«Η βαριά βιομηχανία της χώρας είναι ο τουρισμός», ακούμε κάθε τόσο από επίσημα χείλη. Ίσως η κύρια πηγή εισοδήματος στο Μεγανήσι. Για να δούμε όμως λ.χ. φέτος την εικόνα του νησιού με τα μάτια των επισκεπτών του και σας καλούμε να το διαπιστώσετε «ιδίοις όμμασι» με μια βόλτα στο νησί μας.

Αθερινός(Φανάρι): Γνωστή και πονεμένη ιστορία. Φοβερά προβλήματα α πορούμε κι εμείς με την «Ιώβειο  υπομονή» του εκεί επιχειρηματία!

Βαθύ : Μισό-μισό. Μπαίνοντας κανείς στο λιμάνι δε μπορεί να μην θαυμάσει τα νταμάρια από πίσω, αλλά κι από την άλλη πλευρά τα πράγματα δεν είναι καλύτερα: μπάζα, εργοτάξια, οικοδομικά υλικά, βάρκες στη γλύστρα.

Σπήλια-Ρόκα:  Λιμάνι μισοφτιαγμένο, βουνά από μπάζα στους γύρω δρόμους.

Σπήλια λιμάνι:  Προς την πλευρα των καταστημάτων κάτι γίνεται, γιατί βρίσκονται οι επιχειρηματίες,  προς την πλευρά υποδοχής των επισκεπτών μέσω της ράμπας του ferry-boat νταμάρι, τσιμέντο, ξεραϊλα.

 Στραβουνάμου: Υπέροχη περιοχή με παραλία εγκαταλελειμμένη και κατεστραμμένη από κακόγουστες επεμβάσεις ιδιωτών. Χάθηκε ρε παιδιά, η πέτρα;

Αη-Γιάννης:    Τι να πούμε τι, τι να τραγουδήσουμε. Υπέροχο παλιό  μοναστήρι με τη χορηγία ιδιωτών ανακαινισμένο και μπράβο τους! Γύρω μια αλάνα  εγκαταλελειμμένη, μπροστά μια ράμπα άκρως επικίνδυνη, στη μέση ένας άχρηστος κακόγουστος μώλος, «κρανίου τόπος» όπου λόγω της καλαισθησίας της εκκλησίας, αρκετά μυστήρια ντόπιων, επισκεπτών, τελευταία κι Άγγλων ετερόδοξων τουριστών τελούνται κάθε χρόνο, χωρίς καμιά μέριμνα προσέγγισης δια θαλάσσης παρά την αναγκαιότητα χρόνων.

Κατωμέρι:  Όλοι ξέρουνε που βρίσκεται, αλλά  κανείς δεν περνάει πλέον ούτε κι από μέσα, υπό το φόβο μη συναντήσει άλλο αυτοκίνητο. Θέσεις στάθμευσης κλείνουν  με μπάρες,  υπό το φόβο της πρόσκαιρης ιδιωτικοποίησης από επισκέπτες που αφήνουν χρήματα στον τόπο.

Δεντροφύτευση έχει να  γίνει κάτι χρόνια στο νησί  και ο τελευταίος περιφερειακός, εάν θυμόμαστε καλά  έγινε επί Φερεντίνου, για τα σκουπίδια τά χουμε γράψει, στην Λευκάδα πρέπει να τα πηγαίνουμε «ζωντανά»,  παρανόμως τα οδηγούμε στον ΧΥΤΑ, ευτυχώς μέρος αυτών τά ‘χουν αναλάβει αθίγγανοι και γλυτώσαμε από τις πεταμένες ηλεκτρικές συσκευές σε θάμνους! Για βιολογικό τι να πούμε; Απλά φανταζόμαστε τον Ριμπολόβλεφ  Αυγουστιάτικη νύχτα με 39  βαθμούς να γευματίζει στο Βαθύ! Ούτε έναν μικρό βιολογικό δεν καταφέραμε ν΄ αγοράσουμε  για να περνάμε από μέσα τα βοθρολύμματα από το βυτιοφόρο του δήμου!

Η υποβάθμιση είναι φανερή σε κάθε γωνία του νησιού!

Αυτές είναι οι συνθήκες που επικρατούν λίγο-πολύ στο νησί, χρόνια τώρα! Φωτογραφίες δεν θα βγάλουμε, γιατί προσπαθήσαμε αρκετά να διαφημίσουμε το νησί και δεν θ’ ακυρώσουμε αυτή την προσπάθεια. Εντούτοις κάποτε πρέπει κάτι ν’ αρχίσει να γίνεται σ’ αυτόν τον τόπο,  έχουμε ευθύνη όλοι, επιχειρηματίες , δήμος (κυρίως), μόνιμοι κάτοικοι και επισκέπτες.