Τον Αποστόλη τον γνώρισα στο γραφείο του Αντιδημάρχου στο δημαρχείο Μεγανησίου.
Εκεί ήταν το δεύτερο του σπίτι και η αυτοδιοίκηση η “ερωμένη” του.
Είναι ο άνθρωπος που πρώτος μου αναγνώρισε το δικαίωμα να έχω έναν αξιοπρεπή δρόμο μπροστά στο σπίτι μου.
Είμαι βέβαιος ότι πλέον είναι και πάλι χαρούμενος κοντά στην μοναδική του αιώνια αγάπη.
Θα ήθελα να τον αποχαιρετισω με τους στίχους του Τάσου Λειβαδίτη:
Ένα σπίτι για να γεννηθείς
ένα δέντρο για ν’ ανασάνεις
ένας στίχος για να κρυφτείς
ένας κόσμος για να πεθάνεις.
Καλό ταξίδι!