Ουσιαστικά οι συζητήσεις που γίνονται αφορούν σε χρονομίσθωση (leasing) για μακρά χρονική διάρκεια (το ελάχιστο 30 χρόνια). Επίσης, δε μιλάμε για έναν επενδυτή, αλλά για κάποια εταιρεία που δραστηριοποιείται στον χώρο της ενοικίασης πολυτελών θέρετρων για γερά βαλάντια σε διαφορετικά τουριστικά μέρη της υφηλίου. Τουλάχιστον αυτό προκύπτει από νεώτερα στοιχεία.
Οι λόγοι για τους οποίους δεν μπορεί να πωληθεί είναι κυρίως τέσσερις:
Α) Δεν μπορεί να εκτιμηθεί η αξία του Σκορπιού, γιατί δεν έχει συγκρίσιμο μέγεθος πώλησης με κανένα άλλο νησί στον κόσμο λόγω της «βαριάς» κληρονομιάς που κουβαλάει.
Β) Κανείς ιδιώτης μεγιστάνας δεν θα κατέβαλε ένα τόσο υψηλό τίμημα και να ζει στη «σκιά» της οικογένειας των Ωνάση. Θα προτιμούσε ίσως με τα ίδια χρήματα να συνδέσει έναν άλλο επίγειο παράδεισο με το όνομά του.
Γ) Στη διαθήκη του Αριστοτέλη Ωνάση υπάρχουν όροι που λειτουργούν ανασταλτικά σε μια τέτοια εξέλιξη.
Δ) Στο νησί υπάρχουν οι οικογενειακοί τάφοι των Ωνάση που μέχρι σήμερα δεν έχει καλά-καλά επιτραπεί ούτε η φωτογράφησή τους, πόσο μάλλον να επιχειρηθεί η απομάκρυνσή τους ή η αλλαγή κυριότητας της περιοχής που τους φιλοξενεί.
Έτσι,παρά τα όσα λέγονται και γράφονται, φέρεται να προκρίνεται το σενάριο, ο Σκορπιός, διατηρώντας τα υφιστάμενα κτίρια και πιθανόν αφού οικοδομηθούν ελάχιστα νέα σε πλήρη αρμονία με το περιβάλλον, εάν υπάρξει ζήτηση, να οδεύει σε τουριστική αξιοποίηση.
Tο κοινό στο οποίο θ’ απευθύνεται; Επισκέπτες με …φουσκωμένες τσέπες που επιθυμούν να ζήσουν το «μύθο» τους, αισθανόμενοι, έναντι ακριβού τιμήματος, υψηλοί προσκεκλημένοι της πάλαι ποτέ «κραταιάς» οικογένειας των Ωνάση.