Σε αυτό το ερώτημα που του έθεσε χθες ο δημοσιογράφος του Prisma 95.1 κ. Παν. Κουνιάκης, αν και σχετικά νωρίς, ο δήμαρχος Μεγανησίου δεν απάντησε, ή μάλλον δεν απάντησε ευθέως. Μάλιστα στο ρεπορτάζ της ιστοσελίδας του εν λόγω ρ/σ αναφέρεται ότι «Ο Δήμαρχος Μεγανησίου δεν άνοιξε τα χαρτιά του». Ούτε επιβεβαίωσε, ούτε διέψευσε. Είναι πιθανό ο κ. Ζαβιτσάνος να εμμένει σε μια θέση τακτικής, όπως αυτή την είχε ακφράσει σε μια του συνέντευξη εφ΄όλης της ύλης στις 16 Φεβρουαρίου 2011 στο ΜΝ: «Η πολιτική δεν είναι το επάγγελμά μου. Μέσα από την πολιτική μου δίνεται η δυνατότητα έκφρασης και δημιουργίας. Είμαι στα κοινά και την πολιτική πάνω από τριανταπέντε χρόνια. Και θα παραμείνω ενεργός με ή χωρίς θεσμική θέση. Και βέβαια, έχουμε την υποχρέωση να υπερασπιστούμε το έργο μας και τις ιδέες μας για το Μεγανήσι σε κάθε περίπτωση και σε οποιοδήποτε θεσμικό τοπίο.».

Κρίνοντας κανείς αντικειμενικά, θα έχει διαπιστώσει ότι ο κ. Ζαβιτσάνος γνωρίζει καλά το κοινώς αποκαλούμενο «παιχνίδι», μία έτσι κι αλλιώς επίκτητη ικανότητα. Άλλωστε το να είναι κάποιος «εμπειροτέχνης» στο δυναμικό πεδίο της πολιτικής, δεν σημαίνει ούτε ότι δεν μπορεί να θέσει τον πήχη ψηλά, αλλά ούτε και ότι η βάση, η κοινωνία, δεν μπορεί να τον ξεπεράσει, να τον θέσει ψηλότερα ή και να δημιουργήσει μια νέα πραγματικότητα απαιτήσεων και διεκδικήσεων «αναθέτοντας» την διαχείριση σε άλλον.

Θα σταθούμε, πολιτικά, και σε ένα άλλο σημείο της συνέντευξης. Το ότι «η κοινωνία πρέπει πλέον να είναι πιο συμμετοχική στα προβλήματα των Δήμων», το ότι προκύπτει η ανάγκη ισοσκελισμού των ανταποδοτικών υπηρεσιών από τους πολίτες, αυτό δεν μπορεί να είναι μονοσήμαντο, όσο διπλωματικά και αν διατυπώνεται. Να έχει δηλαδή ως αφετηρία και τέρμα την κατανόηση της κοινωνίας και την συναίνεσή της στις πρακτικές αποφάσεις μιας δημοτικής αρχής που θα τις υλοποιεί στους πολίτες-δημότες της στη βάση της κυβερνητικής πολιτικής των Μνημονίων.

Ένα σύνολο ετερόκλιτο έως ανόμοιο ιδεολογικά (το παραδέχθηκε στην ομιλία του στην ΚΕΔΕ φέτος τον Ιούνιο, 3:14 του βίντεο), μπορεί να μεταφράζεται ως ευρεία συμμαχία, υπέρβαση και συναίνεση. Από την άλλη όμως υπάρχει και μια ανάγνωση που δεν αποκλείει μία υποχωρητική διάθεση σε πολιτικές που θα εξακολουθούν να θέτουν σε δοκιμασία την  κοινωνία, της οποίας οι αντοχές «έχουν χτυπήσει κόκκινο», προσφέροντας έδαφος σε μοιραίες αντιλήψεις.

