Βάσει των στοιχείων της Ε.Σ.Υ.Ε , οι τρεις οικισμοί αριθμούσαν το 1981 συνολικό πληθυσμό 1346 κατοίκων, ενώ η απογραφή του 1991 έδωσε 1246 κατοίκους. Η απογραφή του 2001 έδωσε 1092 (πραγματικός πληθυσμός) , η τελευταία απογραφή του 2011 (ανεπίσημα στοιχεία) έδωσε 1041,ενώ οι εγγεγραμμένοι στο δημοτολόγιο του δήμου ξεπερνούν τους 3700 (ΠΗΓΗ:Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Δήμου Μεγανησίου).
Οι γάμοι και οι νέες γεννήσεις έχουν σχεδόν μηδενιστεί, νέα ζευγάρια πλην ελαχίστων εξαιρέσεων και παρά την ανάπτυξη των τελευταίων ετών, δεν εγκαταστάθηκαν μόνιμα στο νησί.
Το Μεγανήσι στην πλειοψηφία του κατοικείται από ηλικιωμένους και οι νέοι του είναι μετρημένοι στα δάχτυλα .
Χωρίς κίνητρα και με την κατάργηση μιας σειράς φοροαπαλλαγών που ίσχυαν, μέχρι πρότινος, με ακριβό κόστος ζωής και κουτσουρεμένα αναπτυγμένο πρωτογενή τομέα τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα. Θανάσιμο πλήγμα η κατάργηση της μηχανότρατας, αλλά και ενός μεγάλου μέρους του αλιευτικού στόλου με την μέθοδο των επιδοτήσεων.
Το ελαιόλαδο, κύριο προϊόν του Μεγανησίου κατά τα προηγούμενα έτη, έγινε ασύμφορο οικονομικά . Με κόστος παραγωγής που υπερέβαινε την αξία κι η αποσύνδεση του παραγόμενου προϊόντος από την επιδότηση, είχε ως αποτέλεσμα την εγκατάλειψη των ελαιώνων .
Η κτηνοτροφία, διατηρείται μόνο εξαιτίας επιδοτήσεων, που κι αυτές σύντομα σταματούν. Αρκετοί είναι εκείνοι που πούλησαν τα ζώα τους, λόγω του περασμένου της ηλικίας και κανένας νέος κτηνοτρόφος δεν εμφανίστηκε.
Η είσοδος των αλλοδαπών και η χρησιμοποίησή τους από την εμπορική ναυτιλία κυρίως στα κατώτερα πληρώματα, γκρέμισε τους μισθούς κι έκλεισε κι αυτή την διέξοδο των κατοίκων του νησιού!
Έτσι το νησί μας στηρίχθηκε μόνο σ’ ένα πόδι, την μόνη –ως τώρα- σίγουρη πηγή εσόδων τον τουρισμό. Αλλά κι εδώ τα πράγματα αναμένονται χειρότερα!
To Mεγανήσι έχασε το τρένο της ένταξης σε προγράμματα που τρέχανε, όλα τα προηγούμενα χρόνια , κι έτσι έμεινε χωρίς χωροταξικό, βιολογικό και πρόγραμμα διαχείρισης απορριμμάτων! Και να υποθέσει κανείς ότι δεν γινόταν μελέτες; Με το τσουβάλι, ακόμα και στον τελευταίο προϋπολογισμό του δήμου τα 2/3 αποτελούνταν από μελέτες και μόλις το 1/3 για έργα. Γιατί λοιπόν αναλωθήκαμε στην εικόνα και χάσαμε την ουσία; Οι διοικούντες τον δήμο τα τελευταία χρόνια ( 3 τελευταίες 4ετίες), φέρουν τεράστιες ευθύνες. Ακόμα και το Νυδρί μπήκε σε τέτοια προγράμματα, οι Παξοί, το Μαθράκι!
Το οικονομικό φάντασμα που πλανάται πάνω από τη χώρα δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας. Ας μην γελιόμαστε, οι πιο καλοφαγάδες και καλοί πελάτες ήταν οι Έλληνες κι οι Ιταλοί, οι φαινομενικά και πραγματικά χαμένοι της κρίσης. Μόνη ελπίδα οι Άγγλοι που σύντομα κι αυτοί θα ακολουθήσουν την μοίρα των υπολοίπων.
Με τον «Καλλικράτη» να παραπαίει δίχως χρηματοδότηση και με δεδομένη την φοροεπιδρομή του κράτους αλλά σύντομα και του δήμου στα ακίνητα και τους συνταξιούχους, μισθωτούς και μικρομεσαίους, το μέλλον μοιάζει δυσοίωνο.
Η οικοδομική δραστηριότητα περιορίστηκε, με αποτέλεσμα όσοι ασχολούνται με τον κλάδο να κινδυνεύουν με λουκέτα.
Ο πληθυσμός του Μεγανησίου έπρεπε να είχε διπλασιαστεί την εποχή των «παχιών αγελάδων» και την ευθύνη γι’ αυτό έχουν οι κάθε μορφής ηγέτες, που όφειλαν να προνοήσουν για τα μελλούμενα και να μην παρασυρθούν από το «ρεύμα».
Ήρθε η εποχή που θα πρέπει να απολογηθούν για την μονόπλευρη και προβληματική ανάπτυξη του νησιού. Τα όποια σχέδια για το μέλλον σήμερα σκοντάφτουν στην χρηματοδότηση και πράγματα πού θα έπρεπε να ΄χαν γίνει χθες, σήμερα φαντάζουν «όνειρα θερινής νυκτός».
Το τραγικότερο όλων είναι ότι, σε μια πιθανή οικονομική περιπέτεια, το νησί δεν θα είναι σε θέση να ζήσει τα παιδιά του κι αυτό είναι ασυγχώρητο κι ολέθριο για όσους κάνανε σημαία την ανάπτυξη, η οποία πρέπει πρωτίστως να στηρίζεται στον πρωτογενή τομέα. Όσο μπαίνουμε βαθύτερα στην κρίση, τόσο πιο πολύ θα γίνεται εμφανές ότι ο «βασιλιάς είναι γυμνός».
