Τη θέση ότι μια μεγάλη και ριζική αλλαγή των συσχετισμών είναι δυνατή σε αυτές τις εκλογές διατυπώνει ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, μιλώντας στον Στέλιο Κούλογλου, που μετέφερε τις δεκαδες ερωτήσεις που είχαν υποβάλλει οι φίλοι και αναγνώστες του Tvxs . Όπως επισημαίνει, η υπογραφή του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ στο νέο Μνημόνιο δεν θα έχει νομιμοποίηση, εάν επαληθευτούν οι δημοσκοπήσεις.
Ο Αλέξης Τσίπρας αναφέρεται διεξοδικά στη ενότητα της Αριστεράς και στο ενδεχόμενο κυβερνητικής συνεργασίας των αριστερών πολιτικών δυνάμεων λέγοντας χαρακτηριστικά ότι το πιο σημαντικό είναι να προκύψει ένας «σκληρός κοινοβουλευτικός πυρήνας» της Αριστεράς που θα επιδιώξει την ανατροπή του Μνημονίου ακόμη και με την Αλέκα Παπαρήγα πρωθυπουργό! Ο Α. Τσίπρας αναφέρεται αναλυτικά και στο «άνοιγμα» του Πάνου Καμμένου στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, ξακαθαρίζοντας ότι οι δύο πολιτικοί χώροι έχουν διαφορετική διαδρομή αλλά «επειδή είναι ιστορικές στιγμές, εάν χρειαστούμε πέντε ψήφους του κυρίου Καμμένου και έρθει να μας τις δώσει ως ανοχή ή ως στήριξη δε θα τον πετάξουμε, δε θα του πούμε δεν τις θέλουμε…».
Συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα στον Στέλιο Κούλογλου. Επιμέλεια: Μαργαρίτα Τζαβάρα, Μυρτώ Λιαλιούτη, Δανάη Λεμπεσοπούλου
-Κύριε Τσίπρα, λέτε ότι θα εξαντλήσετε τα περιθώρια διαπραγμάτευσης εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης και Ευρωζώνης. Αν εξαντληθούν αυτά, είστε διατεθειμένος να προτάξετε την επιβιώση του ελληνικού λαού. Ποιό είναι το Plan B του ΣΥΡΙΖΑ;
A.T: Αυτή τη στιγμή, η κρίση δεν είναι μια ελληνική ιδιαιτερότητα. Είναι μία κρίση ευρωπαϊκή, συστημική, που βαθαίνει. Ακόμα και οι Ολλανδοί, που μας κουνάγαν το δάχτυλο και έλεγαν «λιτότητα εσείς οι Έλληνες», σήμερα δεν έχουν κυβέρνηση. Όλη η Ευρώπη κρέμεται από ένα σκοινί. Στη Γαλλία καταλαβαίνουν τι έρχεται. Εάν στην Ευρώπη κυριαρχήσουν οι φιλελεύθερες δυνάμεις που θέλουν σώνει και καλά να χρεωθεί όλη η κρίση στους λαούς και στους εργαζόμενους, ώστε να τη βγάλουν οι τραπεζίτες καθαρή, τότε θα πρέπει να ξέρουν ότι, ενδεχομένως, με αφορμή και επίκεντρο την Ελλάδα, η κρίση θα πάρει διαστάσεις συνολικές και θα έχουμε διάλυση της Ευρωζώνης. Εκεί θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε άλλης κλίμακας και άλλου μεγέθους γεγονότα. Το Plan B, λοιπόν, θα είναι δεδομένο ότι θα πρέπει να το ακολουθήσουμε γιατί δε θα υπάρχει Ευρωζώνη. Πιο πιθανό είναι να μας πει η Μέρκελ «φεύγω από το ευρώ», εάν εδώ βγει μία κυβέρνηση της Αριστεράς και διεκδικήσει αυτά που αξιζουν στη χώρα μας, παρά να μας πουν αυτοί ότι «ξέρετε, συνεχίζουμε χωρίς εσάς».
