«Και επί γης ειρήνη»!… Καμπάνες και στόματα, χαρτιά και κύματα το λένε σήμερα σ’ Ανατολή και Δύση. Το λένε μονάχα. Ο αχός δε φτάνει στα νησιά της εξορίας, στα μπουντρούμια των φυλακών, στα ρημαγμένα φτωχόσπιτα, στους υβρισμένους τάφους των θυμάτων… Μια άβυσσος από βρόντους αλυσίδων, από βογγητά και θρήνους και επιθανάτιους ρόγχους (η «Αλήθεια» της σήμερον!) καταπίνει το μήνυμα και δεν το αφήνει να προχωρήσει.
Κι όμως τίποτα δε λαχταράνε σήμερα οι λαοί τόσο πολύ, όσο την ειρήνη. Αλλά ειρήνη χωρίς ελευθεριά δεν είναι μπορετή. Όταν λοιπόν οι λαοί φωνάζουν απ’ όλα τα σημεία του τεραχώρου! «Ειρήνη»… «Ελευθεριά» φωνάζουν.
Ποιοι λαοί; Οι σκλάβοι λαοί του «Ελευθέρου Κόσμου»! Ευρωπαίοι κι Ασιάτες, Αφρικανοί κι Αμερικάνοι… Όλος αυτός ο κόσμος καίγεται χρόνια κι αναταράζεται και ποτίζει τις ρίζες της Ιστορίας με δάκρυα κι αίμα… Κι όλο βάζει τ’ αφτί ν’ ακούσει τον αέρα να τραντάζεται από το μήνυμα της ειρήνης = ελευθερίας. Κι ακούει μονάχα ψέματα… Κι ακολουθώντας μπροστά το «λαμπρόν άστρον» που τους οδηγεί έξω από τα σύρματα της αιχμαλωσίας του, βλέπει να συμπολεμούνε μαζί του οι σκιές όλων των ηρώων της πράξης και του λόγου, που σε περασμένους καιρούς βοηθήσανε την απελευθέρωση των προγόνων τους.
Χριστουγεννιάτικοι Στοχασμοί
«ΑΦΡΙΖΟΥΝ ΤΑ ΠΟΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΑΔΙΚΙΑΣ»
Του Κώστα Βάρναλη (απόσπασμα)
