Εάν κάποιος νομίζει ότι η παραπάνω πεσιμιστική προσέγγιση είναι απόρροια των τελευταίων χρόνων όπου τα προβλήματα στο Μεγανήσι έχουν σωρευτεί, κάνει λάθος. Κλείνει σχεδόν 34 χρόνια ζωής.

Το Μεγανήσι εν έτει 1983 μετρούσε 3.500 ψυχές που υπέφεραν από την ανεργία, την έλλειψη νερού. Σε αυτό το σημείο να σημειώσουμε ότι τον Οκτώβριο του ίδιου έτους είχε δημοσιευθεί στην εφημερίδα «Ριζοσπάστης» περίληψη δημοπρασίας (υπογρ. Πανολάμπρος Δάγλας, Πρόεδρος του Συνδέσμου Κοιν. Μεγανησίου) για την κατασκευή εξωτερικού υδραγωγείου.

3.500 ψυχές που τις έσκιαζε ο φόβος της αρρώστιας και του θανάτου, αφού υπηρετούσε ένας μόνος αγροτικός γιατρός στο νησί σ’ ένα ιατρείο χωρίς εξοπλισμό. «Αν πάρει την άδειά του είναι να προσεύχεται κανένας να μην αρρωστήσει», λέγανε. Και στο πρόσφατο παρελθόν έχουν καταγραφεί ανάλογες ανησυχίες, που εν είδει «προσευχής» περιφέρονταν από στόμα σε στόμα.

Η εξέλιξη του  πληθυσμού του Μεγανησίου τα τελευταία εκατό χρόνια έχει ως εξής:

-1907: 1639 (Κατ.- Βαθύ 869, Σπαρτ. 770) – (Από το 1865-1907: Χουλιαράκης 1973)

-1920: 1644 (Κατ.-Βαθύ 897, Σπαρτ. 747)

-1928: 1640 (Κατ.-Βαθύ 891, Σπαρτ. 749)

-1940: 2054 (Κατ.-Βαθύ 1198, Σπαρτ. 856)

-1951: 2120 (Κατ. 900, Βαθύ 333, Σπαρτ. 887)

-1961: 1996 (Κατ. 888, Βαθύ 286, Σπαρτ. 822)

-1971: 1653 (Κατ. 756, Βαθύ 215, Σπαρτ. 682)

-1981: 1346 (Κατ. 588, Βαθύ 197, Σπαρτ. 561)

–1991: 1245 (Κατ. 523, Βαθύ 211, Σπαρτ. 511)

–2001: 1092 (Κατ. 492, Βαθύ 145, Σπαρτ. 455)

–2011: 1040 ( στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ)

-2022: 914 (τελευταία στοιχεία ΕΛΣΤΑΤ)

Εύκολα γίνεται κατανοητό ότι  η εξέλιξη  του πληθυσμού τα τελευταία εκατό χρόνια, ακολούθησε αντιστρόφως ανάλογη πορεία αυτής της πολυδιαφημιζόμενης ανάπτυξης που πάνω σ΄αυτήν κάνανε «σπέκουλα» διαχρονικά οι βουλευτές, αλλά και οι δημάρχοι μας.

Μάλιστα ειδικά από την μεταπολίτευση και έπειτα, ο πληθυσμός του Μεγανησίου μειώθηκε κατά 40% , έπεσε σε τριψήφιο νούμερο και βαίνει σταθερά μειούμενος παρά τα ρεύματα, τα νερά, τα ferry-boat, τους γιατρούς, τα σχολεία,  την έκρηξη της οικοδομής και την τουριστική ανάπτυξη.

Η “Μύκονος του Ιονίου” έμεινε χωρίς  “Μυκονιάτες-Μεγανησιώτες” και οι αιρετοί μας σφυρίζουν αδιάφορα, λες και είναι κάτι φυσικό, αναπόφευκτο ή και επιθυμητό, έτσι να κάνουμε χώρο για να βρει  χώρο ν΄ανθίσει ο μεταφερόμενος πλούτος από άλλα σημεία του Πλανήτη, που δεν χρειάζονται και πολλά εργατικά χέρια και κυρίως δεν έχουν πρόβλημα ποίας εθνικότητας είναι, φτάνει να είναι φθηνά!

Μεγάλο ποσοστό του νησιού έχει περάσει σε ξένα χέρια και ο γηγενής πληθυσμός έχει αναλάβει τον ρόλο των “φτωχών συγγενών” του τουριστικού θαύματος  , προσφέροντας το απαραίτητο τουριστικό ντεκόρ στους νέους ιδιοκτήτες αλλά και τους πλούσιους επισκέπετες, δουλεύοντας νυχθημερόν  σε συνθήκες εξοντωτικές , για να  ανταπεξέλθουν στα τεράστια λειτουργικά έξοδα.

Ηεποχικότητα με την συμπίεση της τουριστικής περιόδου σε διάρκεια τεσσάρων μηνών φαίνεται να συμβάλλει καθοριστικά στην καταγραφή αυτής της πληθυσμιακής συρρίκνωσης, πέραν της Πανελλαδικής ποσοστιαίας μεταβολής.

Έτσι μας έμεινε μιά χρονιά με εισπράξεις ρεκόρ, αλλά που μεταφέρθηκαν σε τσέπες εκτός Μεγανησίου,  μέσω εταιρειών που κατέχουν πλέον τον έλεγχο του τουριστικού προϊόντος(διακίνηση και καταλύματα)

Σοβαρή συζήτηση και σχεδιασμός για το πρόβλημα , δυστυχώς παρά τα δεκάδες άρθρα μας δεν έχει υπάρξει σε κανένα δημοτικό συμβούλιο από το 2009 μέχρι σήμερα

Για να λειτουργήσουν σχολεία, βιολογικοί  και δήμος γενικότερα χρειάζονται μόνιμο πληθυσμό και ο μόνιμος πληθυσμός χρειάζεται κίνητρα για να εγκατασταθεί και να παραμείνει στο νησί. Ο δήμος πρέπει να σταματήσει να είναι το μακρύ χέρι της κυβέρνησης και να επιδοθεί σε κοινωνική πολιτική και αξιοκρατία πριν να είναι αργά. Πρέπει  να δοθούν ισχυρά κίνητρα για τεκνοποίηση κι εγκατάσταση νέων ζευγαριών με πολιτική ίσων ευκαιριών κι όχι με”πελατειακά” κριτήρια. 

Από τις τότε(1983) έγνοιες κι αγωνίες των κατοίκων κάποιες ίσως εξακολουθούν να υφίστανται 34 χρόνια μετά. «Μόνη συντροφιά μας απόμειναν οι γλάροι», λέγανε τότε. Με το δημογραφικό πρόβλημα να έχει γίνει εντονότερο έως απειλητικό, αν συνεχίσει αυτή τη φθίνουσα πορεία (μείωση 4,3% καταγράφει ο μόνιμος πληθυσμός της ΠΕ Λευκάδας το 2022 σε σύγκριση με την προηγούμενη, σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε  στη δημοσιότητα η ΕΛΣΤΑΤ), ίσως θ’ αρχίσουμε να αναρωτιόμαστε αν τελικά απομείνουν στο Μεγανήσι μόνον οι γλάροι.

Ακολουθεί το απόσπασμα από την εφημερίδα «Ριζοσπάστης» (25 Νοεμβρίου 1983).

Φωτ.:  Anne-Marie Weber via google

ΥΓ: Το άρθρο είναι  συρραφή προηγουμένων άρθρων μας  με εμπλουτισμό νεώτερων στοιχείων.