Σύμφωνα με μια τελευταία ανάρτηση στo site Meganisi Times , η εξέλιξη του πληθυσμού του Μεγανησίου τα τελευταία εκατό χρόνια έχει ως εξής:
-1907: 1639 (Κατ.- Βαθύ 869, Σπαρτ. 770) – (Από το 1865-1907: Χουλιαράκης 1973)
-1920: 1644 (Κατ.-Βαθύ 897, Σπαρτ. 747)
-1928: 1640 (Κατ.-Βαθύ 891, Σπαρτ. 749)
-1940: 2054 (Κατ.-Βαθύ 1198, Σπαρτ. 856)
-1951: 2120 (Κατ. 900, Βαθύ 333, Σπαρτ. 887)
-1961: 1996 (Κατ. 888, Βαθύ 286, Σπαρτ. 822)
-1971: 1653 (Κατ. 756, Βαθύ 215, Σπαρτ. 682)
-1981: 1346 (Κατ. 588, Βαθύ 197, Σπαρτ. 561)
–1991: 1245 (Κατ. 523, Βαθύ 211, Σπαρτ. 511)
–2001: 1092 (Κατ. 492, Βαθύ 145, Σπαρτ. 455)
–2011: 1040 (Από 1920-2011 στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, με την τελευταία απογραφή να παραμένει ημιτελής, αφού αναμένεται να ολοκληρωθεί η επεξεργασία των στοιχείων μετά τον Ιούνιο 2012)
Εύκολα γίνεται κατανοητό ότι η εξέλιξη του πληθυσμού τα τελευταία εκατό χρόνια, ακολούθησε αντιστρόφως ανάλογη πορεία αυτής της πολυδιαφημιζόμενης ανάπτυξης που πάνω σ΄αυτήν κάνανε «σπέκουλα» διαχρονικά οι βουλευτές, αλλά και οι δημάρχοι μας.
Μάλιστα ειδικά από την μεταπολίτευση και έπειτα, ο πληθυσμός του Μεγανησίου μειώθηκε κατά 40% κι από τότε βαίνει σταθερά μειούμενος παρά τα ρεύματα, τα νερά, τα ferry-boat, τους γιατρούς, τα σχολεία, την έκρηξη της οικοδομής και την τουριστική ανάπτυξη.
Αναρωτήθηκε ποτέ κανείς γιατί συνέβη αυτό το «παράδοξο» μεν εξηγήσιμο δε φαινόμενο;
Όλη αυτή η «ανάπτυξη», που να σημειώσουμε ότι μεγάλο μέρος της επιτεύχθηκε χάριν των χρημάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των διαφόρων Προγραμμάτων της (LEADER,EΣΠΑ κ.τ.λ), ποιούς τελικά ωφέλησε; Είναι κάποιος που πιστεύει ότι σκοπό είχαν να εξυπηρετήσουν τους ντόπιους;
Ας συνεχίσω! Σε όλα τα προγράμματα έπρεπε κανείς να συμμετέχει με «ιδίους πόρους». Έτσι κάποιοι πούλησαν χωράφια και κάποιοι έτρεξαν αναγκαστικά στις τράπεζες όπου τους δάνειζαν «αφειδώς» χρήματα με το αζημίωτο. Αποτέλεσμα: 1/3 (ίσως και περισσότερο) του νησιού πουλημένο, 1/3 υποθηκευμένο και το άλλο 1/3 προς πώληση, μήπως και σωθεί ότι απέμεινε εξαιτίας των υπέρογκων φόρων.
Και να ‘μαστε εδώ που βρισκόμαστε, με το χαλάκι να τραβιέται κάτω απ τα πόδια μας. Ευτυχισμένοι οι δήμαρχοι που είχαν λεφτά και μοίραζαν σε εργολάβους, πολίτες και παρατρεχάμενους , ξέχασαν το βασικότερο, να φροντίσουν να έχουν δημότες Μεγανησιώτες. Και, ενώ βλέπουν το πρόβλημα, το γράφουν στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα του δήμου, το αναρτούν στο διαδίκτυο, εντούτοις σφυρίζουν αδιάφορα.
Με το θέμα έχουμε ξανασχοληθεί εδώ, αλλά φαίνεται να «κωφεύουν» οι αποφασίζοντες την πορεία του τόπου. Εμείς να προσθέσουμε ότι για να λειτουργήσουν σχολεία, βιολογικοί και δήμος γενικότερα χρειάζονται μόνιμο πληθυσμό και ο μόνιμος πληθυσμός χρειάζεται κίνητρα για να εγκατασταθεί και να παραμείνει στο νησί. Ο δήμος πρέπει να σταματήσει να είναι το μακρύ χέρι της κυβέρνησης και να επιδοθεί σε κοινωνική πολιτική και αξιοκρατία πριν να είναι αργά. Πρέπει να δοθούν ισχυρά κίνητρα για τεκνοποίηση κι εγκατάσταση νέων ζευγαριών με πολιτική ίσων ευκαιριών. Εάν δεν γίνει αυτό σύντομα ,τα γεγονότα θα μας αφήσουν πίσω.
Το πρόγραμμα ΟΣΑΜΝ (Επιχειρησιακό Σχέδιο Ανάπτυξης Μικρών Νησιών) θα μπορούσε να αποτελέσει μια καλή αφετηρία, δυστυχώς αναλώθηκε σε έργα βιτρίνας.
Κι επειδή θα κατηγορηθούμε- ως είθισται- για μη υποβολή πρότασης, ορίστε για εμάς ποια αποτελούν έργα πνοής κι ανάπτυξη για το νησί μας:
Α) Δημιουργία σύγχρονου δημοτικού συνεταιριστικού ελαιοτριβείου με εμφιαλωτήριο ελαιολάδου (Κατωμέρι)
Β) Δημιουργία δημοτικής συνεταιριστικής μονάδας επεξεργασίας και εμπορίας αλιευμάτων (Βαθύ)
Γ) Δημιουργία δημοτικής συνεταιριστικής μονάδας εμφιαλώσεως γάλακτος και παρασκευής τυριού (Σπαρτοχώρι)
Τα παραπάνω και θα ενίσχυαν τον πρωτογενή τομέα και συνδεόμενα με τον τουρισμό θα είχαν άμεσα τα μέγιστα οικονομικά οφέλη για το νησί μας. Επίσης θα δημιουργούσαν έναν σεβαστό αριθμό νέων απασχολούμενων.
Ας ελπίσουμε ότι κάποτε κάποιοι θα αποκτήσουν όραμα και θ΄αγαπήσουν αυτόν τον τόπο πραγματικά, χωρίς να έχουν πρόχειρες τις βαλίτσες τους!
