Βγάλαν τα «καθρεπτάκια» και τις «χάντρες» απ’ τις τσέπες οι δήθεν «Ανεξάρτητοι» υποψήφιοι οπαδοί των μνημονίων και της ακρονεοφιλελεύθερης πολιτικής, της Συγκυβέρνησης, των Τροϊκανών και της Μέρκελ.
Κι ενώ η τοπική κοινωνία έχει ισοπεδωθεί, ενώ 1200 οικογένειες στη Λευκάδα χρειάζονται την βοήθεια του κοινωνικού παντοπωλείου για να ζήσουν, ενώ δεκάδες καταστήματα και διαμερίσματα αναζητούν μάταια ενοικιαστή, ενώ οι μικρομεσαίοι και τα εμπορικά καταστήματα της Λευκάδας βλέπουν τους τζίρους τους να εξανεμίζονται, ενώ στις εφορίες, στις Τράπεζες και στον ΟΑΕΕ η Λευκάδα «αναστενάζει», αυτοί έχουν το θράσος ν’ αναπαράγουν το success story της κυβέρνησης των ΣαμαροΒενιζέλων.
Απορίας άξιο είναι δε, πως ανάμεσά τους , είτε σαν υποψήφιοι, είτε σαν απλό ακροατήριο, υπάρχουν απολυμένοι, ελεύθεροι επαγγελματίες που θα κληθούν από το πρώτο ευρώ να καταβάλουν φόρο, μηχανικοί που γνωρίζουν ότι συνάδελφοί τους δεν έχουν χρήματα να πληρώσουν ούτε το ταμείο τους, λογιστές που θα κληθούν την επομένη των εκλογών να δώσουν εκκαθαριστικά σε ανέργους και ελεύθερους επαγγελματίες για εγκεφαλικά, υπάλληλοι των 580ευρώ, συνταξιούχοι με δύο και τρία άνεργα παιδιά ή εγγόνια.
Ακόμα πιο περίεργο είναι, ότι άνθρωποι που χρόνια τώρα λειτουργούσαν με συγκεκριμένο τρόπο, μέσα σ΄ένα σάπιο πολιτικό σύστημα, που λειτούργησε όπως λειτούργησε, ξαφνικά πέρασαν από την «Κολυμβήθρα του Σιλωάμ» και δια της επιφοιτήσεως της «ανεξαρτησίας», είδαν ξαφνικά τι έκαναν και κυρίως τι δεν έκαναν όλα αυτά τα χρόνια και φυσικά πρέπει να τους ψηφίσουμε για να επανορθώσουν ή καλύτερα για να «ολοκληρώσουν» το από 30ετίας “θεάρεστο” έργο τους.
Στόχος τους είναι να ολοκληρώσουν την καταστροφή. Να παραδώσουν την τοπική κοινωνία στα νύχια των «Επενδυτών», υποσχόμενοι ανάπτυξη, χωρίς όμως να διευκρινίζουν για ποιους. Πάνω από το 80% των κατοίκων του πιο τουριστικού μέρους της Λευκάδας και με επίσημα στοιχεία, χρωστούν στις Τράπεζες . Μία στις δύο οικογένειες έχουν τουλάχιστον ένα δάνειο στις Τράπεζες. Το 95% του πληθυσμού του νησιού της Λευκάδας έχει τουλάχιστον ένα απλήρωτο λογαριασμό. Ένας στους τέσσερις νέους της περιοχής μας είναι μακροχρόνια άνεργος κι ένας αξιοσημείωτος αριθμός συμπολιτών μας παραμένει ανασφάλιστος.
Σε όποια πολιτική παράταξη κι αν ανήκει πλέον κανείς, έχει καταλάβει πως όλα τα παραπάνω αποτελούν την πραγματικότητα που δεν μπορεί πια κανείς να την αγνοήσει, ούτε κι εύκολα απλά να την προσπεράσει χαρακτηρίζοντάς την «ξύλινη γλώσσα», έχει καταλάβει ότι ζούμε την «δικτατορία των αγορών», είτε δεξιός είναι, είτε αριστερός. Έχει καταλάβει ότι έκαναν τις ζωές μας «μετοχές» και το μέλλον μας «χρηματιστηριακή αξία». Έχει καταλάβει ότι χρειαζόμαστε όχι απλά ν΄ «ανοίξουμε πανιά», γιατί το πιο πιθανό είναι να γίνουμε παιχνίδι στις ορέξεις των «ανέμων», αλλά αλλαγή πορείας, νέες πολιτικές, άλλους καπετάνιους και κυρίως την συμμετοχή μας σ’ ένα αμεσοκρατικό σύστημα δημοκρατίας, όπου οι ίδιοι θ’ αποφασίζουμε για το μέλλον μας.
Οι εκλογές που έρχονται θ’ αποτελέσουν ένα καλό ορόσημο και θα δώσουν ένα καλό μάθημα σε όσους ονειρεύονται επανασύσταση των αποτυχημένων «τοπικών σουλτανάτων». Η κοινωνία πρέπει να καταδικάσει την βάρβαρη πολιτική και τους εκφραστές της, το μήνυμα πρέπει να είναι ηχηρό και ξεκάθαρο. Διαφορετικά την επόμενη μέρα θα έχει παραδώσει στους «δημίους» της το σκοινί που θα την κρεμάσουν.
