Χρόνια πολλά και καλό Πάσχα. Μέσα σε μια Mεγάλη Eβδομάδα των παθών για την κοινωνία που αναστενάζει απο το ”ζυγό” των μνημονίων, τα χαράτσια, την αφαίμαξη μισθών και συντάξεων αλλά και την ανελέητη φοροεπιδρομή. Χρόνια πολλά για την Aνάσταση που δεν έρχεται κι όλα μοιάζουν σαν Μεγάλη Παρασκευή. Με θλιμμένα πρόσωπα, με απογοητευμένους συνανθρώπους με την ελπίδα που επικαλούμαστε αλλά πάντα παραμένει ελπίδα. Και με το αβέβαιο αύριο αφου όλα δείχνουν οτι τα δύσκολα δεν πέρασαν αλλά ειναι μπροστά μας. Κι αυτό γιατί τώρα η τρόικα απαιτεί νέα μέτρα με μισθούς Βουλγαρίας, με νέες περικοπές στις συντάξεις, με νέους φόρους και με απολύσεις στο δημόσιο. Οταν η πραγματικότητα ειναι εφιαλτική:

-Ανεργία 21% και 1000 νέες απολύσεις την ημέρα

·– 1 στις 2 προσλήψεις με μερική απασχόληση των 293 μεικτά

—· 400.000 απλήρωτοι εργαζόμενοι για περισσότερο από 5 μήνες

·—- Αύξηση κατά 149% μέσα σε ένα χρόνο της μετατροπής των συμβάσεων πλήρους απασχόλησης σε εκ περιτροπής εργασίας με μονομερή απόφαση του εργοδότη

Και δεν υπάρχει φως στο τουνελ. Γιατι απλούστατα η συνταγή της τρόικας απέτυχε. Που σημάινει οτι τα μέτρα θα φέρνουν νέα μέτρα. Μέχρι τελικής πτώσεως. Μετά τις εκλογές ερχεται το νεο κύμα φοροεπιδρομής. Και οχι μόνο. Νέα μέτρα, νέα μέτρα και πάλι μέτρα. Αλλα το χειρότερο ειναι οτι ενω όλοι μέσα μας εκτιμούμε οτι και τα νέα μέτρα δεν μας αφορούν, έρχεται η διάψευση. Συνεχής διάψευση. Όλα ειναι μείον. Απο τα εισοδήματα μέχρι την ψυχολογία. Και απο την προσωπική μας ζωή μέχρι τα ονειρα που πλέον μας πρόδωσαν με την εκχώρηση της χώρας και της αξιοπρέπειάς μας. Χρόνια πολλά και καλό Πάσχα. Με χρεοκοπημένα κόμματα στη συνείδηση των πολιτών, με αναξιόπιστους πολιτικούς, με την απαισιοδοξία αλλά και την αγανάκτηση στο ζενίθ. Με την ανεργία να σπάει όλα τα ρεκόρ και ειδικά στους νέους. Και με την πίκρα χορηγό. Χρόνια πολλά και καλό Πάσχα! Με ενα λαό, μια κοινωνία που της εταξαν την ανάσταση αλλα πάντα παραμένει στην εβδομάδα των παθών και συνεχιζει το δικό της Γολγοθά. Μια μεγάλη εβδομάδα που γίνεται μια ζωή. Και με την ανάσταση που αργεί να ερθει. Και μάλλον δεν θα ερθει ποτέ. Αφου ο Γολγοθάς ειναι πλέον συνυφασμένος με την καθημερινότητα μας. Mε την ίδια τη ζωή μας!