Εάν είναι έτσι (όπως αντιλαμβάνομαι) ζήτω που κάηκαν… οι κρατικοί Οργανισμοί που πιστεύουν πως γλύτωσαν όπως και κάποιες χιλιάδες κρατικών υπαλλήλων που άλλα περίμεναν. Θα θυσιασθούν στο “βωμό” ανταλλαγής “μεταρρυθμίσεων” με ρυθμίσεις για το χρέος που θα αξιοποιηθούν πολιτικά για παράταση του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Τα δε μέτρα “κινητικότητας” του Μητσοτάκη (2014) θα μοιάζουν “υψηλή κομμωτική” μπροστά στο “κούρεμα” Τσίπρα.
Αμετακίνητη άποψη της στήλης ήταν και παραμένει πως μόνο οι αριστεροί μπορούν να πουλήσουν το κράτος. Και μόνο η πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα βάλει χέρι σε Οργανισμούς, υπηρεσίες και κρατικούς υπαλλήλους.
Προϋπόθεση είναι βέβαια να εξασφαλίσει θητεία στην εξουσία και ίσως πιθανή παράταση με εκλογές “σημαδεμένης τράπουλας”.
Άλλωστε όπως το 1981 με το ΠΑΣΟΚ (του έξω οι βάσεις του θανάτου…) οι Αμερικανοί διασφάλισαν τις βάσεις τους στην Ελλάδα, έτσι και το 2014 με τον ΣΥΡΙΖΑ (του σκίζουμε τα μνημόνια… πολεμάμε τον καπιταλισμό…) οι δανειστές κυνηγούν τα δανεικά τους με τομές και μεταρρυθμίσεις (αδιανόητες για το ελληνικό ψευτοσοσιαλιστικό σύστημα του 1974-2014).
Και να που όλα βάδισαν δικαιώνοντας την άποψή μας με αφετηρία τη “μαγική εικόνα” του δημοψηφίσματος όπου το ΟΧΙ σήμαινε ΝΑΙ και μάλιστα με χορούς Συρυζαίων στο Σύνταγμα…
Αμερικανοί και δανειστές ανέχθηκαν, ως συνομιλητή, και τον Βαρουφάκη (έστω και με ημερομηνία λήξης…) υπό τον όρο ότι η αριστερή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θα υπογράψει το τρίτο μνημόνιο με το οποίο (εκτός από δεκάδες άλλα προαπαιτούμενα) θεμελίωναν την αποκρατικοποίηση πάνω σε συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα και τις προδιαγεγραμμένες διαδικασίες του Ταμείου Αποκρατικοποιήσεων.
Τι άλλο μένει για τους Αμερικανούς και δανειστές (πέραν του Τραπεζικού συστήματος που έχει πάρει ήδη την πορεία του προς επιθυμητές κατευθύνσεις) εκτός από την συρρίκνωση του κράτους με διάλυση Οργανισμών, υπηρεσιών και ισχυρή μείωση των κρατικών υπαλλήλων;
Η απάντηση περιέχεται στο ότι εδώ πλέον επικεντρώνεται η προσοχή καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ (για να εξασφαλίσει παράταση στην εξουσία ή προοπτικές) έχει ανάγκη να στηριχθεί σε πολιτικά κέρδη έστω και μνημονιακού περιτυλίγματος.
Τα κέρδη που δεν είναι άλλα από ένα περίγραμμα των δανειστών (συμπεριλαμβανομένου και του ΔΝΤ) για ρύθμιση του χρέους και μείωση των υποχρεώσεων σε πρωτογενές πλεονάσματα από το 3,5% σε 2,5%.
Στο σημείωμα της στήλης στις 19 Ιουλίου 2016 “Καλά Χριστούγεννα και τα κεφάλια μέσα” με αφορμή τις συζητήσεις με τον Επίτροπο Οικονομικών P. Moscovici αναλύσαμε το “αλισβερίσι” από την πλευρά του υπουργού Ε. Τσακαλώτου (για τα πλεονάσματα και το χρέος ) στο οποίο ο Moscovici σφύριζε εντελώς αδιάφορα…
Προχθές η έγκριτη “Καθημερινή” σε (εγκυρότατο) σημείωμά της αποκαλύπτει ότι η δρομολόγηση μέτρων που θα επιφέρουν βαθιές τομές στο Δημόσιο με αντάλλαγμα τη μείωση του πρωτογενούς πλεονάσματος από το 3,5% στο 2,5%, αποτελεί αντικείμενο διαπραγμάτευσης και ότι βρέθηκε στο επίκεντρο των συναντήσεων που είχε ο πρωθυπουργός με τον Moscovici και τον υπουργό Οικονομικών των ΗΠΑ, Jack Lew.
Εφόσον το αίτημα γίνει αποδεκτό, η κυβέρνηση εμφανίζεται διατεθειμένη να τηρήσει πιστά τις προβλέψεις του μνημονίου για τη δημόσια διοίκηση, που περιλαμβάνουν μείωση του αριθμού των ειδικών μισθολογίων, εναρμόνιση των επιδομάτων, αλλαγές στα μισθολογικά κλιμάκια και στη σταθεροποίηση του μισθολογικού κόστους.
Ερώτημα συνεπώς είναι αν θα ανοίξουν τα χαρτιά τους οι δανειστές (για το χρέος και το ύψος των πλεονασμάτων) στους δύο κύκλους αξιολόγησης για τις δόσεις των 2,8 δισ. του Σεπτεμβρίου και 6,1 δισ. του Νοεμβρίου και αν θα υπάρξει δείγμα γραφής των προθέσεών τους.
Με δεδομένη τη στάση του Moscovici στην Αθήνα οι δανειστές (κάνοντας και τους δικούς τους πολιτικούς υπολογισμούς) είναι δύσκολο έως αδύνατον να “χαρισθούν” στην ελληνική κυβέρνηση. Και αν “χαρισθούν” θα ζητήσουν ισχυρότατα ισοδύναμα…
Για να μπορούν να πουν (το 2017) και στα δικά τους εκλογικά σώματα ότι βοηθήσαμε τους Έλληνες στο χρέος αλλά εξασφαλίσαμε αυτά που κυνηγάμε από το 2009 χωρίς αποτέλεσμα.
Και ποια είναι αυτά που κυνηγάνε μετά τη διασφάλιση της ταχείας αποκρατικοποίησης 30 και πλέον κρατικών επιχειρήσεων μέχρι το 2018;
Είναι η συρρίκνωση του κρατικού τομέα είτε μεταφραστεί (από την αριστερή προπαγάνδα) ως κινητικότητα είτε ως εκσυγχρονισμός του κρατικού τομέα.
Τι θα γίνει; Κατά τη γνώμη μου η προσπάθεια του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα να μετασχηματίσει την εκλογική του πελατεία και με το άνοιγμα στους απόφοιτους και τους μαθητές Λυκείου… είναι πρώτη ένδειξη ότι ίσως είμαστε στην αρχή κάποιας διαφοροποίησης πελατειακών σχέσεων με κρατικούς υπαλλήλους. Τουλάχιστον όχι στη σημερινή έκταση. Και αυτό είναι κάτι που θα περάσει εύκολα καθώς βολεύει και τα άλλα κόμματα τα υποψήφια για την εξουσία.
