Τα σημερινά αριθμητικά και πολιτικά δεδομένα οδηγούν στο συμπέρασμα ότι -εάν δεν προκύψει κάποια έκπληξη πρώτου μεγέθους…- η Ελλάδα οδηγείται σε πρόωρες εκλογές, στις αρχές του επόμενου έτους. Όλα δείχνουν, επίσης, ότι οι κάλπες θα αναδείξουν καθαρά νικητή τον ΣΥΡΙΖΑ, με ή χωρίς αυτοδυναμία.
Πρόκειται για μια εξέλιξη που από μόνη της συνιστά ήδη σημαντική είδηση για την Ευρώπη καθώς, είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι, ανοίγει ένα νέο και σε μεγάλο βαθμό άγνωστο κεφάλαιο στην πολιτική της ζωή.
Γι” αυτό ακριβώς, όποιοι και αν είναι οι επί χάρτου σχεδιασμοί (εντός και εκτός συνόρων), ουδείς μπορεί να προδιαγράψει τη συνέχεια. Μάλιστα, το πιθανότερο είναι ότι οι ανατροπές θα είναι διαρκείς και οι συνέπειές τους άδηλες, ειδικά στη διάρκεια του 2015, που προβλέπεται «καυτό» πολιτικά. Το γεγονός ότι η ηγεσία της νυν αντιπολίτευσης έχει κατεβάσει ταχύτητα τους τελευταίους μήνες, χαμηλώνοντας τον πήχυ των προσδοκιών και μετακινούμενη προς πιο «ρεαλιστικές» θέσεις, δεν αλλάζει ριζικά το σκηνικό. Το ίδιο ισχύει και με τη διαπίστωση ότι τα διάφορα κέντρα εξουσίας, εντός και εκτός συνόρων, έχουν φροντίσει εδώ και καιρό να ανοίξουν διαύλους επικοινωνίας μαζί της.
Αλλωστε, η ιστορία έχει αποδείξει πως οι κοινωνίες κινούνται με τους δικούς τους νόμους και έχουν τον δικό τους τρόπο να εκβιάζουν γεγονότα και καταστάσεις, ειδικά όταν έχουν υποστεί σοκ ανάλογο με αυτό της ελληνικής, την τελευταία πενταετία. Όσοι πιστεύουν ότι η εκρηκτική ύλη, η οποία έχει σωρευτεί, θα εκτονωθεί σε ένα μονόπρακτο που θα παιχτεί στις κάλπες, πλανώνται πλάνην οικτράν. Όπως συμβαίνει και με εκείνους που θεωρούν ότι τίποτε πρακτικά δεν θα αλλάξει και ο κόσμος θα ανακουφιστεί με μερικά ξεροκόμματα που θα αντιμετωπίζουν την «ανθρωπιστική καταστροφή».
Αλλωστε, ούτε καν αυτά τα ξεροκόμματα δεν είναι βέβαιο ότι θα επιτραπεί στη νέα κυβέρνηση να δώσει (ειδικά εάν είναι προϊόν συνεργασίας). Οι γνωρίζοντες, μάλιστα, λένε ότι ένα από τα βασικά σενάρια που υπάρχει ήδη στο συρτάρι της Μέρκελ και των Βρυξελλών προβλέπει φουλ επίθεση από το πρώτο λεπτό, ώστε η Αθήνα να μην πάρει ανάσα – με αποτέλεσμα, είτε να συνθηκολογήσει είτε να συντριβεί και να αποδειχθεί μια «σύντομη παρένθεση».
Είναι αλήθεια, βεβαίως, ότι οι όποιες αναταράξεις προκαλέσει στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα η μικρή Ελλάδα μπορούν να απορροφηθούν, εύκολα ή δύσκολα. Σε αυτή τη συγκυρία, όμως, το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο για τα επιτελεία των Βρυξελλών, του Βερολίνου, της Φρανκφούρτης. Για του λόγου το αληθές, ιδού τι έγραφε πρόσφατα μια από τις πιο γνωστές «δεξαμενές σκέψης» των ΗΠΑ, το Stratfor, σε ανάλυσή του υπό τον γενικό τίτλο «Όταν το αδιανόητο γίνεται πιθανό»: «Η οικονομική κρίση στην Ευρώπη διαβρώνει, αργά αλλά σταθερά, τα πολιτικά συστήματα σε πολλές χώρες. Νέοι πρωταγωνιστές αναδύονται και απειλούν την ηγεμονία των παραδοσιακών παικτών. Συμμαχίες και γεγονότα τα οποία έμοιαζαν απίθανα μόλις πριν από μερικά χρόνια, τώρα συζητούνται ανοιχτά σε ολόκληρη την Ευρώπη».
Το Ινστιτούτο φέρνει, μάλιστα, ως παράδειγμα τις πρόωρες εκλογές στη Σουηδία που προκάλεσε η ακροδεξιά, την πιθανότητα ενός μεγάλου συνασπισμού στην Ισπανία προκειμένου να κλείσει ο δρόμος προς την εξουσία του Podemos, αλλά και την κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση στη Βρετανία, που δεν αποκλείεται να επιταχύνει την έξοδο από την Ε.Ε. «Στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτές οι χώρες θα γνωρίσουν εξελίξεις τις οποίες κανείς δεν θα θεωρούσε καν πιθανές το 2008», υπογραμμίζει.
Προσθέστε σε όλα αυτά τη φωτιά που καίει στη γειτονική Ουκρανία και… προσδεθείτε!
ΠΗΓΗ: inprecor.gr
