέζι και τι είπε; «Άκουσε να σου πω ρουφιάνα» είπε στη Μέρκελ (ή μήπως δεν μου το μετέφεραν σωστά, θα σας γελάσω) «δεν θα την καταντήσεις την Ιταλία Ελλάδα, ούτε θα καταντήσεις τους Ιταλούς όπως δύο χρόνια τώρα κατάντησες τους Έλληνες!» (την ίδια ώρα βεβαίως που στο Ντόνετσκ καθάριζε ο Μπαλοτέλι με δύο άπιαστα τεμάχια). Και τι έκανε η Μέρκελ; Σαν έτοιμη από καιρό, σαν ύστερα από την 27% κατραπακιά του Σύριζα, αναδιπλώθηκε. Συμφώνησε στην κάλυψη από το μηχανισμό ενός μεγάλου μέρους του Ιταλικού χρέους δίχως πολλά-πολλά (δίχως τροϊκανούς και μνημόνια), κι ότι το κόστος ανακεφαλαιοποίησης των Ισπανικών τραπεζών δεν θα το φεσωθούν οι Ισπανοί -θα το αναλάβει απ’ ευθείας ο μηχανισμός. Φαντάζεστε τι θα σημαίνει για την Ελλαδίτσα αυτό; Ότι από το 2008 που ξέσπασε η «κρίση», το κόστος ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζιτών μας, από τα πρώτα-πρώτα 28 δις ανακεφαλαιοποίηση (επί Κωστάκη ακόμα) μέχρι σήμερα, το φέσι που φεσώθηκε ο Ελληνικός λαός και πήγε ολόκληρο στους τραπεζίτες ξεπερνάει τα 200 δις. Αν συνυπολογίσουμε επίσης ότι το συνολικό δημόσιο χρέος μας κινείται περί τα 360 με 380 δις, μείον τοκοχρεολύσια έναντι ληστρικών επιτοκίων, μείον κεφαλαιοποίηση των τόκων, μείον αρπαχτές, ρεμούλες, μίζες ή υποβρύχια που γέρνουν, συν το κούρεμα, ε όχι μόνο δεν χρωστάμε αλλά μας χρωστάνε κι από πάνω. Αφήστε που με αφορμή αυτό ακριβώς το «χρέος» μας έχουν πιει το αίμα μέχρι τώρα, αφήστε που μας διέλυσαν. Αλλά η απορία μου είναι, έτσι κι αποδειχτεί κάποια στιγμή ένα τέτοιο πράμα (γιατί θ’ αποδειχτεί, καθότι «μια του κλέφτη δυο του κλέφτη» δε μας λένε;) ή μετακυλιστεί ένα μέρος, ή διαγραφεί από τον προϋπολογισμό ένα κομμάτι, τι μέλλεται να γίνει; Και από πού θα φύγουν, αυτοί που «διαπραγματευόντουσαν» «περήφανα», «σκληρά», δυο χρόνια τώρα συγκυβερνώντας αντιπολιτευόμενοι ο ένας με τον άλλο, επιβάλλοντάς μας το μαρτύριο της σταγόνας με στόχο τον αργό μας θάνατο;
Υ.Γ.1: Ουφ, τέλος εκλογών και ανασάνανε επιτέλους τα τηλεοπτικά παράθυρα. Άπλα, αέρας, εκεί που είχανε πήξει απ’ τον πολύ συνωστισμό. Μια ευκαιρία και για το φίλο μου Προκόπη (Κύρο) να ασχοληθεί επιτέλους με τα αγαπημένα του «πολιτιστικά» θέματα. Μια έφεση όπου την είχε από παιδί (όπως ξέρω), πλην όμως μέχρι τώρα (άτιμη κενωνία) δεν του έκατσε!
Υ.Γ.2: Γιατί ένα πουλάκι μου είπε ότι από τα πρώτα-πρώτα νομοσχέδια που θα «περάσουν» μέσ’ στο κατακαλόκαιρο θα είναι αυτά του «Προστασίας του Πολίτη» Νίκου Δένδια; Όχι βεβαίως για την πάταξη της εγκληματικότητας και άλλους τέτοιους αναχρονισμούς κι αηδίες. Αλλά κατευθείαν για την καταστολή των λαϊκών κινητοποιήσεων!
Υ.Γ.3: Ξύπνησα λέει ένα πρωί ύστερα από δύο απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις και τι είδα; Είδα τον Τόμσεν λέει (παρέα με τις άλλες δύο μουσίτσες) να ξαναμπαινοβγαίνουν σε Υπουργεία (βάραγε προσοχή ο Στουρνάρας!) και τους ακολουθούσε λέει, ο Ράϊχενμπαχ! Σύντροφε Δον Κυρ-Φώτη, είδα καλά;
* καλλιτεχνικός διευθυντής του ΘΕΑΤΡΟΥ ΤΟΥ ΙΟΝΙΟΥ
ΠΗΓΗ : enimerosi.com
