Μικροί σαν ήμασταν τρελαινόμασταν με τις σαπουνόφουσκες. Παίρναμε ένα μικρό κομμάτι σύρμα, φτιάχναμε μια θηλιά, ένα τσέρκι, και σ΄ ένα ποτήρι νερό ή στο πικιόνι ρίχναμε λίγο από τριμμένο σαπούνι. Αργότερα πάλι στα χρόνια της στενότητας, «κλέβαμε», συνήθως κρυφά από τη μάνα, λίγο απ΄ το ακριβό απορρυπαντικό πιάτων (κάποιες φορές «βάζαμε χέρι» στο «ρολ» ή το «τάιντ» …), το ανακατεύαμε με μανία στο νερό κι επιδιδόμασταν στο σπορ της σαπουνόφουσκας. Τα σοκάκια και τα καλντερίμια στέναζαν από τις φωνές μας κι από τις …ιαχές θριάμβου, όταν τύχαινε κάποιοι να φτιάξουν τη μεγαλύτερη ή τις περισσότερες και κυρίως με διάρκεια. Πολλές φορές γινόμασταν κι «αλχημιστές», ανακατεύοντας διάφορα, ώστε να πετύχουμε το καλύτερο μείγμα. Χαζεύαμε ώρες ολάκερες παίζοντας και «πετούσαμε» μαζί τους, έτσι όπως χόρευαν στον αέρα, διάφανες μέχρι να ολοκληρώσουν τον σύντομο κύκλο της ζωής τους. Τσαντιζόμασταν και μαλώναμε με τους ζηλόφθονες που μας τις έσκαγαν. Και φτου πάλι από την αρχή. Αν τύχαινε καμιά από δαύτες να συνεχίζει ν΄ανεβαίνει ψηλά, σ΄έναν φοβερό χορό με τον “καβαλιέρο” της, τον αέρα, στρέφαμε το βλέμμα μας κατά κει, την ακολουθούσαμε, σκοντάφταμε και παρακαλούσαμε μέσα μας ή και φωναχτά μη σκάσει. Όμως πάντα έσκαγε.
Φέτος η μεγαλύτερη σαπουνόφουσκα δημιουργήθηκε στη Λευκάδα. Και αυτή έσκασε όπως οι άλλες, αφού δεν είναι δυνατόν να ανατραπούν κάποιοι νόμοι της φύσης και της φυσικής. Στο μόνο που διέφερε αυτή η συγκεκριμένη σαπουνόφουσκα από εκείνες των παιδικών μας χρόνων είναι ότι διήρκησε περισσότερο. Ωστόσο δεν μπορεί να ξέρουμε πόσοι ήταν εκείνοι που παρακαλούσαν σαν παιδιά μέσα τους να συνεχίζει να διαρκεί και πόσοι εκείνοι που επιθυμούσαν να σκάσει πριν ακόμα ολοκληρωθεί το σχήμα της στο τσέρκι. Από την εξέλιξη των πραγμάτων φαίνεται ότι ούτε κι ο δημιουργός της πίστευε στη μαγεία του παιχνιδιού και το αποτέλεσμά της.
Οι πρώτες “σαπουνόφουσκες” στη Λευκάδα εμφανίστηκαν με την περίφημη δημοσκόπηση. Τα ονόματα της λίστας χόρευαν πάνω από τη Λευκάδα, σε πείσμα των νόμων της φυσικής που θέλει το ελαφρύτερο σώμα να έχει το πλεονέκτημα. Σε δημοσκόπηση «βαρύς» είναι εκείνος που συγκεντρώνει τις λιγότερες προτιμήσεις και «ελαφρύς» εκείνος που λαμβάνει τις περισσότερες.
Ξαφνικά (για άλλους όχι και τόσο) ο βουλευτής Λευκάδας, κ. Θοδωρής Σολδάτος, ο ίδιος ή κύκλοι προσκείμενοι σ΄αυτόν διέρρευσαν την είδηση ότι «κλείδωσε» η υποψηφιότητά του για τον Δήμο Λευκάδας (13-1-2014). Μια είδηση που κατέκλυσε τοπικά blogs και ιστοσελίδες. Το meganisinews.gr πάντως διατύπωσε την επιφύλαξή του: «η Ν.Δ. δηλώνει με αυτή της την επιλογή ότι δεν έχει ουσιαστικά αυτοδιοικητική πρόταση για τη Λευκάδα. (Δεν αναλαμβάνει ρίσκο; Ας έχουμε ένα κρατούμενο, γιατί μπορεί να χρειαστεί).». Και το «κρατούμενο» πράγματι χρειάστηκε. Εννέα μέρες μετά, στις 22-1-2014, έρχεται η δήλωση του ίδιου του βουλευτή, σύμφωνα με την οποία δεν θα είναι τελικά υποψήφιος. Δεν ήμασταν, λοιπόν, …μετά Χριστόν “προφήτες”.
