Και δεν αναγνωρίζει χρησικτησία. Τι είπε στο χθεσινό Δημοτικό Συμβούλιο Λευκάδας ο νομικός σύμβουλος του δήμου Ξενοφώντας Γράψας
Ο κ. Γράψας έκανε λόγο για το πιο σοβαρό θέμα που έχει απασχολήσει το δημοτικό συμβούλιο τα τελευταία 50 χρόνια!
Πρόκειται για ένα θέμα το οποίο δεν αφορά μόνο τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα του δήμου, αφορά κάθε ιδιοκτησιακό δικαίωμα ιδιώτη, στο σύνολο των περιοχών της Λευκάδας πού είναι σήμερα σε καθεστώς κτηματογράφησης.
Για αυτό το λόγο θα πρέπει όλοι με ψυχραιμία να σκύψουμε πάνω στο ζήτημα, να αναζητήσουμε νομικές λύσεις προκειμένου να το αντιμετωπίσουμε και να μην επιχειρηθεί με οποιοδήποτε τρόπο να μειωθεί η σοβαρότητα του και να παραπεμφθεί η λύση στο μέλλον. Το ζήτημα είναι εξαιρετικά σοβαρό και πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα.
Στη συνέχεια με πολύ απλό τρόπο προσπάθησε να περιγράψει το ζήτημα.
“Σε συνέχεια της πάγιας αναγνώρισης από την πλευρά του ελληνικού δημοσίου, ότι δεν υφίστανται δημόσιες εκτάσεις στο Ιόνιο, ήρθε όχι το 2021 αλλά το 1979 ο νομοθέτης με τον δασικό κώδικα και έλυσε το ζήτημα ορίζοντας ότι, στην περίπτωση του Ιονίου, Κρήτης, Δωδεκανήσων και άλλων περιοχών της Ελλάδος, δεν υπάρχει τεκμήριο κυριότητας του Ελληνικού δημοσίου επί των δασικών εκτάσεων.
Η διάταξη αυτή ισχύει από το 1979 έως το 2021 χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα. Την διάταξη αυτή ήρθαν και την ερμήνευσαν τα ανώτατα δικαστήρια και ο Άρειος Πάγος και το συμβούλιο της επικρατείας και κατέληξαν σε ένα συμπέρασμα.
Λόγω της αναστροφής του τεκμηρίου στις συγκεκριμένες περιοχές μεταξύ και των οποίων το Ιόνιο, εάν το Έλληνικό δημόσιο επιθυμεί να προβάλλει δικαίωμα κυριότητας επί δασικής έκτασης δάσους, θα πρέπει να αποδείξει τον τρόπο κτήσης.
Σε αντίθεση με την υπόλοιπη Ελλάδα, που σε όλες τις περιοχές που χαρακτηρίζονται ως δάση ή δασικές εκτάσεις, παράγεται τεκμήριο κυριότητας υπέρ του Ελληνικού δημοσίου το οποίο οφείλει να ανατρέψει ο ιδιώτης.
Το 2021 με το νόμο 4819 χωρίς να αμφισβητώ τις αρχικές καλές προθέσεις επιχειρήθηκε, μέσω του Συμβουλίου ιδιοκτησίας δασών τα οποία συστάθηκαν στις περιοχές που ίσχυε η αναστροφή του τεκμηρίου, να προβλεφθεί κάποια διαδικασία μέσω της οποίας θα μπορούσε ο κάθε ιδιοκτήτης να πετύχει την έκδοση μιας διοικητικής πράξης η οποία θα επιβεβαίωνε την ιδιοκτησία του.
Ως νομικός αντικειμενικά δεν μπορώ να πω ότι αυτό είναι σε λάθος κατεύθυνση. Αυτό που έγινε με το συγκεκριμένο νόμο 4819 του 2021 και συγκεκριμένα με το Άρθρο 152 και κατά την άποψή μου ήταν απολύτως εσφαλμένο και νομοτεχνικά και ουσιαστικά, ήταν πως εντός εισαγωγικών νοθεύτηκε το αγνό εως τότε κριτήριο σε βάρος του ιδιώτη.
Αυτό νοθεύτηκε γιατί πλέον στα πλαίσια ρύθμισης τρόπου λειτουργίας του Συμβουλίου ιδιοκτησίας δασών, υπήρξε μία ρύθμιση την οποία από ότι κατάλαβα από τα λεγόμενα του γενικού γραμματέα κύριο Αραβώση, είναι και η διάταξη που επικαλείται σήμερα το Ελληνικό δημόσιο για να υποβάλει τη δήλωση ιδιοκτησία στην οποία υπέβαλε.
