Θυμόμαστε όλη την απόφαση του επανενταγμένου πρόσφατα στη ΝΔ βουλευτή Λευκάδας Θοδωρή Σολδάτου να ψηφίσει το Νοέμβρη του 2012 «παρών» (Υπουργείο Ανάπτυξης και Κοινωνικής Ασφάλισης στο Μεσοπρόθεσμο και τον προϋπολογισμό του 2013). Ο ίδιος, μη βουλευτής ων το Νοέμβριο του 2012, έγραφε σε επιστολή του στον Αντώνη Σαμαρά:
«Διακατέχομαι ωστόσο από την αντίληψη, ότι με τη νέα δανειακή σύμβαση η ύφεση θα ενταθεί ακόμη περισσότερο και πολύ σύντομα θα αναζητηθούν νέα μέτρα, που είναι αμφίβολο αν θα μπορούν τότε να εφαρμοστούν.» (δείτε εδώ).
Η απόφασή του ήταν μια κίνηση συμβολική, όπως εξηγούσε ο ίδιος στις 12 Νοεμβρίου 2012 σε Δ.Τ., που περιελάμβανε και δύο αναφορές: λίγο από Σάιλοκ (Εβραίος τοκογλύφος στο «Έμπορος της Βενετίας» του Σαίξπηρ) και λίγο από Αινεία (Ιλιάδα του Ομήρου), θέλοντας με αυτό τον τρόπο να υποδηλώσει τόσο την αντίθεσή του στη μοχθηρία και την «ανθρωποφαγία» των μέτρων, όσο και την πίστη του στην ευσέβεια.
«Θα αφήσουμε το Σάιλοκ του Σαίξπηρ, να αξιώνει κομμάτια από το σώμα τους; … Ο Αινείας όμως μετά τον πόλεμο της Τροίας, αντί για χρυσάφι, επέλεξε να πάρει στους ώμους του τον γέροντα και ανήμπορο πατέρα του, τον Αγχίση, και να τον μεταφέρει έξω από την πόλη.»
Ο κ. Σολδάτος μάλιστα είχε δηλώσει τότε για την επιλογή του αυτή στην ιστοσελίδα mylefkada.gr «Δεν μετανιώνω», παρότι σήμανε τη διαγραφή του από την Κ.Ο. της Ν.Δ. Βέβαια ο Σάιλοκ έτυχε της μεγαλοθυμίας του Δόγη που του χάρισε τη ζωή κι ο Αινείας όταν κινδύνευε, δε σώθηκε με δική του προσπάθεια, αλλά με την επέμβαση των θεών. Κάτι σαν «happy end» δηλαδή, που ως τέτοιο θα ερμηνεύεται προφανώς από τον κ. Σολδάτο η επιστροφή του στη Ν.Δ.
Μια επιστροφή
- που προετοιμαζόταν μελετημένα μεν, όχι απρόβλεπτα δε˙ π.χ. με τη θετική του ψήφο στον προϋπολογισμό για την καταβολή της επόμενης δόσης τον Απρίλιο του 2013, με τη θετική του ψήφο κατά την ονομαστική ψηφοφορία στη Βουλή στην τροπολογία του «Σχεδίου Αθηνά» του Υπουργείου Παιδείας,
- που χαρακτηριζόταν στην τοπική πολιτική σκηνή από έντονη δραστηριοποίηση (έβαλε κι ο ίδιος ένα λιθαράκι στο Μεγανήσι σε ένα άκρως ευαίσθητο ζήτημα, οφείλουμε να του το αναγνωρίσουμε) μέχρι τις «κόντρες» με τον έτερο της Ν.Δ. κ. Ξενοφώντα Βεργίνη (επικεφαλής αντιπολίτευσης στο Δήμο Λευκάδας, νέος Γραμματέας Αγροτικού της Ν.Δ. και νέος Διοικητής του ΟΓΑ από τον φετινό Ιούνιο), ο οποίος είχε αμφισβητήσει την εκλογή του κ. Σολδάτου στις εκλογές του Μαΐου του 2012
- που βασιζόταν στην προσδοκία. Η ήδη τραυματισμένη (συγ)κυβέρνηση και ο Αντώνης Σαμαράς με την επιλογή του (στροφή 180 μοιρών) να ομολογήσει μέσω του «ουδείς αναμάρτητος» προς την κ. Μέρκελ πίστη στο Μνημόνιο που καταδίκαζε πριν, όπως όλοι της Ν.Δ. το καταδίκαζαν ως αντιπολίτευση, κρέμονταν από μια κλωστή ύστερα και από την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ. Δεν θ΄ αργούσε λοιπόν ο Αντώνης Σαμαράς να «σαλπίσει» την επιστροφή και του ίδιου στην Κ.Ο., όπως και έγινε. Ο ίδιος μάλιστα δήλωνε στις 2 Ιουλίου 2013:
«Από τότε που βρέθηκα εκτός ΝΔ και μέχρι σήμερα, συνέχιζα να στηρίζω τις θέσεις της ΝΔ και ήμουν παρών σε όλες τις κοινοβουλευτικές μάχες» και ότι τότε «υπήρξε μια διαφοροποίηση χωρίς να υπάρξει σύγκρουση», «ένα θέμα που ανήκει πλέον στο παρελθόν, στην ιστορία» (εδώ)
- που συνοψιζόταν και στην εμπειρία. «Όταν το λάθος γίνεται από πολλούς, παρέχει άριστη προστασία. Δεν είναι προσωπικό ζήτημα», όπως λέει και ο παγκοσμίου φήμης οικονομολόγος Galbraith.
Ο κ. Σολδάτος, βουλευτής της Ν.Δ. στη Λευκάδα, θα βρεθεί πάλι μπροστά σε κρίσιμες επιλογές, για τη χώρα, τη Λευκάδα και τον ίδιο. Αν η απόρριψη του Σάιλοκ και ο έπαινος στον Αινεία κρατήσουν μόλις επτά μήνες, τότε μάλλον περνάμε στην Αινειάδα του Βιργιλίου και ειδικότερα στο τέταρτο βιβλίο. Η προδομένη Διδώ, προτού αυτοκτονήσει, τον απέβαλε από τη ζωή της.