-Αν όμως, στον λίγο χρόνο που έχουμε, δεν γίνουν δεκτά τα ελληνικά αιτήματα, τι κάνουμε;
Α.Τ: Αν δεν κάνουν δεκτά τα ελληνικά αιτήματα, στην πραγματικότητα βάζουν φωτιά σε όλη την Ευρωζώνη. Διότι εδώ θα υπάρχει μία κυβέρνηση που θα καταγγείλει τη δανειακή σύμβαση, θα πει «το μνημόνιο ακυρώνεται», θα πει «δεν πληρώνω από εδώ και στο εξής, γιατί δεν έχω να πληρώσω τους πιστωτές και τους τοκογλύφους, δίνω προτεραιότητα στους μισθούς, τις συντάξεις και στο κοινωνικό κράτος» και θα πάει σε μία διαπραγμάτευση πολιτική, όχι με τους Τόμσεν και τους φούφουτους αλλά εκεί όπου η χώρα είναι ισότιμο μέλος, στο Eurogroup, στη Σύνοδο Κορυφής, στην Κομισιόν. Σήμερα, όλοι συζητάνε έξω για τρίτο πακέτο. Θα παμε σε τρίτο πακέτο; Θα πηγαίνουμε διαρκώς σε μέτρα λιτότητας και νέους δανεισμούς μέχρι να εξαντληθούμε; Θέλω να καταλάβουμε την έννοια της διαπραγμάτευσης. Όταν εμείς λέμε «διαπραγμάτευση» δεν εννοούμε αυτήν του Μνημονίου, γιατί η κόλαση δεν διαπραγματεύεται. Ούτε θα μπούμε στη λογική που, με μεγάλη λύπη, βλέπω να έχει και ο κ. Κουβέλης, μέχρι πρότινως σύντροφός μας, ο οποίος λέει: «Θα βρούμε τα ισοδύναμα». Τι ισοδύναμα να βρούμε; Να βρούμε ισοδύναμους πόνους; Αντί να κόψουμε το μεγάλο δάχτυλο να κόψουμε τον αντίχειρα. Τι ισοδύναμο να βρεις σε 150.000 απολύσεις; Ποιό είναι το ισοδύναμό του; Τι ισοδύναμο μπορείς να βρεις στο κλείσιμο του Οργανισμού Εργατικής Εστίας, Εργατικής Κατοικίας ή στις μειώσεις των συντάξεων και του εισοδήματος 40%; Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι το μνημόνιο έχει στον πυρήνα του τη λογική, τη φιλοσοφία της λιτότητας. Αυτό είναι το λάθος. Μην ψάχνουμε να βρούμε ισοδύναμες λιτότητες.
Ένα εθνικό σχέδιο παραγωγικής και οικονομικής ανασυγκρότησης που θα βασίζεται στις δικές μας δυνατότητες πρέπει να είναι έτοιμο και να το έχουμε επεξεργαστεί, ανεξάρτητα τι θα γίνει, ποιά θα ‘ναι η έκβαση της διαπραγμάτευσης στο ευρωπαϊκό και διεθνές πλαίσιο. Και αυτό το σχέδιο πατάει σε έναν πυλώνα, στην αναδιανομή του πλούτου. Δεν μπορεί να στηθεί η οικονομία στα πόδια της εάν δεν φορολογήσουμε τον πλούτο, σταματώντας να φορολογούμε τη φτώχεια. Δεν μπορείς να προχωρήσεις και να σταθείς στα πόδια σου. Ακόμη και αν αύριο το πρωί τους πείθαμε όλους κι είχαμε μηδέν χρέος, εάν συνεχίζαμε με τα μνημόνια της λιτότητας να φορολογούμε τη φτώχεια και να αποδεκατίζουμε τη μεσαία και μικρομεσαία τάξη και να αφήνουμε τον πλούτο να κερδίζει, να είναι στο απυρόβλητο και να μη φορολογείται, πάλι θα συσσωρεύαμε χρέη. Άρα, λοιπόν, εμείς λέμε το πολύ απλό πράγμα, απλά είναι τα πράγματα στη ζωή πολλές φορές, ότι για να μπορέσουμε να εξοικονομήσουμε πόρους, τους οποίους στοχευμένα θα επενδύσουμε για τη στήριξη της απασχόλησης, της ανάπτυξης -αυτό που ονομάζουμε εμείς παραγωγική ανασυγκρότηση- αλλά κυρίως για κοινωνική συνοχή, για ασπίδα προστασίας στους αδύναμους, πρέπει να φορολογήσουμε τον πλούτο και να σταματήσουμε να πληρώνουμε τους πιστωτές.
Με αυτούς τους δύο πυλώνες, με αυτές τις δύο κινήσεις, τους πόρους που θα εξοικονομήσουμε με προτεραιότητα θα τους δώσουμε για να δημιουργηθεί ασπίδα προστασίας στους πιο αδύναμους, για να μην υπάρχει κανένα σπίτι χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, ή δίχως θέρμανση, να μην υπάρχει κανένας άρρωστος που θα πηγαίνει σε ένα δημόσιο νοσοκομείο και δε θα έχει αξιοπρεπή περίθαλψη. Να έχουν τη δυνατότητα στέγασης οι άστεγοι και σίτισης αυτοί οι οποίοι πεινάνε. Να μην πηγαίνουν τα παιδιά νηστικά στο σχολείο, στοιχειώδη πράγματα! Επίδομα ανεργίας αξιοπρεπές κι όχι αντίδωρο, συντάξεις που θα είναι ανθρώπινες. Από ‘κει και πέρα, θα προχωρήσουμε με αυτούς τους πόρους και με τη φορολογία φυσικά. Εξηγώ, γιατί πολλοί λένε «πού θα βρείτε λεφτά να δώσετε συντάξεις; Πού θα βρείτε λεφτά να δώσετε στους άνεργους, αφού άμα δε μας δώσουν από το εξωτερικό χρήματα δε θα έχουμε λεφτά;». Αυτό είναι το μεγάλο ψέμα, ο μεγάλος μύθος δύο χρόνια τώρα. Για να στηρίξουμε μισθούς και συντάξεις από τη φορολογία και μόνο από τα έσοδα του κράτους, πόσο μάλλον αν πάμε και σε μία αύξηση των εσόδων με μία προοδευτική φορολόγηση του πλούτου, θα έχουμε για να δώσουμε μισθούς και συντάξεις. Δε θα ‘χουμε για να στηρίξουμε τους τραπεζίτες. Δε θα είναι ένας δρόμος που θα είναι σπαρμένος με ροδοπέταλα, ούτε θα είναι μία εύκολη υπόθεση. Αλλά τουλάχιστον θα ξέρουμε ότι αυτός ο δρόμος είναι μεν δύσκολος, θα έχει αγκάθια, αλλά θα είναι ένας δρόμος αξιοπρέπειας, εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας, δημοκρατίας και, το κυριότερο, κοινωνικής δικαιοσύνης.
