Λίγο ως πολύ η αντίδραση του δημάρχου Λευκάδας να αποδώσει τοπικίστικα χαρακτηριστικά στην ένσταση των κ.κ. Φερεντίνου Θωμά και Αργύρη Γιώργου στο θέμα της απόρριψης των βυθοκορημάτων κοντά στο Μεγανήσι, φέρνει στο νου το γνωστό ανέκδοτο του γιου που ρωτά τον πατέρα του «μπαμπά, τί πάει να πει τοπικιστής;», κι εκείνος του απαντά «τοπικιστής παιδί μου είναι εκείνος που νομίζει ότι ο τόπος του είναι καλύτερος από τον δικό μας».

Στη συζήτηση επί του θέματος «Θετική ή αρνητική γνωμοδότηση ως προς την πρόταση της Περιφερειακής Ενότητας Λευκάδας σχετικά με τη διάθεση των βυθοκορημάτων του έργου «Διαπλάτυνση Διαύλου Λευκάδας» (Τακτική συνεδρίαση 2^η, Τετάρτη 5 Μαρτίου 2014, στα Γραφεία του Λιμενικού Ταμείου Λευκάδας) συμμετείχαν από τον Δήμο Μεγανησίου οι κύριοι Φερεντίνος Θωμάς και Γιώργος Αργύρης, αμφότεροι Δημοτικοί Σύμβουλοι, ο μεν πρώτος της συμπολίτευσης και Πρόεδρος του Δ.Σ., ο δε δεύτερος της αντιπολίτευσης. Τόσο ο κ. Φερεντίνος Θωμάς, όσο και ο κ. Γιώργος Αργύρης είναι (όπως και η κα. Βησσαρία Πολίτη) τακτικά μέλη του Δημοτικού Λιμενικου Ταμείου Λευκάδας (δείτε εδώ). Στη συνεδρίαση παραβρέθηκε και ο Δήμαρχος Λευκάδας, κ. Κώστας Αραβανής, ο οποίος ως γνωστόν δεν θα διεκδικήσει εκ νέου το Δήμο Λευκάδας.

Στη τοπική εφημερίδα «Τα Καλά Νέα της Λευκάδας» (αρ. φύλλου 369, Τρίτη 1 Απριλίου 2014) και στη σελίδα 5 γράφει ο συντάκτης:

Απόσπασμα

«Αιφνιδιαστικά, λοιπόν, πριν από λίγες μέρες με έγγραφο του αντιπεριφερειάρχη Λευκάδας προς το Δ.Σ. του Διαδημοτικού πλέον Λιμενικού Ταμείου ζητείται η γνωμοδότησή του για την απόρριψη μέρους των βυθοκορημάτων σε άλλη περιοχή νότια της μαρίνας η οποία προσδιορίζεται σε απόσταση 2,5 μιλίων από τη θέση Γέρακα. Κάπου κοντά στο Μεγανήσι και το Σκορπιό». 

Να σημειωθεί δε, ότι η περιοχή είναι περιοχή NATURA. (στο τέλος της ανάρτησης ο χάρτης NATURA 2000 για το Μεγανήσι)

Οι δύο Μεγανησιώτες δημοτικοί σύμβουλοι εξέφρασαν τις ενστάσεις τους, και καλώς έπραξαν, αλλά δεν είχαν υπολογίσει καθώς φαίνεται το επιχείρημα του κ. Κώστα Αραβανή:  να τους αποκαλέσει (και τους Μεγανησιώτες κατ΄επέκταση λόγω του αντιπροσωπευτικού των δημοτικών συμβούλων που πηγάζει από το αιρετό του αξιώματός τους) τοπικιστές.

Οι κύριοι Φερεντίνος και Αργύρης έπραξαν το αυτονόητο, που το ίδιο θα έπραττε ενδεχομένως και ο κ. Αραβανής αλλά και οποιοσδήποτε άλλος, εφόσον μια εξέλιξη θα περιέκλειε έναν βαθμό περιβαλλοντικής επικινδυνότητας για το τόπο του. Τοπικιστής είναι εκείνος που αντιστρατεύεται το εθνικό συμφέρον δίνοντας αποκλειστική προτεραιότητα στα συμφέροντα της ιδιαίτερης πατρίδας του. Έτσι γράφει το λεξικό τουλάχιστον. Δε νομίζουμε ότι η αντίδραση των δύο δημοτικών συμβούλων από το Μεγανήσι θα μπορούσε  να δράσει τόσο …προβοκατόρικα.

Σπύρος Μαργέλης και μεταφορά του ferry boat Μεγανησίου: “Εγώ θα το κάνω!”

