Του Κωνσταντίνου Γρίβα
Καθηγητή Γεωπολιτικής και Σύγχρονων Στρατιωτικών Τεχνολογιών, διευθυντή του Τομέα Θεωρίας και Ανάλυσης Πολέμου στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων. Διδάσκει επίσης Γεωγραφία της Ασφάλειας στην ευρύτερη Μέση Ανατολή στο Τμήμα Τουρκικών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών
«Έχουμε σε παλαιότερα άρθρα αναφερθεί για την διεθνή τάση που υπάρχει σήμερα περί της de facto μετατροπής της εγγύς θαλάσσιας έκτασης (πέρα των χωρικών υδάτων) σε χώρο άτυπης εθνικής κυριαρχίας. Αυτό ταιριάζει απόλυτα στην περίπτωση του Αιγαίου. Το Δίκαιο της Θάλασσας δεν είναι κάτι στατικό και αναλλοίωτο, ωσάν να είχε παραδοθεί από τον Θεό στους ανθρώπους, σαν τις δέκα εντολές και έκτοτε δεν αλλάζει. Το Δίκαιο της Θάλασσας είναι δυναμικό μέγεθος που λαμβάνει υπόσταση ανάλογα με την ευρύτερη γεωπολιτική πραγματικότητα μέσα στην οποία λειτουργεί.
Πρέπει να θυμηθούμε ότι η νομική βάση της ίδιας της έννοιας των χωρικών υδάτων είναι η στρατιωτική ισχύς. Συγκεκριμένα, η αντίληψη των χωρικών υδάτων διαμορφώθηκε με βάση τον λεγόμενο “κανόνα βολής του πυροβόλου” (cannon shot rule) και στην αρχή ήταν τρία ναυτικά μίλια. Το συγκεκριμένο νούμερο προέκυψε από το γεγονός πως εκείνη την εποχή θεωρείτο ότι αυτό ήταν το αποτελεσματικό βεληνεκές του χερσαίου πυροβολικού εναντίον θαλάσσιων στόχων.
Σε πολύ γενικές γραμμές θα λέγαμε ότι το εύρος των χωρικών υδάτων διαμορφώθηκε με βάση το κατά πόσον χερσαία οπλικά συστήματα μπορούσαν να ασκήσουν αποφασιστική προβολή ισχύος στη θάλασσα. Εν συνεχεία, οι ικανότητες των πυροβόλων βελτιώθηκαν και τα όρια των χωρικών υδάτων αυξήθηκαν στα έξι και αργότερα στα δώδεκα ναυτικά μίλια. Όμως, αυτό το νούμερο βρίσκεται πλέον σε δυσαρμονία με τη σύγχρονη στρατιωτική πραγματικότητα.»
Η συνέχεια στο slpress.gr:
https://slpress.gr/ethnika/ti-simainoyn-stin-praxi-oi-quot-prespes-toy-aigaioy-quot/
Υ.Γ.
Η “αθωότητα” της παραχώρησης λίγης ΑΟΖ
του Κωνσταντίνου Μαργέλη
Απόσπασμα:
“Η θαλάσσια έκταση μπορεί σε ορισμένα μυαλά να φαντάζει λιγότερης αξίας από ότι μία ηπειρωτική έκταση. Όμως, η στεριά είναι συνέχεια της θάλασσας και η θάλασσα είναι συνέχεια της στεριάς. Αλληλοεπηρεάζονται και αλληλοσυνδέονται. Συνεπώς, η παραχώρηση θαλάσσιου τμήματος δεν είναι καθόλου, μα καθόλου αθώα πράξη. Αν η περιβάλλουσα θαλάσσια έκταση ενός ελληνικού νησιού παραδοθεί για εκμετάλλευση στην Τουρκία, αυτόματα το νησί καθίσταται υπό τουρκική πολιορκία. Με την πάροδο του χρόνου θα απομονωθεί από την ελληνική επικράτεια και θα καλλιεργηθεί η εντύπωση ότι δεν ανήκει στην Ελλάδα. Η γεωγραφική σμίκρυνση της Ελλάδας θα έχει ξεκινήσει. Η γαλάζια πατρίδα θα πάρει σάρκα και οστά. Η Κερκόπορτα του Αιγαίου θα έχει ανοίξει, συμπαρασύροντας και την Κύπρο.
Μπροστά στο ενδεχόμενο μιας επικίνδυνης εθνικής ήττας, η λοβοτομημένη ελληνική κοινωνία κρατά το στόμα της κλειστό. Κανένα υψηλό πολιτικό πρόσωπο δεν υψώνει φωνή ότι οι νησιωτικές ακτογραμμές δεν είναι μικρότερης σημασίας από τις αντίστοιχες ηπειρωτικές. Ούτε ότι ο νησιωτικός πληθυσμός είναι υποδεέστερος του στεριανού. Αυτό άλλωστε είναι και το πνεύμα του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας που προβλέπει τα ίδια δικαιώματα για τα νησιά με εκείνα της στεριάς.
Το ηθικό του Έλληνα έπειτα από τον πολυετή αξιακό, ψυχολογικό και οικονομικό «πόλεμο» που έχει δεχθεί, βρίσκεται στα τάρταρα.”
Ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.freepen.gr/2020/06/blog-post_678.html
