Η ἀνάπτυξη ἦρθε μέ τίμημα τό σβύσιμο ἀπό τήν μνήμη τῶν ἀνθρώπων τῆς ἱστορικῆς καί πολιτιστικῆς τους κληρονομιάς
Ἀγαπητοί Συμπατριῶτες
Γνωρίζω τήν μεγάλη προσφορά τῶν Λευκαδίων τῆς Ἀθήνας στήν ἰδιαίτερη πατρίδα μας, τήν Λευκάδα. Ἀρχῆς γενομένης ἀπό τήν ἐξασφάλιση μέσω ἐράνου πόρων γιά τήν ἱστορική προτομή τοῦ Ἀριστοτέλη Βαλαωρίτη, ἔργο τοῦ γλύπτη Γεωργίου Δημητριάδη στήν Λευκάδα τό 1925, πού φέτος τήν ξήλωσαν γιά μερι- κές θέσεις σταθμεύσεως. Ἕνα μνημεῖο τοῦ νεώτερου ἑλληνισμοῦ. Τό γεγονός δέν ἦταν μόνο τό ἄγαλμα, ὀφειλόμενος φόρος τιμῆς, ἀλλά στό ὅτι ἐξ αἰτίας τοῦ Βαλαωρίτη πού ζοῦσε ἀκόμη ἡ μεγάλη του σκιά πάνω ἀπό τήν Ἑλλάδα ἦρθαν στήν μικρή ἀπομεμονωμένη Λευκάδα τόσοι πολλοί ἄνθρωποι καί τόσο σημαντι- κοί. Στόν Σύλλογο τῆς Ἀθήνας ὀφείλεται καί ἡ προτομή τοῦ Ἀγ. Σικελιανοῦ τό 1961, ἔργο τοῦ γλύπτη Γιάννη Παππᾶ.
Ἀργότερα οἱ Λευκάδιοι τῆς Ἀθήνας ὀργάνωσαν μιά μυθική γιά τά σημερινά δεδομένα προσπάθεια γιά νά βοηθήσουν τήν (τότε)τόσο φτωχή καί τόσο ξεχασμένη Λευκάδα. Τίς Γιορτές Λόγου και Τέχνης, μέ μπροστάρη τόν ἀείμνηστο Ἀντώνη Τζεβελέκη. Οἱ ἐκδηλώσεις αὐτές ἕδρασαν σάν ἀναπτυξιακό μοντέλο γιά μιά ἀποφασιστική ὤθηση πρός τήν ἀνάπτυξη καί ἀνάδειξη ἑνός ξεχασμένου καί πάμπτωχου τότε νησιοῦ. Κάτι πού ἤθελαν καί οἱ πρωτεργάτες τῶν ἐκδηλώσεων αὐτῶν, ὅπως φαίνεται ἀπό τήν εἰσαγωγή στό πρόγραμμα τοῦ 1957. Ἕνα ἀνα- πτυξιακό μοντέλο μέ βάση τόν Πολιτισμό. Μοναδική περίπτωση στήν Ἑλλάδα. Ἀργότερα οἱ Λευκάδιοι τῶν Ἀθηνῶν πάλι ἱδρύουν τήν Ἑταιρεία Λευκαδικῶν Μελετῶν , ἕνα μεγάλης σημασίας πνευματικό θεσμό πού προσέφερε καί προσφέρει πολλά στήν πνευματική παρουσία τῆς Λευκάδας.
Σήμερα ἡ ἀνάπτυξη ἦρθε. Ἁλλά μέ ποιό τίμημα. Μέ τό σβύσιμο ἀπό τήν μνήμη τῶν ἀνθρώπων τῆς ἱστορικῆς καί πολιτιστικῆς τους κληρονομιάς. Δέν εἴμαστε στήν ἐποχή πού χιλιάδες ἄνθρωποι κατανυκτικά ἄκουγαν στήν πλατεῖα ὁμιλίες καί λοιπές ἐκδηλώσεις.
Μέ τήν κατάργηση τῆς πλατείας ὡς θεάτρου τῶν Γιορτῶν Λόγου καί Τέχνης ἀποδιώχθηκε ὁ πολύς κόσμος ἀπό πνευματικές καί καλλιτεχνικές ἐκδηλώσεις καί οἱ Γιορτές ἔχασαν τόν λαϊκό τους χαρακτῆρα. Περιορίστηκαν ὅλα αὐτά σέ συνέδρια ποῦ πάει μόνο ἕνα μικρός ἀριθμός ἀνθρώπων. Πάντα ὁ ἴδιος.
Ἀπευθύνομαι σέ σᾶς γιατί μπορεῖ νά βρεῖτε τόν τρόπο ἀκόμη μιά φορά νά βοηθήσετε τήν Λευκάδα πού ξεγλιστράει σέ ἀτραπούς ὀλισθηρούς. Μέ τίς παρεμβάσεις σας, ἴσως, νά ἀποφευχθεῖ ἡ λήθη. Ἡ Λευκάδα ἔκανε τόν τελευταῖο καιρό μιά δυναμική παρουσία γιά τό θέμα τῆς ἀμμουδιᾶς τοῦ κάστρου. Καί φαίνεται ὅτι ἡ πάνδημος συμμετοχή τοῦ κόσμου ἔφερε κάποιο ἀποτέλεσμα, πού ἐλπίζω νά μήν εἶναι πρόσκαιρο.
Ἀλλά δέν εἶναι μόνον αὐτό. Κάθε τόσο ἀναφύονται διάφορα πολύ ἀνησυχητικά φαινόμενα ἀπαξίας τῆς ἱστορικῆς καί πνευματικῆς μνήμης μας. Θεωρῶ ὅτι ἴσως καί πάλι οἱ Λευκάδιοι τῶν Ἀθηνῶν μποροῦν να προσφέρουν τήν βοήθειά τους. Προσωπικά ἔχω γράψει πολλές φορές γιά διάφορα θέματα.
Τό μόνο πού μπορῶ νά κάνω.
Χαρά Παπαδάτου-Γιαννοπούλου
Αρχιτέκτων-Πολεοδόμος-Χωροτάκτης
