Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κίνηση του ΔΣ του Μέντη να οργανώσει συνέδριο προκειμένου να ακουστούν, να προγραμματιστούν και να δρομολογηθούν τα βασικά προβλήματα που αφορούν τόσο το Σύνδεσμο όσο και το Μεγανήσι, είναι μια πρωτοβουλία η οποία ήταν επιβεβλημένη.
Τα προβλήματα τα οποία ταλανίζουν τόσο τον Σύνδεσμο όσο και το Δήμο Μεγανησίου είναι πολλά και ποικίλα.
Οσο περισσότερες προτάσεις ακουστούν τόσο το καλλίτερο.
H δραστηριότητα και η πρωτοβουλία των μελών του Δ.Σ. πρέπει να στηριχθεί παντοιοτρόπως.
Μην ξεχνάμε ότι το προηγούμενο συνέδριο αποτύπωσε ανάγκες οι οποίες σε μεγάλο ποσοστό εκπληρώθηκαν (γυμνάσιο κ.λ.π.).
H μαζική προσέλευση είναι απαραίτητη. Η συμμετοχή στη συζήτηση επίσης. Και οι προτάσεις που θα υποβληθούν, τόσο για το σύνδεσμο όσο και για το Μεγανήσι, πρέπει να είναι ρεαλιστικές και πραγματοποιήσιμες.
Όμως γιατί το συνέδριο αυτό έπρεπε να διοργανωθεί στην Αθήνα και όχι στο Μεγανήσι;. Εκεί στο χώρο των προβλημάτων, με συνδιοργανωτή τον Δήμο. Και όχι συνέδριο μιας ημέρας, αλλά τουλάχιστον τριών ημερών. Χρόνος απαραίτητος για την προβολή των προβλημάτων, τη συζήτηση και τον προγραμματισμό επίλυσής των.
Όπως και το προηγούμενο συνέδριο. Εκεί όπου τα προβλήματα είναι ζωντανά και άμεσα. Εκεί όπου και οι μόνιμοι κάτοικοι πρέπει να έχουν λόγο και να διατυπώσουν τις προτάσεις τους.
Διότι είναι οι μόνοι που γνωρίζουν από πρώτο χέρι και βιώνουν επί δώδεκα μήνες όλα τα προβλήματα και είναι σίγουρο ότι τόσο οι ιδιώτες όσο και οι τοπικοί φορείς θα συνεισφέρουν με την παρουσία και τις προτάσεις τους στην επιτυχία και αποτελεσματικότητα του συνεδρίου.
Λευτέρη εκεί στον Μέντη που θα πας εξέφρασε εκ μέρους μου την διαμαρτυρία μου, διότι στην προσπάθεια Τοπικής Παλιγγενεσίας με Σουβλάκι και κλαρίνο , έχουμε μείνει μεταξεταστέοι!
Ρίξε μια ματιά εδώ:
Despacito κλαρίνο version
Οι Αρτινοί μας έχουν αφήσει πολιτισμικά χιλιόμετρα πίσω…