Ο κ. Ζαβιτσάνος είπε (προφανώς σε συγκεκριμένο πολιτικοοικονομικό πλαίσιο) μια αλήθεια, ότι «Τα  οικονομικά των Δήμων είναι πολύ περιορισμένα, και πλέον οι Δήμοι δεν είναι σε θέση όχι μόνο να κάνουν επενδύσεις, αλλά να συντηρούν ακόμα και τις υπάρχουσες υποδομές.
“Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν τα παρατάς, απλά κάποια πράγματα πρέπει να τα πάρει επάνω η κοινωνία και να γίνει περισσότερο συμμετοχική και να συμβάλει σε αυτή την κατάσταση, χωρίς να σημαίνει ότι πρέπει να μένεις απαθής και να μην διεκδικείς”». Aλλά σε ποιό ιδεολογικοπολιτικό πλαίσιο; Εκτός και αν όντως συμβαίνει αυτό που ανέφερε στην τοποθέτησή του στην ΚΕΔΕ (Ιούνιος 2013), ότι ελάχιστα ενδιαφέρει τον Μεγανησιώτη «ποιος είναι ο πρωθυπουργός, ο υπουργός, ποιο κόμμα κυβερνάει ή δεν κυβερνάει. Τον νοιάζει η επόμενη μέρα, τον νοιάζει τι θα γίνει με τα παιδιά του. Αυτό τον νοιάζει» (2:13 του βίντεο).

Ο κ. Κουνιάκης, με ειλικρίνεια και προπάντων επιδεξιότητα, προσπάθησε να εκμαιεύσει μία απάντηση από τον κ. Ζαβιτσάνο. Μπορεί να μη την πήρε όπως θα την επιθυμούσε, μπορεί οι ακροατές, όσοι τέλος πάντων άκουγαν την συνέντευξη, να έμειναν με την εντύπωση των «κλειστών χαρτιών». Όμως, ο κ. Ζαβιτσάνος είπε πολύ περισσότερα σε σχέση με το θέμα της υποψηφιότητάς του ή μη.

1. Άφησε τα πάντα στον χρόνο, συμφωνώντας ωστόσο στην παρατήρηση του δημοσιογράφου ότι διανύουμε μια άτυπη προεκλογική περίοδο.

2. Αποστασιοποιήθηκε επί του παρόντος, αφήνοντας ενδεχόμενα ανοιχτά.

3. Εκτίμησε ότι η κοινωνία συζητά ήδη και ότι υπάρχει ένας προβληματισμός για το αν θα συνεχιστεί και από ποιον το έργο στον δήμο (προγράμματα ΕΣΠΑ κλπ), θέλοντας μάλλον με αυτό τον τρόπο να μην αποκλείσει την περίπτωση της υποψηφιότητάς του, αν αυτή προκύψει ως κοινωνικό ζητούμενο. Επιπλέον δήλωσε με τρόπο ότι και ο ίδιος αποτελεί μέρος των συζητήσεων και των προβληματισμών της κοινωνίας ως πιθανή υποψηφιότητα. Κρατήθηκε δηλαδή μέσα στο παιχνίδι.

4. Άφησε το πεδίο ανοιχτό σε όποιον/όποιους άλλον/άλλους θελήσουν να εκτεθούν εκλογικά στο Μεγανήσι. Ουσιαστικά «προ(σ)κάλεσε» και όποιος «προ(σ)καλεί» δεν είναι απών. Ίσως επειδή τους τελευταίους κυρίως μήνες γίνονται έντονες συζητήσεις στο Μεγανήσι γύρω από ονόματα, συνδυασμούς κλπ.