Αυτή η ευήθης (;) λογική του τοπικισμού, που αντιστρατεύεται την πρόοδο προς το γενικό όφελος, μπορεί να επανέλθει και σε άλλα ζητήματα, λ.χ. του ηλεκτροφωτισμού με λάμπες τεχνολογίας LED (αν -υπόθεση εργασίας- το έργο χρηματοδοτηθεί μέσω του προγράμματος JESICA, το οποίο χρηματοδοτεί ιδιώτες και όχι Δήμους και αφορά και το Μεγανήσι), στις ιχθυοκαλλιέργειες (το Μεγανήσι έχει δυναμικό …τοπικιστικό παρελθόν  σε αυτό), στο νερό και την ιδιωτικοποίησή του κ.α.  Όπως λ.χ. και στο πρόσφατο θέμα της μεταφοράς της ράμπας του ferry boat. Ειδικά για το δεύτερο, μιας και είναι πρόσφατο, δεν θα ήταν άραγε δίκαιη η αντίδραση των Μεγανησιωτών να αποκαλέσουν τοπικιστή τον κ. Μαργέλη (πρώην Νομάρχης του ΠΑΣΟΚ, πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και τώρα υποψήφιος δήμαρχος Λευκάδας) ο οποίος προανήγγειλε τη μεταφορά λέγοντας χαρακτηριστικά «εγώ θα το κάνω!»;  Και αν οι Μεγανησιώτες δεν το αποδεχθούν, τότε θα είναι τοπικιστές; Και αυτό το θέμα είναι αρκετά ευαίσθητο, διότι δεν είναι έτσι απλά τα πράματα, του τύπου “το παίρνω και το πάω αλλού”. Είναι η απόσταση, η προσβασιμότητα, ο χρόνος που θα διανύουν επιβάτες και οχήματα και μαζί με αυτά θα επέλθει η αύξηση της κατανάλωσης καυσίμου που θα επιφέρει με τη σειρά του  αύξηση της τιμής του εισητηρίου, γενικώς αύξηση του κόστους, σε μια εποχή που η τοπική ναυτιλία δε διανύει και τις καλύτερες μέρες της και που η τοπική οικονομία θα πρέπει τουλάχιστον να καθίσταται βιώσιμη με βιώσιμες θέσεις απασχόλησης. Μιλάμε για ανθρώπους που εργάζονται, μιλάμε για οικογένειες.

Επειδή με αφορμή τέτοιου είδους καταστάσεις, πόσο μάλλον σε προεκλογική περίοδο, είναι εύκολο να δημιουργηθούν εντάσεις, μερικές φορές και στοχευμένες για λόγους που οι περισσότεροι μπορούν να κατανοήσουν, θα πούμε απλά αυτό που είχαμε γράψει παλαιότερα:

«Σε τελική ανάλυση, τι έχει να χωρίσει το Μεγανήσι με τη Λευκάδα, οι άνθρωποί τους; Τίποτε, απολύτως τίποτε. Εξάλλου τους κατοίκους τους τούς συνδέουν πάρα πολλά πράγματα, ακόμα και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν λόγω της κατάστασης που επικρατεί στη χώρα γενικότερα και στα νησιά μας ειδικότερα, προβλήματα που έχουν κοινή πολιτική αφετηρία, κοινό περιεχόμενο και κοινούς παρονομαστές υλοποίησης.»

Σχετικά

• Παρέμβαση Εύας Λιβιτσάνη ΕΝΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΡΙΨΗ ΛΗΜΜΑΤΩΝ ΑΝΟΙΧΤΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΝΗΣΙΟΥ: Η διάνοιξη του διαύλου της Λευκάδας είναι γεγονός, όμως, αν και τα βυθοκορήματα θα έπρεπε να ρίπτονται ανοιχτά της Ατόκου και σε βαθιά νερά, έξω από το κανάλι του Αη- Γιάννη, πληροφορήθηκα ότι τελικά θα ρίπτονται μεταξύ Σκορπιού και Σπάρτης. Θεωρώ ότι κάτι τέτοιο θα είναι ολέθριο για την περιοχή, την καθαρότητα […]
• Ο Σύλλογος Επιχειρηματιών Ενοικιαζόμενων Δωματίων Διαμερισμάτων Μεγανησίου για την περιβαλλοντική απειλή από την απόρριψη των βυθοκορημάτων
• Nέα «οικολογική βόμβα» απειλεί Μεγανήσι και «Πριγκιπόνησα»: Ανοιχτά του Σκορπιού σχεδιάζουν ν’ αδειάζουν τα βυθοκορήματα της διάνοιξης του διαύλου Ζήτημα κόστους μεταφοράς στην ανοιχτή θάλασσα,  ευκολίας ή εξοικονόμησης χρόνου ή όλα τα προηγούμενα οδήγησαν στην απόφαση τα βυθοκορήματα (λάσπη) της διάνοιξης του διαύλου Λευκάδας να οδηγούνται προς απόρριψη βόρεια του Σκορπιού και ανοιχτά της Σπάρτης σε σημείο που θα υποδείξουν οι λιμενικές αρχές ως το πλέον κατάλληλο. […]