Στον ρ/σ Prisma 9.51 δήλωσε μάλιστα ότι η ΝΔ θέλει τους βουλευτές της σε θέση μάχης για το ενδεχόμενο εθνικών εκλογών. Σε λευκαδίτικη ιστοσελίδα φερόταν μάλιστα ο πρωθυπουργός να είπε στον κ. Σολδάτο «πως δεν θέλει για κανένα λόγο να αποδυναμώσει την κοινοβουλευτική του ομάδα οπότε οι βουλευτές του δεν κατεβαίνουν υποψήφιοι.». Αντίθετα ο πρωθυπουργός φαίνεται δεν είχε κανένα απολύτως πρόβλημα να «κατεβάσει» αλλού Γραμματείς και υφυπουργούς καθώς δεν ανησυχούσε ιδιαίτερα για την αποδυνάμωση άλλων νευραλγικών τομέων του κράτους!
Το συμπέρασμα είναι ένα, αυτό που ήταν προτού ολοκληρωθεί το μονόπρακτο, προτού καν αρχίσει να σχηματοποιείται η σαπουνόφουσκα στο τσέρκι. Ο Θοδωρής Σολδάτος μπορεί να μην είναι απρόβλεπτος, είναι όμως έμπειρος (καίτοι σε βάρος της φαντασίας). Σε καμμια περίπτωση δεν θα επιχειρούσε να εκτεθεί ως επικεφαλής ψηφοδελτίου για τον Δήμο Λευκάδας. Ο Θοδωρής Σολδάτος θέλει να ελέγξει το “παιχνίδι” απ΄έξω.
Ακόμα και αν όντως έχει βάση η περίπτωση τού να μην θέλει ο πρωθυπουργός με την υποψηφιότητα του κ. Σολδάτου να αποδυναμώσει την κοινοβουλευτική του ομάδα, αυτό έχει δύο αναγνώσεις. Η πρώτη αντιστοιχεί στο «απαραίτητος» που λειτουργεί και ως “σφουγγάρι” (λήθη) στο παρελθόν της διαγραφής του κ. Σολδάτου από τη ΝΔ και την ενίσχυση της παρουσίας του μετέπειτα. Η δεύτερη έχει να κάνει με ένα μήνυμα «παρών» για την διεκδίκηση της έδρας στις εθνικές εκλογές, όποτε αυτές και αν γίνουν. Επιπλέον είναι κι ένα μήνυμά του στο εσωκομματικό τοπικό πεδίο, όπου παίζεται ένα παιχνίδι κυριαρχίας (το είχαμε γράψει ότι είναι αρκετά ενδιαφέρον), αφού δεν έχει αποκοπεί ακόμα η ελληνική πολιτική ζωή από την έννοια του «τοπάρχη», κάτι που ενισχύεται και από την αντίδραση του βουλευτή στα αποτελέσματα των εκλογών της ΝΟΔΕ Λευκάδας: «Και έτσι προέκυψε πρόεδρος μειοψηφίας, μετά από κλήρωση. Αλλά πάντως πρόεδρος…».
Η εκτίμησή μας είναι ότι η «γραμμή» που θα περάσει στις δημοτικές εκλογές στη Λευκάδα θα είναι άρρηκτα συνδεδεμένη, με μικρές εσωκομματικές αλλά διαχειρίσιμες στεναχώριες που θα προκύψουν παρά τις όποιες δηλώσεις, με τις εθνικές εκλογές, σαν ένα “ταγκό”, με τους “χορευτές” σε αλληλεξάρτηση και αλληλεπίδραση. Άλλωστε το έχουμε ξαναγράψει: Το σύστημα πρέπει να βρει ένα σημείο ισορροπίας.