Η συγκεκριμένη διάταξη προβλέπει ότι το Ελληνικό δημόσιο, δεν προβάλλει δικαιώματα κυριότητας, σε δάση, δασικές εκτάσεις και στις εκτάσεις που περίπτωση τέταρτη, αυτή ήταν η αλλαγή που έγινε με το συγκεκριμένο νομοθέτημα.
Περιλαμβάνονται σε περιοχές του δεύτερου εδαφίου του άρθρου 62 του νόμου 998 του 1979, αυτή είναι η περίπτωση της Λευκάδας, Ιονίου, Κρήτης και Δωδεκανήσων, για τις οποίες το ελληνικό δημόσιο δεν διαθέτει τίτλους ιδιοκτησίας.
Εάν έμπαινε εκεί τελεία θα ήμουν υπέρμαχος της διάταξης και θα έλεγα ότι με σαφή τρόπο, αποσαφήνισε και νομοθετικά κάτι το οποίο είχε ληφθεί νομολογιακά.
Εδώ όμως δεν μπήκε τέλεια στους τίτλους ιδιοκτησίας, αλλά ή άλλα επαρκή στοιχεία απόδειξης της κυριότητας του, όπως πράξη μίσθωσης παραχώρηση ή άλλης εκμετάλλευσης, αξιοποίησης ή προστασίας της έκτασης ως δημόσιας, με άλλα λόγια, ενώ τα δικαστήρια Άρειος Πάγος και συμβούλιο της επικρατείας είχαν λύσει το θέμα, ότι για να προβάλλει δικαιώματα το ελληνικό δημόσιο πρέπει να επικαλείται διάταξη νόμου, ή συμβολαιογραφικό τίτλο, πλέον γίνεται δεκτό ότι αυτό μπορεί να αφορά και πράξεις που έχουν αποκλειστικά και μόνο αποδεικτική σημασία”
Να το πω απλά αν για μία έκταση έχει εκδοθεί πρωτόκολλο διοικητικής αποβολής και ο ιδιώτης δεν αντέδρασε προσφεύγοντας στα αρμόδια δικαστήρια, το ελληνικό δημόσιο με επίκληση της διάταξης αυτής μπορεί να έρθει να προβάλλει δικαίωμα ανεξαρτήτως εάν προβάλει τίτλους ιδιοκτησίας.
Είναι αυτό ή δεν είναι ανατροπή του τεκμηρίου;
Θα πρέπει σύμφωνα με την διάταξη που εισήχθη το 2021, για να μην προβάλει δικαίωμα το ελληνικό δημόσιο, να σωρεύονται δύο προϋποθέσεις.
Η πρώτη είναι να μην διαθέτει και εξυπακούεται πως εάν διαθέτει τίτλο ιδιοκτησίας ή κάτι από τα υπόλοιπα τότε μπορεί να υποβάλει.
Με την ρύθμιση αυτή μπήκε ως σωρευτική υποχρέωση ότι σε περίπτωση που το ελληνικό δημόσιο δεν έχει τίτλο ιδιοκτησίας, ή οποιοδήποτε άλλο αποδεικτικό στοιχείο για την κυριότητα του και ταυτόχρονα ο ιδιώτης δεν έχει τίτλο ιδιοκτησίας που να έχει συνταχθεί, πριν την 1-07-2021 το αργότερο τότε αποκτά το δικαίωμα το Ελληνικό δημόσιο να προβάλλει δικαιώματα.
Αυτή η προσθήκη είναι ξεκάθαρα απέναντι στο τεκμήριο υπέρ του ιδιώτη που είχε καθιερωθεί με το άρθρο 62 του δασικού νόμου και παραμένει έως σήμερα σε ισχύ.
Επ αφορμή ρύθμισης άλλου ζητήματος εισήχθη μία διάταξη, η οποία από ότι βλέπετε ερμηνεύεται πλέον από το υπουργείο κατά τέτοιο τρόπο ο οποίος καταλήγει στο εξής συμπέρασμα.
Εάν το Ελληνικό Δημόσιο έχει τίτλο ιδιοκτησίας τότε μπορεί να υποβάλει δήλωση ιδιοκτησίας κάτι που συνέβαινε και με το προηγούμενο καθεστώς, αν όμως δεν διαθέτει, για να μην υποβάλει δήλωση, θα πρέπει να έρθει ο ιδιώτης και να αποδείξει ότι έχει τίτλο ιδιοκτησίας που να έχει συνταχθεί πριν την 1-07-2001.
