Ένα ωραιότατο τραγουδάκι μας θύμισε αυτή η ιστορία με τα ΤΕΙ και τα δημοσιεύματα που δίνουν και παίρνουν στο διαδίκτυο. Και πριν όλη αυτή η ιστορία καταντήσει ιλαροτραγωδία , θα την προλάβουμε με χιουμοριστική διάθεση ένεκα και Αποκριών . Η ιστορία λοιπόν εκτός από το λαϊκό άσμα που έκανε γνωστή την Άτζελα , το περίφημο : “Από την μιά η λογική μου λέει φύγε κι από την άλλη η καρδιά μου λέει μή (Δυό φωνές)”, εμάς των “παλαιοτέρων” μας ξυπνά και μνήμες από τις Αμερικανικές βάσεις που φεύγαν κι όλο μέναν :
Βέβαια από τότε έχει πέσει πολύ νερό στο μύλο της πολιτικής ζωής της Ελλαδίτσας , αλλά οι μέθοδοι επί της ουσίας δεν άλλαξαν… Η γεννιά της εν αμφιβόλω εργασιακής απολαβής των 400 ευρώ , της υποχρεωτικής κατάθεσης (από φέτος) φορολογικής δηλώσεως με το τεκμήριο των 3000 ευρώ του εγκλήματος ν΄αναπνέεις ασχέτως εάν δεν ζεις , της ιδιωτικοποίησης της υγείας και της παιδείας , αποδέχεται τον ρόλο του Χότζα στο γνωστό ανέκδοτο με τον Θεό (στην περίπτωσή μας την συγκυβέρνηση).
Για την ιστορία και μόνο θυμίζω ότι οι “Βάσεις ” τελικά φύγαν , τα προβλήματά μας όμως δεν λυθήκαν , δυστυχώς μείναν εδώ να μας ταλαιπωρούν μέχρι σήμερα !