5. Δήλωσε εμμέσως πλην σαφώς ότι, ναι μεν έχει δώσει όλα αυτά τα χρόνια των θητειών του στον δημαρχιακό θώκο το όραμά του, αλλά δεν έχει ολοκληρώσει και υλοποιήσει (μιλώντας σε πρώτο πρόσωπο) ακόμα όλα όσα έχει ο ίδιος δρομολογήσει για το Μεγανήσι, δηλώνοντας, διακριτικά, «παρών», αποφεύγοντας δε επιμελώς να δώσει το καθαρό ιδεολογικοπολιτικό του στίγμα, προβάλλοντας ταυτόχρονα  το τι έχει κατορθώσει ως τώρα σε μια σειρά από έργα.

Μία εκτίμηση θα μπορούσε να είναι ότι ο κ. Ζαβιτσάνος, αφού αξιολογήσει τόσο το νέο τοπίο που ήδη έχει αρχίσει εδώ και καιρό να διαμορφώνεται στην μεγανησιώτικη κοινωνία όσο και εκείνους που σκοπεύουν  να διεκδικήσουν την αντιπροσώπευσή της, θα λάβει τις τελικές του αποφάσεις. Εμείς πιστεύουμε πάντως ότι θα είναι εκ νέου υποψήφιος. Το αν επαληθευτούμε ή διαψευστούμε, αυτό το αφήνουμε στον ίδιο, να εκπλήξει με την απόφασή του.

Ακολουθεί η απομαγνητοφώνηση του συγκεκριμένου μέρους της συνέντευξης.

Δημοσιογράφος: Εσείς έχετε εκφράσει επισήμως την βούλησή σας για να διεκδικήσετε και πάλι την ψήφο των Μεγανησιωτών, ή ακόμα κρατάτε κλειστά τα χαρτιά σας;

Στ. Ζαβιτσάνος: Εντάξει, αυτό είναι ένα θέμα που δεν μπορεί να συζητηθεί ακόμα και δεν μπορεί να εκφραστεί ακόμα.

Δημοσιογράφος: Είστε δηλαδή σε διαβουλεύσεις για το αν θα διεκδικήσετε και πάλι τον δημαρχιακό θώκο;

Στ. Ζαβιτσάνος: Ναι, είναι ένα ζήτημα το οποίο δεν είναι τουλάχιστον για εμένα επί του παρόντος.

Δημοσιογράφος: Μάλιστα. Όχι, απλά ξέρετε κάτι, το σέβομαι. Απλά επειδή γίνονται τέτοιες συζητήσεις, όπως καταλαβαίνετε και άτυπα μπαίνουμε σε μια προεκλογική περίοδο.

Στ. Ζαβιτσάνος: Σε όλες τις τοπικές κοινωνίες γίνεται μια κουβέντα, γίνεται μια συζήτηση, διότι δεν είναι το αν θα είσαι ή δεν θα είσαι εσύ. Το ζήτημα ποιος θα είναι, πως θα εξελιχθεί αυτή η κοινωνία, με τι πρόγραμμα, με τι όραμα, αν θα συνεχιστούν αυτά τα πράγματα, αν θα υλοποιηθούν. Προφανώς υπάρχει ένας τέτοιος προβληματισμός.

……….

Δημοσιογράφος:  Θεωρείτε ότι έχετε ολοκληρώσει το έργο σας;

Στ. Ζαβιτσάνος: Εγώ πιστεύω ότι αυτό που ήταν να δώσω σ΄αυτόν το τόπο σαν όραμα, σαν σκέψη, σαν σχεδιασμό, το έχω κάνει. Αυτό που μένει βέβαια είναι η ολοκλήρωσή του, η υλοποίησή του.

Έχουμε δρομολογήσει τα βασικά πράγματα, ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για το αναπτυξιακό μας μοντέλο˙ γι΄αυτό που πιστεύω ότι το Μεγανήσι πρέπει να έχει και πως πρέπει να πάει μπροστά. Μένει λοιπόν αυτό να ολοκληρωθεί και να υλοποιηθεί. Είναι δρομολογημένο, είναι χρηματοδοτούμενο, είναι ενταγμένο στο ΕΣΠΑ, μια σειρά από αυτά τα έργα. Μένει να δούμε να ολοκληρώνεται.