Συμπέρασμα αποκλείεται η χρησικτησία και ξέρετε πόσες ιδιοκτησίες στη Λευκάδα έχουν ως νόμιμο τρόπο κτήσης την χρησικτησία και ταυτόχρονα αποκλείονται και όσοι έχουν δικαίωμα με τίτλο ιδιοκτησίας μετά την 1-07-2001.
Για παράδειγμα εάν εγώ αποδεχτώ την κληρονομιά του πατέρα μου ο οποίος απεβίωσε το 2018 και δεν είχε προηγούμενο τίτλο και στήριζε το δικαίωμα του σε χρησικτησία και συντάκτη η αποδοχή κληρονομιάς μετά το 2018 εγώ δεν μπορώ να προβάλω δικαίωμα έναντι του Ελληνικού δημοσίου.
Εγώ δεν θα επιμείνω ότι αυτό έγινε στοχευμένα αλλά εκ των πραγμάτων διαπιστώνω ότι σήμερα η δήλωση ιδιοκτησίας από την πλευρά του Ελληνικού δημοσίου στηρίζεται αποκλειστικά και μόνο στη συγκεκριμένη διάταξη.
Στην προκειμένη περίπτωση κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι το Ελληνικό δημόσιο εάν έχει τίτλο κτήσης για κάποια δασική έκταση στη Λευκάδα νομιμοποιείται να υποβάλλει δήλωση ιδιοκτησίας.
Αυτό το προέβλεπε ο νόμος και με το τεκμήριο πώς ίσχυσε αρχικά με την εκ των πραγμάτων τροποποίηση του το 2021.
Το ζήτημα είναι ότι στις δηλώσεις ή τη δήλωση που έχει γίνει από την διεύθυνση δασών, καθώς ακόμα δεν την έχουμε λάβει γνώση, είναι απολύτως βέβαιο ότι το Ελληνικό δημόσιο δεν επικαλείται κανέναν απολύτως νόμιμο τρόπο κτήσης.
Στο ερώτημα εάν αυτό είναι υποχρεωτικό για το Ελληνικό δημόσιο όταν υποβάλει δήλωση ιδιοκτησίας να επικαλείται κάποιο νόμιμο τρόπο κτήσης, δεν θα σας πω ποια είναι η άποψή μου, αλλά ποια είναι η άποψη του συμβουλίου της επικρατείας η οποία διατυπώθηκε σε μία ιδιαίτερα σημαντική απόφαση του.
Με την απόφαση του αυτή επιλύθηκαν όλα τα ζητήματα που αφορούν την σύνταξη των δασικών χαρτών, σε σχέση με τις διαδικασίες κτηματογράφησης και είναι η 805/2016.
Το συμβούλιο της επικρατείας είπε, ότι σύμφωνα με τις μεταγενέστερες διατάξεις του άρθρου 62 του νόμου 998 το 1979 το ως άνω μαχητό τεκμήριο του δημοσίου επί των δασών που προϋπήρχαν στα όρια του ελληνικού κράτους, δεν εφαρμόζεται στα Ιόνια νησιά, Κυκλάδες, Κρήτη, Κύθηρα και Αντικύθηρα, σε Λέσβο Σάμο και Χίο.
Από τις ανωτέρω διατάξεις συνάγεται, ότι ο χαρακτήρας έκτασης, το αν είναι δηλαδή δασική, αποτελεί και νόμιμο τίτλο του εγγραπτέου δικαιώματος κυριότητας επί των εκτάσεων σε περιοχές που ισχύει το ως άνω μαχητό τεκμήριο κυριότητας, βλέπε υπόλοιπη Ελλάδα.
Η ανατροπή του οποίου εναπόκειται στον ιδιώτη που επικαλείται ίδιο δικαίωμα, αυτό κατά το συμβούλιο της επικρατείας ισχύει στην υπόλοιπη Ελλάδα.
Αντιθέτως όταν πρόκειται για δάση και δασικές εκτάσεις πού βρίσκονται σε περιοχές που δεν εμπίπτουν στο Πεδίο εφαρμογής του ως Άνω τεκμηρίου και είναι η Λευκάδα, μόνη η διοικητική πράξη του χαρακτηρισμού, η η διαπίστωση του χαρακτήρα της εκτάσεως, δεν αρκεί για την εγγραφή δικαιώματος δημοσίου εθνικό Κτηματολόγιο, χωρίς την επίκληση και απόδειξη της κτίσεως του με συγκεκριμένα αποδεικτικά στοιχεία.
