Ολοκλήρωση κι έγκριση της μελέτης του αγωγού ύδρευσης Άρτας -Πρέβεζας και Λευκάδας
Η συνολική προθεσμία της αρχικής σύμβασης που υπογράφηκε τον Απρίλιο του 2014, ορίστηκε σε τριάντα έξι μήνες (36) μήνες από την υπογραφή της , σύμφωνα και με το άρθρο 11.4 της Προκήρυξης της μελέτης, οπότε το πέρας της προθεσμίας της Σύμβασης τοποθετούνταν στις 25–04-2017
Η μελέτη ολοκληρώθηκε και εγκρίθηκε λίγες ημέρες πριν από την εκπνοή της 7ης παράτασης που έληγε στις 15/12/2020
Αλήθεια πόσοι από εμάς θεωρούμε επιτυχία την παραπάνω εξέλιξη, πόσοι είμαστε υπερήφανοι για αυτήν και κυρίως πόσοι είμαστε πεπεισμένοι ότι ένα έργο που βρίσκεται περίπου μια επταετία στο στάδιο των μελετών θα υλοποιηθεί περίπου στο ήμισυ της χρονικής διάρκειας των σχεδιασμών “επί χάρτου” ;
Στην διάρκεια της περιόδου ενασχόλησής μας με τα κοινά και της δεκάχρονης περίπου διαδικτυακής επικοινωνίας μας , ίσως είναι η πρώτη φορά που η απραξία, η ανικανότητα και η έλλειψη του στοιχειώδους επιπέδου πολιτισμού και κουλτούρας, “στραγγαλίζουν” την ευημερία και την πρόοδο της κοινωνίας, “ευνουχίζουν” όποια προσπάθεια εκσυγχρονισμού και καινοτομίας, υποβαθμίζουν το περιβάλλον και την ποιότητα ζωής, “παγιδεύουν” στα παλιά αδιέξοδα και “εγκλωβίζουν” στα αποτυχημένα μοντέλα διοικήσεων παρελθόντων ετών, χωρίς καμία ουσιαστική αντίδραση.
Όλα αυτά υπό τον “μανδύα” και την ψευδαίσθηση ενός μοντέρνου τρόπου διοίκησης και μιας ψευδεπίγραφης εικόνας νεωτερισμού. Επίκαιρο όσο ποτέ:
“Στεκόμουν πάνω σ’ ένα λόφο κι είδα το Παλιό να πλησιάζει, μα ερχόταν σα Νέο.
Σέρνονταν πάνω σε καινούργια δεκανίκια που κανένας δεν είχε ξαναδεί και βρωμούσε νέες μυρουδιές σαπίλας που κανείς δεν είχε ξαναμυρίσει.
Η πέτρα που πέρασε κατρακυλώντας ήταν η νεότερη εφεύρεση
Και τα ουρλιαχτά από τους γορίλες που βαράγανε τα στήθια τους συνθέτανε την πιο μοντέρνα μουσική.
Παντού μπορούσες να δεις τάφους ανοιχτούς που χάσκανε άδειοι καθώς το Νέο πλησίαζε την πρωτεύουσα.
Ολόγυρα στέκανε όσοι εμπνέονταν από τον τρόμο, κραυγάζοντας: Φτάνει Το Νέο, το Ολοκαίνουργιο, χαιρετήστε το Νέο, γίνεται και εσείς νέοι σαν και εμάς! Κι αυτοί που ακούγανε, τίποτα άλλο δεν ακούγανε από τις κραυγές τους,
Μα αυτοί που βλέπανε, βλέπανε αυτά που δεν φωνάζονταν.
Έτσι το Παλιό έκανε την εμφάνισή του σε Νέο μασκαρεμένο,
Και έφερε αλυσοδεμένο μαζί του το Νέο να το παρουσιάσει σαν Παλιό. Το νέο βάδιζε αλυσοδεμένο και ντυμένο με κουρέλια.
Αποκαλύπτονταν τα θεσπέσια μέλη του.
Κι η πομπή συνέχιζε να προχωράει μες τη νύχτα, μα αυτό που πήρανε για χάραμα ήταν το φως απ’ τις φωτιές στον ουρανό. Και η κραυγή: Φτάνει Το Νέο, το Ολοκαίνουργιο, χαιρετήστε το Νέο, γίνεται και εσείς νέοι σαν και εμάς!
Πιο εύκολα θα ακουγότανε, αν όλα δεν είχανε πνιγεί μες τις ομοβροντίες των όπλων.
Μπέρτολτ Μπρεχτ, 1938″