-Από τη μία λετε ότι θα κάνετε μορατόριουμ στην αποπληρωμή του χρέους και από την άλλη υπόσχεστε αύξηση των μισθών, των συντάξεων και της κοινωνικής πρόνοιας. Οι απόψεις σας για το χρέος δεν θυμίζουν ΠΑΣΟΚ δεκαετίας του ’80;
Α.Τ: Όχι, δεν είναι έτσι. Αν σταματήσουμε να πληρώνουμε τους πιστωτές, θα εξοικονομήσουμε μόνο από τους τόκους, μέσα σε μια τριετία, πάνω από 40 δισ. Κατανοώ ότι δεν είναι μια εύκολη απόφαση, θα έχει κάποιο κόστος για τη χώρα, αλλά είναι μια αναπότρεπτη απόφαση. Όχι μόνο μία κυβέρνηση της Αριστεράς, αλλά όποια κυβέρνηση και αν προκύψει στις 7 του Μάη, θα βρεθεί στο δίλημμα να στηρίξει μισθούς, συντάξεις, νοσοκομεία που καταρρέουν ή να πληρώνει τους πιστωτές. Και γι’αυτό προέβλεψαν και απαίτησαν οι εταίροι μας να φτιάξουν το ταμείο, τον λεγόμενο ειδικό λογαριασμό, τον οποίο έχουν μεν τυπικά στην Τράπεζα της Ελλάδας, αλλά δεν τον ελέγχουν οι Έλληνες αιρετοί και οι εκλεγμένοι. Δεν το ελέγχει η ελληνική κυβέρνηση. Αυτό είναι καραμπινάτη εκχώρηση κυριαρχίας. Τον ελέγχει η Τρόικα. Και αυτός ο ειδικός λογαριασμός είναι η προτεραιότητα στους πιστωτές, μην χάσουν ούτε ένα cent, ενώ θα καταρρέει το κοινωνικό κράτος, θα κλείνουν νοσοκομεία.
Αυτό πρέπει να καταλάβει ο ελληνικός λαός είναι ότι αυτό είναι παράνομο. Αντιτίθεται όχι μόνο στο ελληνικό Σύνταγμα, αλλά και σε μια σειρά διεθνών Συμβάσεων στο ευρωπαϊκό νομικό κεκτημένο, στη χάρτα θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που είναι διεθνής σύμβαση. Αντιτίθεται ακόμα και με το διεθνές δίκαιο. Αν δείτε, η Επιτροπή Δικαίου του ΟΗΕ έχει καθορισμένο αυτό που ονομάζεται «έκτακτη κατάσταση δημοσιονομικής ανάγκης», το state of necessity, όπου μία χώρα δικαιούται, όταν δεν μπορεί να εξυπηρετήσει τις άμεσες ανάγκες βιωσιμότητας του λαού της, να μην πληρώνει τα χρέη της προς τους πιστωτές. Αυτοί, επειδή ξέρανε ότι θα οδηγηθούμε εκεί αργά ή γρήγορα, φρόντισαν να φτιάξουν το ταμείο και έβαλαν το Σαμαρά και το Βενιζέλο να το υπογράψουν. Εμείς πιστεύουμε, λοιπόν, ότι ο ελληνικός λαός έχει μια μοναδική ευκαιρία, που μπορεί να μην ξαναβρει, να κηρύξει αυτές τις υπογραφές, άγονες, μη γενόμενες και μη νομιμοποιημένες. Έστειλα και επιστολή στην κ. Μέρκελ, την κ. Λανγκάρντ, στον κ. Γιούγκερ, στον Μπαρόζο, όταν αυτοί εβάζαν τις υπογραφές. Τους είπα «σας προειδοποιούμε, αυτές οι υπογραφές εκφράζουν τους δύο και τα κόμματά τους, τα οποία είναι μειοψηφικά και κάτι τέτοιο μπορεί να αποδειχθεί. Κι όταν δοθεί η ευκαιρία να αποκατασταθεί η δημοκρατία στην Ελλάδα και να έχει ο λαός την ετυμηγορία, μπορεί να αποδείξει ότι δεν τον εκφράζουν αυτοί που υπέγραψαν. Μη νομίζετε ότι οι υπογραφές εκφράζουν και δεσμεύουν τον ελληνικό λαό».
Συνέχεια και βίντεο εδώ.