Το συμβούλιο της επικρατείας έλυσε το θέμα και διευκρίνισε, ότι ανεξάρτητα με το τι ισχύει στην υπόλοιπη Ελλάδα, στις περιοχές του Β εδαφίου του άρθρου 62, μεταξύ του οποίου είναι και η Λευκάδα, για να ζητήσει δικαίωμα το ελληνικό δημόσιο και Να ζητήσει την κατοχύρωση του επί δασικής έκτασης δεν αρκεί μόνο να έχει χαρακτηριστεί η έκταση ως δασική, αλλά πρέπει επιπροσθέτως να αποκομίσει στοιχεία τα οποία θα αποδεικνύεται η κυριότητά του.
Από την εγκύκλιο που αναγνώστηκε πριν, αποδεικνύεται ότι υπήρχε γενική οδηγία στα δασαρχεία σε όλες τις περιοχές που είχαν καθεστώς κτηματογράφησης, να υποβάλουν δηλώσεις ιδιοκτησίας για το σύνολο των δασικών εκτάσεων.
Ερωτώ λοιπόν και θα ήθελα μία απάντηση από τον κύριο γενικό γραμματέα, πώς είναι δυνατόν, ενώ γνωρίζετε σαφέστατα την απόφαση την οποία μνημονεύεται και στην εισηγητική έκθεση την οποία καταθέσατε πριν ψηφίσετε το συγκεκριμένο νόμο το 2021, ενώ το θέμα έχει λυθεί με συγκεκριμένο τρόπο και από το συμβούλιο της επικρατείας, έρχεστε να κάνετε μία ρύθμιση πού είναι η αντίθετη Πλέον όχι μόνο στο τεκμήριο όπως είχε διαμορφωθεί με το βασικό νόμο του 1979, αλλά και με εντελώς πρόσφατη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας που ρύθμιζε και έδινε λύση στο ερώτημα αυτό.
Εάν λοιπόν εφαρμόσουμε την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, εφόσον η δήλωση που υποβλήθηκε από την διεύθυνση δασών Λευκάδος δεν συνοδεύεται από οποιοδήποτε στοιχείο ή τίτλο τότε θα πρέπει αύριο να ανακληθεί.
Δεν νομίζω ότι τίθεται κάποιο θέμα το οποίο πρέπει να διερευνήσει το Υπουργείο με καλή θέληση στο μέλλον και επί του οποίου πρέπει να συσκεφτούμε και να διατυπώσουμε τις απόψεις μας.
Το θέμα είναι ξεκάθαρο και εδώ φεύγω από το πεδίο το νομικό και δεν θα προχωρήσω, εάν το υπουργείο εκφράζει πλέον και την πολιτική βούληση να ανατρέψει με τον τρόπο αυτό το τεκμήριο στη Λευκάδα, Ιόνια, Κρήτη και σε όλες τις περιοχές του άρθρου 62.
Κλείνοντας την αναλυτική του παρουσίαση ο κύριος Γράψας περιέγραψε την κατάσταση που διαμορφώνεται μετά την υποβολή της δήλωσης, η οποία πρέπει να τύχει επεξεργασίας.
Η εκτίμησή μου είναι ότι επειδή γίνεται εκπρόθεσμα και επειδή προσκρούει σε ήδη καταχωρημένα δικαιώματα, τα οποία δικαιώματα της πρόσφατης ανάρτησης είναι τα δικαιώματα των ιδιωτών, η εκτίμησή μου είναι ότι η ελληνικό κτηματολόγιο Α.Ε θα παραπέμψει το θέμα στις επιτροπές που προβλέπει ο νόμος, η οποία θα εξετάσει τις αντιρρήσεις Και βάσει των αποφάσεων των επιτροπών αυτών, θα οδηγηθούμε στην κατάρτιση των τελικών πινάκων βάση των οποίων θα γίνουν οι τελικές εγγραφές.
Οποιοσδήποτε συμπολίτης μας έχει ιδιοκτησία σε περιοχή που είναι υπό κτηματογράφηση, εάν με βάση τους δασικούς χάρτες έχει χαρακτηριστεί έστω και ένα τετραγωνικό μέτρο της ιδιοκτησίας του ως δάσος η δασική έκταση, να ξέρει ότι στο οποιοδήποτε πιστοποιητικό Θα ζητήσω από το κτηματολόγιο θα φαίνεται η διεκδίκηση του Ελληνικού δημοσίου, για αυτό επιμένω ότι το ζήτημα είναι πάρα πολύ σοβαρό και δεν χωράει οποιαδήποτε αναβολή η αντιμετώπιση του.
πηγή : lefkadatoday.gr
